Afl. 141 Als je veel van jezelf moet

Moet je veel van jezelf? Dan is deze les voor jou. Als je veel van jezelf moet, heb je minder plezier in je leven en je overeet om dit te compenseren. Je dagen zijn een aaneenschakeling van verplichtingen en je weegt meer dan je wilt. Niet leuk. En als je nu denkt ‘maar ik moet ook echt veel’ dan is dat juist het probleem.

Ik moet veel, is een gedachte die je niet helpt en het is nog maar de vraag of deze gedachte waar is. Als je veel van jezelf moet, wil je deze les niet missen. We maken je leven leuker en verlangen naar overeten kleiner. Afvallen EN een leuker leven? Ja graag! Dat dacht ik ook. Laten we beginnen.

---

Wat je ontdekt:

• Het belangrijke verschil tussen moeten en willen.
• Het verschil tussen een feit en overtuiging.
• Hoe je verlangen naar overeten kleiner maakt, afvalt en fijne dagen creëert.

---

 

Transcript Afl. 141

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 141. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hoe is het? Hoe gaat het met je? Met mij gaat het zo goed. Voel me heerlijk. En ik heb heel veel zin in deze les voor je. Deze les gaat je helpen. En we gaan het hebben over de vraag of je veel van jezelf moet. Moet jij veel van jezelf? Want als dat zo is, als je veel van jezelf moet, dan is je leven van alledag waarschijnlijk niet zo leuk als je zou willen. En mijn aanname is dat je ook niet het gewicht hebt waar je blij mee bent. En daar ga ik je in deze les mee helpen. We gaan kijken hoe jouw leven van alledag leuker kan worden en je dat gewicht kan creëren wat je hebben wilt. Want in Etenslessen kijken we naar de oorzaak van overeten en ruimen we de oorzaak van overeten op. Die combineren we met mijn formule voor stoppen met overeten en het oplossen van de oorzaak van overeten geeft je daarbij enorm de wind in de rug. Het wordt veel gemakkelijker voor je om te stoppen met overeten. En wat ik in deze les met je wil doen, is kijken naar dit stuk. Veel van jezelf moeten en welke rol dat speelt bij overeten en hoe je hier verandering in kan brengen. Dus als je veel van jezelf moet, is dit helemaal jouw les.

Hoe herken je dat je veel van jezelf moet? Misschien zeg je: je hoeft niks meer te zeggen, dat weet ik al lang. Maar als je je dat afvraagt hoe herken je dat je veel van jezelf moet? Dat herken je omdat je het jezelf vaak hoort zeggen of hoort denken. Ach, ik moet nog zoveel. Oh, ik moet straks dit. Daarna moet ik dat. En vanmiddag ga ik nog dat, want ik moet nog dat. Ik moet vandaag….Het is het werkwoord wat je de hele dag door gebruikt, zowel in de dingen die je zegt als in de dingen die je denkt. En terwijl ik dit aanstipt, denk je jij nu misschien bij jezelf: maar het is ook zo. Ik moet ook echt heel erg veel. Als je mijn agenda zou zien zou je het met me eens zijn en zeggen: ja, het klopt inderdaad. Je moet inderdaad heel erg veel. Je moet gewoon veel.

Maar wat interessant voor je is en wat ik in deze les voor je wil aanreiken is dat je hier twee dingen mee kan doen. Je kan zeggen: dit zijn feitelijke omstandigheden en het is gewoon wat het is. Niks aan te doen. Je moet gewoon veel. Er moet gewoon veel gebeuren en daar heb je mee te dealen. Punt. Wat we ook kunnen doen is hiernaar kijken en zeggen: we kijken naar een overtuiging. En een overtuiging is niks anders dan een gedachte die je vaak denkt. En het is interessant om te onderzoeken wat deze gedachte, deze overtuiging voor je doet. Een gedachte die je veel herhaalt, wordt een overtuiging. En daarmee is dus een overtuiging niets anders dan een gedachte die je veel hebt herhaald. Alleen wat interessant is om het te beseffen is dat een gedachte gemakkelijk herkend kan worden als een gedachte. Van: dit is een gedachte die ik nu denk. Een overtuiging meestal niet. Een overtuiging voelt en klinkt als de waarheid, als een constatering van feiten. Dus waar je nog kan beseffen dat oh, ik moet vandaag veel, een gedachte zou kunnen zijn. Als het inmiddels een overtuiging is dat je veel moet, dan herken je het niet als een gedachte. Dan denk je dat je alleen maar naar de feitelijke omstandigheden wijst en zegt: dit is mijn leven. D’r moet gewoon veel gebeuren. Ik moet veel doen. Ik heb veel te doen.

