Alf. 14 Afvallen door meer van jezelf te houden

Onze dieetcultuur houdt zich voornamelijk bezig met symptoombestrijding. Eet dit, dan val je af. Laat dat staan, dan val je af. Maar de oorzaak van teveel of ongezond eten blijft onderbelicht. Hierdoor kan je een leven lang in symptoombestrijding blijven hangen. Ik was zelf al aardig op weg.  

Dus waarom eet je teveel of ongezond? Waar gebruik je dat eten voor? Welke functie vervult het?  

Als je hier onderzoek naar doet, kom je tot de ontdekking dat eten vaak een middel voor je is om gevoelens te verwerken. Een andere belangrijke functie die eten vaak vervuld is die van een beloning. Je vindt dat je het hebt verdiend.  

Beide oorzaken los je op door meer van jezelf te gaan houden.  

Maar hoe doe je dat? Hoe maak je dit praktisch? Van jezelf houden blijft vaak abstract.  

In deze aflevering geef ik hier antwoord op en maak het verband met eten zichtbaar.  

Luister naar de aflevering en ontdek hoe je afvalt door meer van jezelf te houden. Spoiler alert: door meer van jezelf te houden word je niet alleen slanker, maar jij en je leven krijgen meer glans. Ongeacht wat er om je heen gebeurt. En dat lieverd is een bonus die het afvallen overstijgt.  

---

Wat je ontdekt:

• Wat de functie is van teveel en ongezond eten.
• Hoe je afvalt door meer van jezelf te houden.
• Hoe van jezelf houden er in de praktijk uitziet.
• De praktische oefening waarmee de relatie met jezelf meer glans krijgt.
• Waar ik mij in het verleden voor schaamde en nu hard om lach (tijdens de opname).

---

 

Transcript Afl. 14

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll. En dit is aflevering 14.  

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten.  

Laten we beginnen.  

INTRODUCTIE

Hoe is het met je? Wat fijn dat je hier weer bent. Dit is alweer de veertiende aflevering van Etenslessen, de podcast. En op deze aflevering verheug ik mij al dagen, want ik ga het met je hebben over een onderwerp wat jou helpt om toegang te krijgen tot de laag die onder je strijdt met eten zit, daar waar je het de meeste invloed kunt krijgen op het oplossen van die strijd met eten en afvallen zonder dieet.  

En dat is natuurlijk fantastisch als dat kan. Als je erbij kan komen en in deze les vertel ik je precies hoe je dat doet. Dus daar verheug ik me enorm op.  

Voordat ik erin duik heb ik een paar leuke mededelingen voor je. In de eerste plaats ben ik uitgenodigd om te komen spreken op de Nationale Gezondheidsbeurs. Op 6 februari in de Jaarbeurs in Utrecht. En je kan mij daar om 15:00 op donderdag vinden op het grote podium van het Gezondheidstheater. Ik ga het hebben over afvallen zonder dieet en hoe dit werkt voor vrouwen met een dieetverleden. Als dit interessant voor je is, kom gedag zeggen. Ik vind het geweldig leuk als ik je daar ontmoet, dus spreek me aan. En dan maken we een praatje. De andere dagen zal ik er zeker ook te vinden zijn. Alleen dan, dus zonder een presentatie te geven. Verder wil ik je laten weten dat ik gratis sessies aanbiedt en dat is misschien iets wat je nog niet wist tot nu toe. Maar als je wilt kan je bij mij een gratis sessie boeken van een half uur via Skype of de telefoon. Maar net wat je fijn vindt. En in dat half uur maak ik een analyse van je relatie met eten en geef ik je een paar waardevolle inzichten. Met direct toepasbare kennis waar jij weer verder mee kan. Nou, als je daar gebruik van wilt maken, dan kan je zo’n gratis sessie bij mij boeken. Ga daarvoor naar www.etenslessen.com/contact.  

En dan als laatste. Op dit moment is mijn abonnement gesloten. De groep zit vol en ik vind het heel belangrijk dat ik iedereen echt goed kan begeleiden en alle aandacht geven die ze nodig hebben. Dus het abonnement is gesloten, maar als je toch met mij wilt werken, dan kan dat 1 op 1 in een individueel traject. Er zijn natuurlijk ook mensen die daar juist de voorkeur aan geven. Ik heb daar op dit moment weer ruimte. Dus als je daar interesse in hebt, dan weet je dat dat een optie voor je is.

