Afl. 161 Het is gezond dus het maakt niet uit

Wat is (voor jou) een fijne relatie met eten? Alleen jij kan dit definiëren. Als er tegenstrijdigheden in je definitie zitten kan het lastig zijn om te stoppen met overeten.
Een goed voorbeeld is de gedachte: het is gezond dus het maakt niet uit. Wat betekent deze gedachte en waar stap je met die gedachte overheen?

Laten we hierbij stilstaan zodat je dichter bij jouw definitie van een fijne relatie met eten komt, valkuilen kan vermijden en creëren waar je naar verlangt.

---

Wat je ontdekt: 

• Wat het betekent als je zegt dat ‘het’ niet uitmaakt.
• Wat jouw definitie van een fijne relatie met eten is.

---

 

Transcript Afl. 161

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 161. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

He, hoe is het? Hoe gaat het met je? Ik werd vanmorgen wakker en ik bleef even liggen en ik kan je uitnodigen om het een keer te doen. Ik bleef even liggen om alleen maar te zijn met het gevoel van tevredenheid. En compleetheid in m’n lichaam. Het is niet waar deze aflevering over gaat. De aflevering gaat over overeten en dat aan jezelf verkopen omdat wat je eet gezond is. Het is gezond, dus het maakt niet uit. Ja, die gedachte ga ik met je uitpakken in deze aflevering. Maar daar hangen wat dingen omheen die ik net recent heb ervaren en die daar allemaal aan raken. En daardoor lijken het misschien liflafjes, maar ik beloof je dan dat ze allemaal één geheel vormen. Dus ga met me mee in deze stream of consciousness, deze stroom van bewustzijn en de elementen die ik daarin voor je aanreik.

Ik werd vanmorgen wakker en ik voelde in m’n lichaam dat m’n lichaam heel tevreden was. Het was niet alleen uitgerust, maar het was ook helemaal voorzien. Er was nergens een belasting in m’n systeem. Ik kon het voelen. Ik kon voelen dat m’n lichaam zich ontzettend lekker voelde, uitgerust en voorzien van alles wat het nodig heeft. En er was een lichtheid in m’n lichaam die ontzettend lekker voelt. En ik herinnerde mij er aan. Dit is hoe het voelt als je met lichte trek bent gaan slapen. Wat er gebeurt als je met lichte trek gaat slapen is dat je lichaam in je slaap niet wordt belast met spijsvertering en alle ruimte krijgt voor de processen waar het graag aan toe wil komen als jij rust. Het is dat zenuwstelsel wat actief is als je in rust en herstel bent. Er wordt dan gerepareerd, er wordt opgeruimd en het is voor je lichaam ontzettend fijn om daar de ruimte voor te krijgen. En als je lichaam niet belast is geweest met heel ingewikkeld voedsel, wat t moeilijk kan herkennen als voedsel en waar het hard voor moet werken om het allemaal uit je systeem te krijgen en een plek te geven, dan merk je dat ook. Ik heb dat vaak genoeg gedaan. Ik weet heel erg goed hoe het voelt om wakker te worden met een eetkater en me moe te voelen en een droge mond te hebben en een opgeblazen buik en winderig te zijn en zo’n zwaar gevoel in je lichaam te hebben omdat er geen energie is. Er heeft geen rust en herstel niet echt kunnen plaatsvinden en zeker naarmate je ouder wordt merk je ook dat je lichaam nauwer luistert.

Je komt met minder weg, zoals hele jonge mensen te veel kunnen drinken of te veel kunnen eten en de volgende ochtend wakker kunnen worden en dan een potje kunnen gaan voetballen op het voetbalveld om 9.00u s ochtends. Dat dat, dat krijg je niet meer cadeau als je wat ouder bent, dan merk je het. Dan merk je het als je veel alcohol hebt gedronken of bij wijze van spreken kaasfondue hebt gegeten. En als je graag naar deze podcast luistert, dan hoef ik je dit niet uit te leggen, want dan weet je precies waar we t nu over hebben. En het is zo fijn! Het is zo fijn om de tijd te nemen en te luisteren en te voelen hoe te vrede je lichaam spint. Ik noem het vaak spinnen als een poes in de vensterbank. Zo’n poes die helemaal in dat zonnetje in die vensterbank één is, in het moment, in het nu, in volle tevredenheid baadt in dat zonlicht. Dat, dat gevoel merkte ik vanmorgen in m’n bed en ik nam even de tijd om het uit te vergroten, om er bij stil te staan. Als je in een strijd met eten zit, kun je zo snel naar je hoofd gaan en nadenken over hoe ging het gisteren met eten en hoe gaat dat vandaag met eten? Maar die fijne relatie met eten creëer je vooral in het hier en nu.