Op het moment dat je besluit is te kijken naar moet veel en het benadert als een overtuiging. Dan kun je gaan onderzoeken wat je daarmee voor jezelf creëert. Want dat is zo waardevol aan gedachtenwerk. Jij haalt de verantwoordelijkheid naar jezelf toe. Voor het creëren van je eigen toekomst, voor het creëren van jouw leven en je realiseert je dat het leven wat jij voor jezelf creëert bij je gedachte vandaan komt. Jouw leven van alledag, jouw doordeweekse dagen komen bij jouw gedachte vandaan. En als je denkt dat je veel moet, is het interessant om te onderzoeken wat je creëert met die gedachte. Gedachte zijn de katalysator van je gevoel. En je gevoel is de katalysator van je gedrag. En je gedrag creëert je resultaat. En dat zijn dan die dagen die jij ervaart. De kwaliteit van de dagen zoals jij die ervaart.

Dus laten we dit een doen, laten we hier eens doorheen lopen. En dan beginnen bij de vraag: wat voel je als je denkt dat je veel moet? Goh, ik moet vandaag veel. Ik moet nog zoveel. Ik moet straks dit en ik moet straks dat. En daarna moet ik dat. Wat voel je dan? Voel je spanning? Ben je gespannen in dat moeten. Voel je je opgejaagd? Voel je misschien belast? Of overbelast. Of een slaaf van je agenda. Toen ik vroeger nog veel het werkwoord moeten gebruikten en aldoor dacht in termen van moeten. Ik moet dit, ik moet dat. Daarna moet ik dat. Was dit wat ik voelde. Ik voelde me gespannen. Ik voelde me opgejaagd. Ik voelde me belast. Het was alsof ik een zware rugzak bij me droeg. Met al dat moeten, al die dingen die ik nog moest, moet straks dit. Ik moet straks. Dat maakte me gespannen. Opgejaagd. Ik voelde me belast en ik voelde me een slaaf van mijn agenda. Elke dag opende ik al die to do’s en vanuit mijn verantwoordelijkheidsgevoel en commitment probeerde ik er zo veel mogelijk van gedaan te krijgen. En het moest allemaal gebeuren. Dus dat is wat je mogelijk voelt als je veel van jezelf moet. Spanning, opgejaagd gevoel. Je voelt je belast en een slaaf van je agenda.

Als je nou bedenkt dat je gevoelens je gedrag aansturen, dan is de interessante vraag natuurlijk hoe gedraag ik me vanuit dat gejaagde, gespannen en belaste gevoel? Hoe gedraag ik me als ik me een slaaf van mijn agenda voel? Misschien kun je zien dat je dan dingen half doet. Omdat je zo opgejaagd bent, raffel je dingen misschien af. Je racet erdoorheen en je gaat niet diep met de dingen die je doet. Dus je doet de dingen half. Je werkt misschien ook te lang door. Doordat opgejaagde, gespannen gevoel en het gevoel dat het allemaal moet gebeuren, voel je niet de ruimte om te mogen stoppen en te kunnen luisteren naar de energie van je lichaam en de beperkte energie van je brein, maar je duwt en je duwt en je duwt zo lang mogelijk. Totdat je merkt dat het niet meer gaat en je moet stoppen omdat het echt helemaal op is. Dus je doet dingen half, je werkt te lang door. Je neemt misschien ook geen pauze. Je eet achter je computer en werkt ondertussen door, waardoor je niet met je aandacht bent bij de beleving van jezelf van brandstof voorzien. Dus er is geen communicatie tussen honger en verzadiging in jouw waarneming daarvan. Dat gaat langs je heen. En je voelt misschien ook geen ruimte voor de mensen waar je van houdt. Misschien werk je thuis. Ben je thuis bezig met taken en het hoeft niet eens dus taken te zijn die werk gerelateerd zijn. Het kunnen ook de zorgtaken zijn van je huishouden. En als je wordt aangesproken door een van je huisgenoten, dan heb jij die blik op je gezicht van. Ja, zeg het maar. Ik wil er heel graag voor je zijn, maar eigenlijk stoor je mij. Ik voel geen ruimte. Ik ben zo opgejaagd. Wat wil je?