En dan als laatste nog iets over jullie reviews. Die zijn zo mooi en ik ben er zo blij mee. Ik raak zo ontroerd van sommige e-mails die ik krijg en ontroerd omdat je de moeite neemt om uit te vogelen hoe je zo’n review achterlaat. Ik waardeer dat echt enorm. Ik kreeg er deze week opnieuw weer één waar mijn hart een sprongetje van maakte en ik lees hem hier aan je voor:  

“Eye openers. En dan kom je na 35 jaar met een verstoorde relatie met eten, een voortdurend jojoën uit de kast met je eetstoornis met een obese bmi, te licht bevonden door de Obesitas Kliniek.Op eigen beweging in therapie om het onderliggende destructieve patroon te vinden en op te lossen. En dan komt Marjena Moll op je pad via een lieve aanbeveling door een collega die haar coaching gevolgd heeft. En vallen alle losse puzzelstukjes op hun plek. Marjena, dank voor de bijzondere en vooral ook logische inzichten en je heldere uitleg. Ik ben letterlijk door die deur gestapt en heb vandaag voor het eerst gewacht met eten totdat ik echte maaghonger voelde. Dat was pas om vijf uur s middags. Wat een avontuur is dit. Je krijgt vol overtuiging dik verdiend vijf sterren en ik blijf je volgen. Morgen de schrijf opdrachten in het werkboek. Nu Al Zin in.”  

Dat komt zo bij mij binnen. Het maakt dat de hele gevecht waar ik zelf doorheen ben gegaan, die zeventien jaar onderzoek het zo waard. Ik ben er echt ongelooflijk blij mee. Dank je wel lieverd, ik weet niet wie je bent en hoe je heet. Maar ik ben ongelooflijk blij met je review.  

Nou, als je er ook blij bent met de podcast en deze vijf sterren wilt geven en een geschreven review achter wil laten, dan kan dat in Apple Podcast als je een iPhone hebt. En als je een Android hebt, kan dat in de app van Stichter. En die vind je in Google Play. Ik lees ze uiteraard allemaal en ik ben er heel erg blij mee.  

DE LES

Ok. En dan nu de les waar ik me al dagen op verheug. Afvallen door meer van jezelf te houden, daar gaan we het over hebben. En als je vindt dat dit klef klinkt, dan weet je zeker dat je hier nog wat stappen in te zetten hebt. Het punt is in elk geval dat het werkt. Hoe meer je van jezelf houdt, hoe gemakkelijker je afvalt en slank blijft. Ik ga je uitleggen waarom dit zo is en vooral ook hoe je dit doet.  

Want om even met dat laatste te beginnen. Ik kreeg vroeger vaak van mensen te horen dat ik meer van mezelf moest houden. En als dat tegen me werd gezegd, dan dacht ik altijd meteen: ja, ik ben het helemaal met je eens. Maar hoe? Hoe doe je dat? Meer van jezelf houden? Hoe werkt het? Herken je dat? Ik wilde het wel, maar ik wist gewoon niet hoe je dat praktisch moest maken.  

Nou, inmiddels weet ik hoe het werkt en ik ben er ook echt goed in geworden. En het is ook nog eens een vaardigheid die nog steeds in ontwikkeling is. En dat is iets waar ik echt ontzettend blij mee ben.  

Dus. Om met dat eerste te beginnen. Dat verband tussen afvallen en van jezelf houden. Als je overgewicht hebt, is dat omdat je regelmatig eet zonder dat je honger hebt. Dat zal je met me eens zijn. Als je echt puur functioneel zou eten, dan eet je alleen als je voelt dat je maag honger hebt. En dan stop je zodra je verzadigd raakt.

Maar dat doe je niet alleen, je eet ook op momenten dat je geen honger hebt. En dat doe je om twee redenen. Je gebruikt eten om jezelf op te vangen bij gevoelens die je niet goed weet te verwerken. En dat hoeft geen Bridget Jones achtig moment te zijn met een grote bak met ijs op de bank, huilend voor de televisie. Maar het kan ook veel subtieler zijn. Zoals gewoon moe uit je werk komen en even iets te eten pakken als een soort overgangsmoment. Een schakel tussen werk en thuis. Op je werk moest er van alles gebeuren en daar ben je moe van. Je hebt misschien nog in de trein gezeten of in de auto. En dan kom je thuis en dan moet er ook weer van alles gebeuren. Of je hebt het heel druk gehad. Veel gedaan. Veel mensen gesproken, gesprekken gevoerd. En nu kom je thuis en is het een huis stil en leeg en koud. En de lampen zijn niet aan en je valt een beetje in een gat. Nou, dit zo’n overgangsmoment is een subtiel moment, maar voor jou misschien een sein om te eten. En door te eten maak je die schakel, koppel je dat werkmoment en thuismoment aan elkaar. En door te eten ontspan je en laat je weer een beetje op. En dit is een vorm van emotieregulatie.  