Je voelt daar in een conflict tussen hoe jij er wil zijn voor jouw dierbaren, voor de mensen waar je zoveel van houdt. En dus zeg je ja, je geeft antwoord. Je wekt de suggestie van beschikbaarheid, maar ondertussen communiceer je wel degelijk zonder daar woorden aan te geven: het komt me eigenlijk niet uit. Eigenlijk heb ik nu geen ruimte voor jou. En voor de ander, je zou misschien denken dat het niet opvalt, maar de ander voelt dat. De ander voelt: ik stoor. Ik ben te veel. Ik moet nu gewoon even snel zeggen, ik wil nu snel iets delen, maar eigenlijk is er niet echt aandacht voor mij. Jij voelt dat ergens ook en dus voel je hier een innerlijk conflict. Ik ben er, maar ik ben er ook niet. Maar daarbuiten voel je ook geen ruimte voor leuke dingen. Geen tijd voor. Kan niet. Misschien als dit allemaal is afgerond. Als we nou maar eerst dit hebben gehad. Als dit project is afgerond. Of tegen de tijd dat je gestopt bent met werken, dat je gestopt bent met je taken en alles af is. Alles wat je van jezelf moest is gedaan, ben je zo moe en uitgeblust dat je geen puf meer hebt om iets leuks voor jezelf te doen. Je kan het ook niet meer bedenken. Je brein is zo uitgeknepen, er komt niks meer uit. Het kan niet meer creatief voor je zijn. En je overeet. Je overeet ter compensatie van al dat moeten wat je hier zelf hebt opgelegd. D’r moest vandaag zoveel gebeuren. Als je nu ook nog van men vraagt om een hongerbalans te volgen, om niet te overeten, dan overvraag je. Hier trek ik de streep. Ik kan niet meer. Ik heb dit nu gewoon verdiend of ik heb dit nu gewoon nodig.

Of ik heb nu de kracht niet meer om dat verlangen naar eten wat ik voel om daar nog iets mee te doen. Ik laat het gewoon gebeuren. Dit was alles wat ik te geven had. Het is klaar. En dan overeet je. Interessant hè. Dus wat je ziet is: jij hebt de gedachte: ik moet dit. Ik moet dat, ik moet dat. Daardoor voel je spanning, gejaagdheid, belasting, overbelasting of je voelt je een slaaf van je agenda. Voelt allemaal niet goed. Niet fijn. En vanuit die gevoelens doe je dingen half. Je werkt te lang door. Je neemt geen pauzes, je voelt geen ruimte voor de mensen die je zo dierbaar zijn. Je hebt geen ruimte voor leuke dingen en je bent te moe en uitgeblust om leuke dingen te kunnen bedenken. En je overeet.

Als we er nu van uitgaan dat dat moeten wat jij ervaart een overtuiging is, dus jij ervaart het als een constatering van feiten, als een waarheid, dan doe je hier niets mee omdat je denkt dat je er niks mee kan. Het is nou eenmaal wat het is, maar als je uitgaat van het idee dat we hier praten over een gedachte: wow, dan zetten we een geweldige deur voor je open. Dan creëren we een prachtige kans. Want dan kun je zien het resultaat van dat gedrag. Dingen half doen. Te lang doorwerken, geen pauzes nemen, geen ruimte voelen voor de mensen waar ik van hou, geen leuke dingen kunnen bedenken of daar de energie niet meer voor hebben. Het overeten wat ik doe. Welk resultaat creëer ik daarmee? Want het komt bij mijn gedachte vandaan. Hoe leuk vind ik mijn leven van alledag? Welk cijfer geef ik het? Van 1 tot 10 en 1 is: ik zou niemand deze dagen gunnen. Dit is niet het leven waarvan ik zeg: hier kan je mij om benijden. En een 10 is fantastisch. T Is zo fijn om mij te zijn. De dagen die ik voor mezelf creëer zijn geweldig. De kwaliteit van mijn leven ligt zo hoog. Het komt allemaal bij mijn gedachte vandaan. Daar heb ik dat mee gecreëerd.

Dus het cijfer wat jij jezelf hier geeft voor dit resultaat. Het overeten wat je doet, het gebrek aan plezier in je dagen. Je dubbele boodschappen voor de mensen om je heen, voor je huisgenoten. Zijn dat de resultaten die je wilt? En als dat niet is wat je wilt, dan kun je dus hier die kans pakken en zeggen: dit is 100% mijn eigen verantwoordelijkheid. Mijn dagen zijn mijn creatie. Ik ben eigenaar van mijn dagen. Ik ben eigenaar van deze creatie. En als dit niet de creatie is waar ik blij mee ben, als ik hier niet het gewicht mee kan creëren wat ik wil hebben, de kwaliteit aan de relaties kan geven van de mensen waar ik zo knetter veel van hou. Als ik mezelf geen plezier kan geven, geen plezier kan brengen en eten het enige is wat ik nog kan bedenken tegen de tijd dat ik zo moe en afgedraaid ben. Is dit dan wat ik wil of wil ik iets anders? Want het ligt helemaal in mijn sfeer van invloed om het te kunnen veranderen. En als ik het dan wil veranderen. Dan hoef ik dus alleen maar naar mijn gedachten te kijken. Hoe zou ik willen dat mijn dagen eruitzien? Wie wil ik zijn? Hoe wil ik dat mijn dagen voelen? En hoe wil ik in mijn dagen met mezelf omgaan? Met deze vragen geef je jezelf een blanco canvas en zeg je ik mag het helemaal zelf bepalen. Ik kan het helemaal zelf beslissen. Dit is mijn creatie. Ik mag mijn eigen dagen ontwerpen en inrichten zoals ik wil. Zo wil ik dat mijn dagen eruitzien.

Wie wil ik zijn? Hoe wil ik dat mijn dagen voelen? Hoe wil ik met mezelf omgaan? Het is jouw creatie. Jij hebt hier alle ruimte. En als je dus uitgaat van het idee: maar ik moet zoveel en zegt Ho, wacht even, dat is een gedachte. Het is een gedachte dat ik veel moet. Dan kan je hier iets heel anders mee gaan doen. Wat je dan kunt gaan zien is dat deze gedachte jou niet brengt wat je wilt en dat je hem wilt gaan onderzoeken. Dat is wat je doet in gedachtewerk, gaan onderzoeken. Wat creëert deze gedachte voor mij? Dat hebben we nu net gedaan. Spanning opgejaagdheid. We hebben dat helemaal onderzocht en daarmee kunnen we concluderen: dit is een gedachte die mij niet helpt. Deze gedachte haalt niet het beste in mij naar boven. Alleen waar je nu nog last van hebt, is dat het inmiddels hun overtuiging is geworden. En dus denk je: maar het is de waarheid. Je verdedigt deze gedachte als het ware. Die kunnen we niet veranderen. Het is gewoon de waarheid.