Als je op mij lijkt en hoe ik vroeger met eten omging, gebruik je eten bij het reguleren van al je emoties. Ik at als ik verdriet voelde, als ik kwaad was, als ik me afgewezen voelde, als ik frustratie voelde. Als ik me alleen voelde of onzeker, besluiteloos, vertwijfeld en ga zo maar door.  

Maar ook als ik positieve gevoelens had, zoals opwinding en blijdschap en euforie. Alles was voor mij een aanleiding om even iets te eten, te pakken en daarmee een managede ik mijn gevoelens. Ik wiste ze te verwerken, als het ware door te eten, door te proeven, kauwen, slikken.  

Ja, dus dat is de eerste reden waarom je eet zonder dat je honger hebt en dat heeft dus te maken met het verwerken van je emoties. Helder?  

Een andere reden om te eten als je geen honger hebt, is om jezelf te belonen. Je vindt bijvoorbeeld dat je een traktatie verdiend hebt. Iedereen om je heen pakt lekker en geniet en jij wilt dat ook. Je wil je niet buitengesloten voelen of op dieet. En dit is geen enkel probleem zolang je daar geen spijt van hebt. Maar een beloning waar je spijt van hebt is geen beloning en zeker geen goede beloning. Een beloning waar je spijt van hebt, is eigenlijk alleen maar een misverstand.  

En er zijn nog meer redenen waarom je kan eten zonder dat je honger hebt, zoals sociale druk. Maar ook bijvoorbeeld omdat je hormonen niet helemaal op orde zijn. Maar ik pak deze twee redenen eruit, omdat die in de praktijk heel vaak een boventoon voeren. Ja? Dus we zien nu twee belangrijke redenen om te eten zonder dat je honger hebt. Emotie, management en beloning. En door even bij te laten houdt ik de les wat compacter voor je en overzichtelijk, vooral ook omdat het vooral gaat over van jezelf houden en hoe dat werkt.  

Nou, het managen van je emoties met eten is een signaal dat je nog onvoldoende weet hoe je dit doet zonder eten. En daar komt van jezelf houden om de hoek kijken. Daar doe je dit mee en ik ga je dadelijk vertellen hoe, maar het is belangrijk dat je dit onthoudt. Waar het gaat om jezelf belonen met eten, speelt zelfliefde ook een rol, want je begrijpt dat als je met een beloning opgescheept zit waar je achteraf spijt van hebt, dat je eigenlijk nog niet goed genoeg weet hoe je echt van jezelf houdt. Als jouw geliefde je steeds een cadeautje geeft waar jij een kater aan overhoudt, zeg je ook: “hé, wij moeten praten.” Ik kom daar zo op terug.  

Maar laten we met die eerste beginnen, met het verwerken van emoties zonder eten. Emoties, gevoelens worden veroorzaakt door je gedachten. Hoe negatiever je gedachten, des te meer je last hebt van negatieve emoties. Om je een simpel voorbeeld te geven: als jij per ongeluk een kopje laat vallen, één van je mooiste kopjes, en het breekt, maar je denkt bij jezelf: hé ongelukken gebeuren. En je hebt enorm van dit kopje genoten. Je hebt er heel lang plezier van gehad. Dan voel je iets heel anders dan wanneer je denkt: oh nee, wat zonde! Wat ben je toch onhandig. Je had kunnen weten dat je met je telefoon, en je pen, en je laptop in je hand niet ook nog dat kopje kon dragen.

Na die eerste gedachte, hé ongelukken gebeuren en je hebt van dit kopje genoten, die doet je niet zoveel. Maar die tweede: jeetje, wat ben je toch onhandig. Die geeft je stress. Als je nu heel veel van jezelf houdt, ontstaat er een ruimte in jezelf die je kan vergelijken met het oog van een storm. Dat kopje wat brak, Dat was de situatie. Jouw reactie daarop is de stress die je jezelf geeft als je daar negatief op reageert En een kopje wat breekt is een klein ding, maar er gebeuren gedurende de dag vaak meerdere kleine dingen. En soms spelen er ook over een langere periode grote dingen, zoals bijvoorbeeld het hebben van een kind waar het niet goed mee gaat en waarvan jij ergens het gevoel hebt dat jij daar debet aan bent. Dus dat het jouw schuld is ergens en dat jij tekortschiet als ouder. Je bent misschien gescheiden en die situatie speelt al langer en de kinderen moeten wennen aan de nieuwe situatie. En elke keer als zij gestrest zijn over ruziemaken met elkaar of het kopje laten hangen en somber zijn. Denk jij bij jezelf: ik doe het niet goed. Ik doe het niet goed. Ik heb het verkloot. Ik ben geen goede moeder. En je kan je voorstellen dat je bij dat soort gedachten voor jezelf een storm creëert. En in die storm, midden in de kern van die storm heb voel jij de pijn van de gedachten: ik ben geen goede moeder. Ja, dus de situatie, de omstandigheid is de scheiding.  