En nu komt de interessante kans. Je kunt heroverwegen of het waar is en wat ik hiervoor je beargumenteert is dat dat niet zo is. Het is een gedachte. En om te onderzoeken hoe je die gedachten verandert, hoeft je niets anders te doen dan te heroverwegen wat je jezelf hier vertelt. En ik zal dit met je doen aan de hand van een voorbeeld.

Als ik ”s avonds mijn hond niet uitlaat voor het slapengaan, dan heeft dat een consequentie. Ik kan nu tegen mezelf zeggen mensen met een hond, die denken dit ook vaak. Ik moet de hond nog uitlaten. Ja toch? Dat is wat je denkt als je een hond hebt. Ik moet de hond nog uitlaten. Ik moet eerst de hond uitlaten, maar wat ik nu tegen je zeg is: nee, dat moet niet. Je moet echt helemaal niks. Je moet niks met die hond. Alleen wat je doet hoeft niet doet heeft een consequentie. Ja, gaat met me mee in deze redenatie. Let op: dus ik zeg nu tegen mezelf: ik moet de hond nog uitlaten. En hoe voel ik mij als ik tegen mezelf zeg dat ik de hond moet uitlaten nadat ik al de hele dag tegen mezelf van alles heb lopen moeten? Ik moest dit, ik moest dat, ik moest dat. En nu moet ik ”s avonds laat nog iets. En het laatste wat ik nu vanavond nog moet. O ja, straks moet ik ook nog mijn tanden poetsen. Maar nu moet ik eerst nog de hond uitlaten. Dus ik moet mijn hond uitlaten. Maar als ik dat heroverweeg en zeg: je moet de hond niet uitlaten, je moet helemaal niks. Het heeft alleen een consequentie als je het niet doet. En wat is die consequentie? Nou, de consequentie als ik haar niet uitlaat voor het slapengaan is dat ik riskeer dat ze vannacht gaat blaffen omdat ze moet plassen en eruit moet. Dus als ik haar niet uitlaat, riskeer ik dat ik misschien vannacht gewekt word en dan mijn bed uit moet om de hond uit te laten. Dat is de consequentie van die keuze. En als ik dat niet wil. Als ik ‘s nachts niet gewekt wil worden en dat risico wil verkleinen, het risico zo klein mogelijk wil maken dat ze mij ‘s nachts wekt met geblaf en dat ik dan mijn bed voor haar uitga om haar uit te laten. Als ik niet gewekt wil worden, dan wil ik haar voor het slapengaan nog even uitlaten zodat ze de nacht door slaapt. Wat ik nu doe is heroverwegen: die hond uitlaten voor het slapen gaan, moet dat? Of wil je dat? En door hier deze heroverweging te maken kan ik heel duidelijk zien. Nee, ik moet haar niet uitlaten, maar ik wil het. Ik wil het. Ik vind het fijn voor haar. Dan slaapt zij goed door. En ik vind het fijn voor mij, want dan slaap ik goed door. Het is voor ons allebei fijn als ik nog even een ommetje met haar maak, dus ik wil dit. En daarmee kan ik dus heel duidelijk zien. Het moet helemaal niet. Ik moet het niet. Ik wil het. Ik wil het. Dus deze keuze die ik hier maak, die klopt.

En wat er gebeurt in deze heroverweging is dat mijn energie verandert. Ik voel me niet een slaaf van al mijn moeten. Hier sta ik helemaal achter. Het is iets wat ik wil en de energie van moeten of de energie van willen verschilt als dag en nacht. Als ik de hele dag gebukt gaat onder mijn eigen moeten, voel ik me heel anders dan wanneer ik overweeg. Is dit iets wat ik moet? Of is dit iets wat ik wil? En zodra ik voel dat ik het wil, voel ik ruimte. Dit is mijn eigen vrije keuze en omdat het mijn eigen vrije keuze is, sta ik er helemaal achter en voel ik ruimte om te kunnen genieten van die keuze. Mmm. ”s avonds voor het slapen gaan. Als het stil is in de straat. Stil is buiten en ik nog eventjes contact maakt met de natuur. Wat frisse lucht in adem. Even met die hond samen ben. Die paar andere honden uitlaters die ik tegenkom. Die misschien ook een jas aan hebben over hun pyjama heen. Is fijn. Het is speciaal, t is speciale tijd. Ik waardeer daar die verstilling in de wijk. Iedereen gaat nu slapen. Dat gevoel van het vertragen van de dag, het afronden van de dag en daar nog even met je dier buiten zijn in de natuur. Buiten zijn in de wijk en de dag van je af laten glijden, de dag afronden, misschien de blik vooruit te werpen en zegen: wat wil ik morgen voor mezelf creëren? Hoe creëer ik morgen een fijne dag voor mezelf? Wat het ook is daar, er is geen frictie, er is geen weerstand, want dit is de keuze die je maakt. En vanuit die keuze die je maakt, voel je ruimte. Je bent blij met wat je doet. Het klopt. Dit verschil hè? De switch die je maakt van het gevoel dat je het moet naar jouw vrije keuze, naar iets wat je wilt, verandert de kwaliteit van de beleving. Dus wat je doet blijft hier hetzelfde. Je beleeft het alleen compleet anders. En als ik dus tegen mezelf zeg: ik wil de hond ‘s avonds laat graag nog even uitlaten, voel ik congruentie, voel ik dat het klopt. Wat ik hier wil klopt. Het voelt goed voor mij en ik waardeer wat ik doe, dus ik voel waardering. En als ik waardering voel geniet ik van wat ik doe. Mmm, wat mooi. Ik doe dit voor haar. Doe dit voor mij. Dit is de dag die ik voor mezelf wilde creëren. Dit is hoe ik mijn dag wil afsluiten. Fijn, fijn en als het fijn voelt, laat ik ander gedrag zien. Voel ik geen behoefte om te overeten. Voel ik geen weerstand. Ben ik blij met de keuzes die ik maak.

Voor jou wil ik daarmee zeggen. Doe dit onderzoek. Onderzoek wat jij allemaal van jezelf moet. En ga bij al dat moeten opnieuw door deze evaluatie. Is dit iets wat ik daadwerkelijk moet? Of is het iets wat ik wil? En hoe maak je dit onderscheid? Door je af te vragen wat is de consequentie als ik het niet doe? Wat is de consequentie als ik het niet toe en als die consequentie eigenlijk helemaal niet bij mij hoort? Als dit over een oude identiteit van mij gaat, over wie ik dacht dat ik moest zijn. Maar eigenlijk zeg ik tegen mezelf wat niet meer bij mij past. Mooi! Kan je het loslaten. Hoeft het niet mee in jouw creatie, in het ontwerp van jouw dagen. Je mag daarmee stoppen. Als het wel klopt. Als het nog steeds iets is waarvan je zegt ja, de consequentie als ik het niet doe, die bevalt mij niet. Ik weet heel erg goed waarom ik hier ja tegen heb gezegd. Vertel jezelf dan niet langer dat je het moet, maar vertel jezelf dat je het wilt. Creëer dagen waarin alles wat jij doet alleen maar bestaat uit dingen die je wilt. En dan zal je merken dat je dagen heel anders voelen. Je zal merken dat je veel leukere dagen voor jezelf kan inrichten omdat je daadwerkelijk de keuzevrijheid voelt. Jezelf de keuzevrijheid geeft om alleen dingen te doen die je wilt. En dan zul je merken dat je daarin veel meer zelfleiderschap ontwikkelt en je dagen niet zo eindeloos vol propt als een koffer waarvan je denkt laat ik kijken hoeveel ik daar nog in kan krijgen en of ie dan nog dicht gaat..haha..Want dat! Die volgepropte koffers die je echt nog maar net dicht krijgt, die hangt samen met dat overeten wat je doet, dat garandeer ik je. Ik zie het zo vaak en ik heb het zelf zo vaak gedaan.