Misschien is het voor jou spanning op je werk. Misschien is het voor jou iets wat je heel graag wilde, maar wat niet is gelukt. Misschien is het een financieel knelpunt in je leven. Jullie huis moet echt verkocht worden en het lukt alsmaar niet. En je voelt financiële nood. Wat het ook is, de storm om je heen. De ups en downs van het leven die er bijhoren en waar je geen controle over hebt. Die storm, die heeft een oog. En in die kern, in de kern, in het oog van de storm kan het voor jou heel stil zijn en kalm en liefdevol. En die kalmte, die ruimte die je daar creëert, dat is dat stuk in jezelf waar jij alleen bent met je gedachten. En als je daar dus denkt: ach, jeetje, wat ben je toch ook onhandig. Je had toch kunnen weten dat het zo niet ging lukken met dat kopje? Doodzonde. Dan is die ruimte in het oog van de storm die wordt gevuld met negativiteit, dus je laat de storm in die kern toe.  

Als je kiest voor de liefdevolle weg: hé ongelukken gebeuren lieverd. En wat heb je van dit kopje genoten, dan blijft het in de kern, blijft het daar kalm en liefdevol en veilig. En dat is van jezelf houden. Als je die ruimte bewaakt en afschermt. Het is de stille plek waar je alles kan voelen en denken, zonder dat daar met kritiek of ongeduld op gereageerd wordt.

Het is heel belangrijk om dat even tot je door te laten dringen, dus het is de stille plek in jezelf waar voor jou ruimte is om alles te mogen voelen en alles te kunnen denken zonder dat daar met kritiek of ongeduld op gereageerd wordt. Er worden geen gevoelens gediskwalificeerd met stel je niet aan.  

Nee, alles krijgt ruimte. En daarmee maak je je leven enorm veilig. Je kan dan fouten maken. Er kunnen dingen zijn waar jij niet goed in bent. Mensen kunnen boos op je worden. Je kan afgewezen worden. Je kan teveel eten of op de weegschaal staan en zien dat je meer weegt dan de dag ervoor, zonder dat je daarna wordt afgewezen of afgebrand door jezelf. Nou, dit die veilige ruimte waar niks of niemand bij kan en waar altijd met geduld en liefde op je wordt gereageerd. Dat hij het onvoorwaardelijke liefde. En die onvoorwaardelijke liefde, die wil je gaan beheersen. Die wil je in jezelf cultiveren en tot ontwikkeling brengen. Het is de liefde die je wilt voortleven aan je kinderen en je wilt ze kunnen laten zien hoe het werkt. En als je dit doet wordt je bullet proof.Het maakt je leven vele malen mooier. Want bij alles wat je denkt en voelt, is er iemand die ernaar luistert en geen oordeel over je heeft.  

Dus, stel dat je iets hebt gedaan. Stel dat je ‘s ochtends bent opgestaan en je had je voorgenomen: vandaag eet ik alleen als ik honger heb en ik stop als ik verzadigd ben. Je bent aan oefenen met die hongerbalans. En er is een moment geweest, bijvoorbeeld een collega op het werk die onverwacht trakteerde. En je had het helemaal niet zien aankomen. En ineens staat daar een taart. En die taart vind je eigenlijk niet eens zo lekker. Is absoluut niet je lievelingstaart, maar onmiddellijk voel je een trigger, want anderen gaan er lekker van eten. En iets in jou wil die taart niet missen. En even denk je: oei, ik wil het eigenlijk niet, want ik heb nu geen honger. Maar wat ga ik nou doen? Want als ik niet neem, dan voel ik me weer tekortgedaan en achtergesteld. Dan voelt het alsof ik weer op dieet ben. En dat is zo’n naar gevoel, dat wil ik niet. En omdat je ook verlangen voelt om te eten en er ook wordt aangedrongen van: joh, neem lekker, ga je overstag en zeg je : “heerlijk dank je wel” en je eet die taart. Als er daarna het stuk in jezelf komt, wat zegt: je zou toch volgens die hongerbalans eten? Je wist toch dat je geen honger had? Waarom deed je dat nou? Het is niet eens je lievelingstaart?  