Ik zie het bij mijn klanten en ik zag het vroeger bij mezelf. En nu creëer ik dagen die fantastisch voelen. Ze kloppen. Doe alleen maar dingen die ik wil. Ik weet precies waarom ik ze wil. De reden waarom ik ze wil voelen goed. En ik overvraag mezelf daarin niet. En als ik dat wel doe, herken ik het en corrigeer ik het. Toets ik het. Hé? Is dit iets wat ik moet? Of is het iets wat ik wil? Wat is de consequentie als ik het niet doe? Oké. Dus als ik dit echt wil, dan kan ik ook zien dat als ik dit er nog bij doe dat ik mezelf overvraag. En wat kan er dan af? Wat wil ik dan niet? Want wat ik ook wil, is fijne dagen voor mezelf creëren. Ik wil dagen voor mezelf creëren waarin ik ‘s ochtends opsta, ruimte heb voor gedachtenwerk, daarna ruimte heb om te trainen, om te sporten, om mijn lichaam lekker aan het werk te zetten, ruimte heb voor een koud bad zodat ik helemaal aan sta. Geen koffie nodig heb. Daarna mezelf lekker aankleden. Tijd hebben voor het kiezen van de kleding die ik leuk vind, voor mezelf zorg. Alle ruimte voor heb. Geen haast. En dan ga ik creëren. Dan ga ik werken, ga ik content bedenken, lesgeven, studeren, doen wat ik wil doen. Als ik daar ruimte voor wil hebben, dan sta ik vroeg op. Ik wil vroeg opstaan. Ik moet niet vroeg op. Misschien is dit één van jou moeten die je denkt tegen jezelf zegt ik moet, ik moet morgenvroeg op. Je moet niet vroeg op..haha…Het heeft alleen consequenties als je het niet doet.

En het ligt helemaal bij jou om in te kopen op die consequenties of niet. En als je dit doet, vertel je jezelf niet meer dat je vroeg op moet, maar dat je vroeg op wilt. Want er zijn dingen die je graag wil doen waar je ja tegen zegt. En daarom wil je vroeg op. Interessante hè? Het lijkt alsof we hier echt praten over een nuance. En alsof tegen jezelf zeggen dat je dingen moet heel onschuldig is, is niet onschuldig. Het kost je plezier, levensplezier. Je staat niet aan, je bruist niet. En je overeet. En de prijs daarvan is hoog. De prijs daarvan is hoog, want je leven van alledag is het merendeel van je leven. Jouw dagen van alledag vormt het merendeel van je dagen en dus is het cijfer van de kwaliteit die je daaraan hebt gegeven wel degelijk van belang. Kijk hiernaar. Koop in! Evalueer.

Moet ik dit of wil ik dit? Wat zijn de consequenties? En als ik het wil, dan ga ik daar ook helemaal in staan en zeg ik: dit is wat ik wil en ik weet precies waarom ik het wil en de redenen voelen zo goed. Dit zijn de dagen die ik wil creëren en ik neem daar 100 procent verantwoordelijkheid voor.

Dit is wat wij doen in Etenslessen. Dit is wat ik je leer en op 14 september gaan mijn deuren weer open. Ga ik je mijn formule geven. Help ik je stoppen met overeten. Creëren we het gewicht waar je blij mee bent. En als je daar helemaal klaar voor bent en zegt: ja, dat is wat ik wil. Meld je dan aan voor mijn wachtlijst. Ga naar etenslessen.com en dan zie je daar de openingsdatum staan en dan zie je daar de link voor mijn wachtlijst en dan kom je op die wachtlijst. En dan heb je de hele zomer voorpret.

Omdat je weet dat je zo mooi gaat bouwen en creëren en ontwerpen waar je naar verlangt, dat gewicht creëren waar je naar verlangt en die fantastische relatie met eten creëren, waar jij blij mee bent, die helemaal bij je past en voor de rest van je leven bij je blijft. Ik ben er volgende week weer en ik wens je een hele mooie dag. Tot gauw.