Weet je, als daar dus dat oordeel is. Dan kan je zo moeilijk groeien en leren en ontwikkelen. Dan ga je alleen maar duiken. Dan wil je niet meer kijken naar wat je hebt gedaan en dan wil je het eigenlijk het liefst zo snel mogelijk vergeten. En vanuit je schuldgevoel ga je alleen maar meer eten. Ik kon vaak dagen gaan stuiteren door zo’n stuk taart, zo’n onverwacht stuk taart.  

En vaak leek het wel ook alsof de duvel ermee speelde. Juist als ik net net even een paar dagen voor mijn, wat ik noemde lekker ging met eten, dat het goed ging met eten, dat ik niet aan het overeten was, bracht altijd net iemand toevallig onverwacht iets mee wat mij direct aanzette wat ik dan wilde hebben.En daar kon ik echt enorm aan strugglen.  

Als je nu reageert op een manier zoals ik die nu voor je omschrijft. Dus je hebt die taart gegeten. En je voelt onmiddellijk een soort van: Stik, ik heb het verpest. Stik, dit had ik niet moeten doen. Ach, ik wil toch volgens die hongerbalans eten? Dan kun je in jezelf, op die stille plek reageren vanuit onvoorwaardelijke liefde en zeggen: oh lieverd, ik snap zo dat je nu teleurgesteld bent. En ik begrijp ook dat je die taart wilde eten, want ineens was daar dat moment en je wist het even zo gauw niet meer in je hoofd. Je moest voor je gevoel heel snel beslissen. Dat erkennen jullie waarschijnlijk ook dat je daar word je wat aangeboden en voor je gevoel moet echt direct weten wat wil ik hierbij? Je moest zo snel beslissen en je wist wel dat je geen honger had. Maar je voelde ook als ik het niet doe, dan, dan, dan voelt het zo achtergesteld en voelt het weer als een dieet. En dat vind ik een afschuwelijk gevoel.  

En dus at je die taart. En weet je lieverd, ik begrijp het. Ik begrijp het. Je bent hier nog zoekende in en dat is oké, ik laat je niet vallen. Ik steun je. Ik ben er voor jou. Ik begrijp alles van jou. En ik begrijp dat je nu teleurgesteld bent. En het is oké. En we gaan kijken hoe je hier van kan leren en wat je een volgende keer kan doen. Ik laat je niet vallen.  

Dat. Dat is die ruimte in jezelf compleet afschermen en alles wat je hebt gedaan. De taart die je hebt gegeten en je hebt tegen je kinderen gesnauwd. Uhm, je was iets belangrijks vergeten en het is je kwalijk genomen. Wat het ook is als er iemand is in jou wat zegt: ik begrijp je. Ik hoor je en ik snap dat dit niet was wat je wilde. Ik begrijp dat je nu teleurgesteld bent. Dat is onvoorwaardelijke liefde. Iemand die dat stuk in jou, wat alles van jou kan zien.  

Je kan je voorstellen als er dus als jij leert om naar jezelf te luisteren zonder oordeel, dat er dan ruimte ontstaat voor dialoog. En vanuit die dialoog kan je leren en ontwikkelen en tot ander gedrag komen. Dus je wilt eten en doordat je aan jezelf dan vraagt: hé lieverd, heb je nu honger? Nee, ik heb geen honger, maar ik wil wel eten. Oké. Het is oké. Ik wil alleen eerst even van je weten waar dat vandaan komt. Waar denk je dat het over gaat? Wat wil je dat dit eten nu voor je doet?  

Als je ook zonder agenda van, nou ja, maar als ik daar dan een eerlijk antwoord op geef, dan mag ik dus ook niet meer eten zolang het voorwaardelijk is. Dan werkt het niet. Maar als je echt onvoorwaardelijk die ruimte creëert, dan zal je merken dat je tot ontwikkeling komt. En dan kom je tot interessante ontdekkingen.  

Bijvoorbeeld dat je eigenlijk alleen maar wilt eten omdat je behoefte hebt aan een mentale time out, aan even niet meer aan hoeven staan, even niet meer mee hoeven doen en een pauze mogen nemen. Of omdat je eigenlijk voelt dat je verdrietig bent, maar automatisch dat eronder wil houden door even iets te eten. Ruimte voor verdriet is eng als je niet weet hoe je jezelf daarin opvangt en zelfliefde, die warme stem ontwikkelen die alles van jou begrijpt. Die vangt jou daarin op.  

Dus het is een plek die 100 procent veilig is en waar je altijd met geduld en begrip wordt ontvangen. Juist met alles wat niet loopt, juist met alles wat je niet aan jezelf bevalt. Je geklaag, je negativiteit, je kleingeestigheid, jezelf vergelijken met andere. Alles is daar welkom en wordt liefdevol ontvangen.  

Land dit bij je? Ik hoop dat je er iets bij voelt. Ik hoop dat je dat het je raakt en dat je voelt dat je goud getroffen hebt, dat je een stuk in jezelf kunt gaan aanboren en kunt gaan laten groeien. Wat jou onaantastbaar maakt voor alles in je leven, voor alles wat er niet lukt. Alles wat je tegenvalt. Alles waarin je tekortschiet. Het overeten wat je nu nog doet. Het gewicht wat je nu nog hebt. Alles.  

En dan ga ik weer even terug naar die beloning die je verdiend hebt op vrijdagavond. Want die heeft ook vragen nodig.

Je wilt de manier waarop je jezelf beloont onderzoeken en aanpassen. Het gaat er niet om dat je die chips niet mag hebben, maar het gaat erom dat je daar geen spijt van hebt en helemaal achter de consequenties van die chips staat.  

Of, iets verzint wat voldoet aan de voorwaarden die jij belangrijk vindt. En ik ga je nu iets vragen wat een goede test voor je is.  

Hoe vaak praat jij in gedachten tegen jezelf over alles wat je goed doet? Hoe complimenteus ben je?  

Hoe vaak zeg je tegen jezelf? He, ik zag wat jij daar deed. Ik zag dat de kinderen volledig onder je huid kropen en je was moe en je liep met die volle boodschappentas en ze hielpen je niet, maar ze liepen alleen maar te klieren en te kibbelen met elkaar en te zeuren. En jij voelde je irritatie oplopen. Maar je liet die niet op ze los, je bleef geduldig en stuurde ze aan vanuit zelfbeheersing. Ik zag het. Ik zag dat je dat deed en niemand weet het, maar ik weet het en ik ben zo trots op je, zo trots op je inspanning. En nu ga je ook nog voor ze koken. Wat ben jij een heldin. Ik hou van je en ik zie je.  

Dat, dat wat ik hier nu net heb gezegd, dat is een beloning waar je geen spijt van hebt. Dat is van jezelf houden en dan kan je nog steeds ‘s avonds op de bank voor die chips kiezen als je dat wilt, maar niet bij gebrek aan een beloning. Niet omdat je niet weet hoe je jezelf op een andere manier zou kunnen belonen. Ja, dus dan eet je die chips omdat je dat wil en daar helemaal achter staat. Maar niet omdat je vindt dat je een beloning hebt verdiend en niet weten hoe je die aan jezelf geeft.  

Heel vaak geven we onszelf pas een compliment als andere mensen ons een compliment kunnen geven, als het iets heel tastbaars is wat je doet. Je hebt een project afgerond of je hebt ergens een cijfer voor gehaald, of je hebt een probleem opgelost. Maar er zijn zo veel momenten op de dag dat de bal op de stip ligt en dat je tegen jezelf kan zeggen; hé, ik zag wat je daar deed. Wauw. Wat mooi. Ik was daar getuige van.  

Hiermee zet je jezelf op een manier in het licht. Het verandert je relatie met jezelf en het verandert je relatie met eten. Er is niks wat je zo laat groeien als jezelf in het licht zetten.  

En dat eindpunt wat je haalt, dat is vaak zo ver weg. Op weg naar dat eindpunt van iets wat je wil bereiken, zijn er zoveel momenten waarop je behoefte hebt aan aanmoediging en bevestiging en beloning. Neem alleen al: misschien heb je veel kilo’s te verliezen. Voordat je daar bent. Vaak duurt het, nou in mijn ervaring In ieder geval een kilo of vijf voordat je omgeving het ziet. Dat alleen al. Voordat jij die eerste vijf kilo’s eraf hebt, zeker als je dat op de verantwoorde manier doet en heel langzaam en gestaag, dan zijn er in die vijf kilo, die weken zullen duren, zijn er zoveel momenten waarop jij een verlangen zal voelen om te eten en het dan niet doet.  

Hoe mooi als jij dat van jezelf ziet en daar wat over zegt tegen jezelf?  

En dan hoef je niet na 3 kilo te zeggen:”Hé joh! 3 kilo super. Nou, nu mag je wel weer wat hebben.” Wat is dat voor zwaktebod? Jij hoeft niks te verdienen als jij een stuk taart wil eten of een zak chips wil eten. Daar hoef je niks voor te verdienen, daar hoef je niet drie kilo voor af te vallen voordat je dat mag. Ik zou dat hele beloningssysteem systeem uit je relatie met eten halen.  

Je bent een volwassen vrouw. En dit, dit hoef je niet te verdienen.

Oké, ik word er helemaal boos van hahaha. Ga dit oefenen en je zal merken dat je verandert, je zal merken dat je leven veel meer glans krijgt.Het wordt veel leuker om in je eigen gezelschap te zijn. En er ontstaat een plek voor je waar het altijd veilig is en kalm. En daar kan je heel veel stress af laten vloeien.  

Het is die plek waar alleen maar liefde voor jou is en waar je met alles terecht kan. Kun je je voorstellen wat je dit aan onnodige eten scheelt? Het maakte compleet onafhankelijk van eten om je emoties te managen.  

Denk hierover na.  

En als laatste wil ik het hebben over alle stukken van jezelf die nu nog irritatie in je oproepen en ik geef je een oefening om mee te experimenteren. En ik neem mezelf even als voorbeeld.  

Ik zal een paar dingen over mezelf vertellen, waar ik veel zelf afwijzing bij heb gevoeld en schaamte. En nu neem ik even niet mijn strijd met eten als voorbeeld. Daar vertel ik genoeg over. Die strijd die ik vroeger had, waar ik me zo voor schaamde. En de kilo’s waar ik me voor schaamde. Maar een ander voorbeeld. Eén van de dingen waarin ik van mezelf heb leren houden, maar waar ik vroeger schaamte bij voelde, is het feit dat ik geen krant lees. En ik vond altijd dat ik de krant zou moeten lezen. Je wordt toch op de hoogte te zijn van wat er gebeurt in de wereld? Je moet de namen van de kabinetsleden toch uit je hoofd weten?  

Als ik, wat zal het zijn? Vijftien jaar geleden tegen mezelf had gezegd dit ga jij ooit nog eens online zetten, dan had ik gezegd: “Wat? haha, never!!” Want ik schaamde me daarvoor. Dat was echt iets wat ik verborgen hield.  

En als ik met mensen aan tafel zat. En die zeiden dan ineens: “Wat erg wat er in Madrid is gebeurd. Dan dacht ik altijd meteen: oh stik hahaha. Ik weet niet wat er in Madrid is gebeurd en dan voelde ik direct dat ik iets te verbloemen had. Ik zeg het gewoon eerlijk, want ik vind het nu echt alleen maar leuk aan mezelf. Dan speelde ik meteen een soort van toneelstukje, dus dan trok ik een gezicht waarbij ik probeerde een soort van ruimte te creëren. Alsof ik prima wist wat er in Madrid was gebeurd hahaha. Maar dan wachte ik gewoon totdat iemand anders erin fietste wat dat dan was. En dan probeerde ik zo snel mogelijk de clues aan elkaar te knopen, te begrijpen wat er speelde. En dan deed ik dus echt alsof ik wist wat er was gebeurd.Ik durfde niet eerlijk te zeggen: ik heb geen idee. Wn dat was omdat ik er een oordeel over had.  

En in diezelfde liefde. In dat onderzoek, in die kern voor mezelf creëren waarin alles er mag zijn, ben ik al dit soort stukken van mezelf gaan oplossen. En dat betekent dat ik dus ook weer vanuit liefde, geduld en begrip en oordeel vrij ben gaan luisteren naar hoe ik dat ervaar, het lezen van een krant en hoe ik het ervaar is, dat ik ben iemand als ik iets lees en dan ga ik er helemaal in op. En als je helemaal opgaat in een krant die je van a tot z leest, dan zit je he-le-maal vol. En ik wil nog veel meer kunnen doen met mijn dag en niet zoveel informatie toelaten.  

Daarbij ben ik ook een gevoelig mens. En als ik lees over dingen die ik, waar ik geen invloed op heb op dat moment die wel heel verdrietig zijn en schrijnend en zorgelijk, dan kost me dat veel energie en dan raakt mij dat in mijn gemoed. En dat is niet goed voor mij en niet van toegevoegde waarde voor de wereld. Dat wat ik bij kan dragen daar waar ik het verschil kan maken. Daar wil ik mijn energie in steken.En ik wil die energie niet verliezen aan iets wat waarmee ik niks kan bijdragen.  

Dus euhm, vanaf het moment dat ik dus echt van mezelf begreep waarom ik de krant niet lees, waarom ik het journaal niet volg en het nieuws wat echt belangrijk is, waarop ik wel invloed kan uitoefenen, dat bereikt mij toch wel. En daarmee heb ik dit losgelaten. En nu? En dat is zo mooi van zelfliefde. Nu zie ik het als iets wat ik koester en waarvan ik zeg: er zijn meer mensen zoals ik. En hoe fijn als wij gewoon weten van onszelf, wij steken onze energie daar waar wij het verschil kunnen maken en dit is niet de plek voor ons. En er zijn mensen voor wie dat wel zo is. En die moeten lekker die krant lezen.

Een ander mooi voorbeeld is dat ik heel verstrooid kan zijn. Mijn brein stopt informatie in vakjes. Dingen die ik moet onthouden. Maar die vakjes zijn niet altijd met elkaar verbonden. En zo kan ik ‘s ochtends nog tegen een vriendin aan de telefoon zeggen: “Nee, vanmiddag kan ik niet, want dat ben ik bij de mondhygiëniste”, om ‘s middags doodleuk over de boerenmarkt te lopen en ineens te denken: oooh, de mondhygiëniste! hahaha. Niets aan te doen  

En ik heb dit al mijn hele leven. Informatie bereikt mij soms niet. Herinneringen bereiken mij soms niet. En kom niet met tips. Ik heb ze allemaal al geprobeerd. Ik heb genoeg systemen geprobeerd om mezelf op alle mogelijke manieren reminders te geven.  

Het issue is dat ik me er heel vaak voor heb geschaamd en me erg schuldig heb gevoeld en heel vaak heel erg boos op mezelf ben geweest, omdat ik dingen vergat. En er kwam een punt in dat ontwikkelen ook weer van die zelfliefde waarop ik tegen mezelf zei: als dit nou werkelijk is hoe jouw brein functioneert en je hebt er alles aan gedaan om het op te lossen. En voor een deel heb je een systeem gevonden wat redelijk goed voor je werkt, maar je krijgt het nooit waterdicht. Dan wil ik dat het hier nu stopt. Ja, je zal soms iemand frustreren omdat je iets bent vergeten. Ja, het zal je soms geld kosten omdat je iets dus niet hebt kunnen annuleren. En dat is oké. Ik begrijp het. Dit is hoe jouw brein functioneert en ik hou van je en ik laat je niet vallen.  

En wat er dan gebeurt als je je dus helemaal verzoend met al die stukken van jezelf. Dan mag je er zijn zoals dat zo mooi heet, in de therapeutische termen, er mogen zijn of spirituele termen, dan mag je er helemaal zijn. En dan kun je juist vertederd raken door al die dingen in jezelf. Dan kun je vertederd raken dat je terugkijkt naar hoe je daar aan tafel zat en speelde, dat je wist wat er was gebeurd. haha. Dan kun je er om lachen en denken we hou ik toch voor jou, schat. Wat beetje je best om erbij te kunnen horen en daarom ook gevonden te worden door die mensen. Maar ik vind je oké en je hoeft nooit een krant te lezen als je dat niet wil.  

Begrijp je? Dus daarmee ruim je al dat soort dingen op, die nu nog jouw zelfbeeld ondermijnen en waarvan je nu nog denkt dat je ze van jezelf moet verstoppen. Ruimen ze op in die kern in jou.  

En daarmee geef ik je ook meteen een kleine oefening die je kan doen. Wat zijn jouw irritaties? Waar schaam jij je voor? En dan bedoel ik met irritaties waarin irriteer jij je aan jezelf? Maak eens een lijstje, inventariseert al die stukken van jezelf en besluit dat je ze allemaal wil gaan begrijpen. Oké?  

Deze les is heel belangrijk en helpt je enorm bij het oplossen van je strijd met eten. Het is laag die onder die strijd zit en die je hiermee toegankelijk maakt voor jezelf. En zichtbaar.  

Een vrouw die van zichzelf houdt, is onaantastbaar.  

Het is zo mooi wat dit voor je doet. Voor jou. En voor je kwaliteit van leven. Voor je relatie met eten. En voor iedereen waar je van houdt.  

Ik wens je een mooie dag. En een prachtige week. Bye.