En hoe meer je verbonden kan raken met de ervaring in je lichaam. Dat lichte gevoel, dat complete gevoel, dat verzorgde gevoel van je lichaam wat helemaal kan doen wat t het liefst wil doen. Voor jou repareren en herstellen en de juiste energie en nutriënten binnenkrijgen die het voor jou kan omzetten in een vitaal en sprankelend lichaam. En dan ervaren hoe het is om wakker te worden in dat lichaam? Het is fantastisch! T is fantastisch, t Is een heerlijk gevoel, een rijkdom. En dan moet de dag nog beginnen. Ja, da’s dan je start van de dag. Verrukkelijk. Het is verrukkelijk om daarmee wakker te worden.

Een ander stuk van die relatie met jezelf. Dit is het lichamelijke stuk van die relatie met jezelf. Een ander stuk van de relatie met jezelf zijn je gedachten. En ik gaf toevallig vanmorgen een workshop over gedachten en gedachtenwerk en we keken naar de techniek van inquiry, het Engels voor het onderzoeken van je eigen gedachten, je gedachtenpatronen en je overtuigingen en stilstaan bij de keuzes die je daarin maakt die vaak lijken op de waarheid, die lijken op feiten. Ik heb mezelf recent beter leren kennen. Ik vind het echt hilarisch. Mijn ego vindt dit helemaal niet leuk dat ik dit met je deel, maar ik geloof zo in schaamteloos leven. Omdat ik heb ervaren dat je dan echt het allerleukste leven hebt. Als je naar alle stukken van jezelf kan kijken en er niets is wat je afwijst in jezelf, dan kan je ook nergens op betrapt worden.

Ja, dan ben je altijd helemaal heel met jou in integriteit en je kiest voor onvoorwaardelijke liefde van alles wat zich in jou laat zien. En als je je ooit hebt afgevraagd wat is nou eigenlijk ego? Wat is het woord ego? En nogmaals, ik kom op dat gezond eten en wat maakt dat uit, ja, het maakt niks uit, want dit is gezond. Ik kom daarop, maar ik wil je ook dit stuk laten zien van die relatie met jezelf.

De gedachte die je hebt komen voor een heel groot deel uit dat brein wat alleen maar wil overleven. Het is prio één van je brein om continu te willen overleven en te zorgen dat je veilig bent. En het ego, het ego van ons als mensen, gelooft dat jij separaat bent van de ander. Jij en de ander zijn verwijderd van elkaar en hoe de ander jou ziet doet ertoe om te kunnen overleven. En het ego wil continu zorgen naar het hebben van alles wat ervoor nodig is om te zorgen dat jouw plek in de groep verzekerd is. En wat ik ontzettend grappig vind is dat, wij overwegen, Bob, die wil graag in de natuur gaan wonen. Het lijkt hem fijn om in de natuur te zijn en in de natuur te wonen. En ik heb mijn hele leven in de stad gewoond, in Amsterdam gewoond en waar ik me nooit zo heel bewust van was als nu, is dat mijn ego daar een stuk identiteit aan heeft gekoppeld.

Amsterdam, da’s de plek waar het hot is, waar het happening is, daar wonen de coole mensen..haha..en ik heb me het nooit zo gerealiseerd. Maar nu ik overweeg om in de natuur te gaan wonen, speelt mijn ego op en zegt het ineens: ho, stop, dat kan niet, dat kan niet. Want wie ben ik nog als ik niet in de stad woon? Als ik niet in Amsterdam woon, dan ben ik ineens gewoon. En toen ik dit zag van mezelf en zag hoe moeilijk ik het daarmee had, dat ik zag dat ik voelde dat het is alsof ik iets doe waarin ik dan iets ga verliezen, iets waardevols ga verliezen, namelijk een stuk imago, moest ik lachen en dacht ik oh, is dat wat je over jezelf gelooft? Dat als je nou maar in Amsterdam woont, dan ben je cool. Dan ben je open minded. Dan behoor je bij de coole club. Zo interessant. Is dat waar? Wil je dit blijven geloven? En hoe erg zou het zijn? Stel dat het waar is. Hoe erg is het als je niet bij die club hoort? En dan voel ik dat mijn ego, dat dit stuk wat daar dus een verhaal van heeft gemaakt, zich ongelooflijk bedreigd voelt en bang is dat het dan in vergetelheid raakt, niks meer voorstelt, niets is. En dat van mij. Wat geen ego is, kan heel duidelijk zien dat ik een mens ben met een menselijke ervaring. Ik ben een organisme en ik maak onderdeel uit van de natuur.

Ik ben van de natuur. Ik ben een organisme in deze natuur. En of ik dat organisme ben in Amsterdam of een uur verderop in een bos maakt natuurlijk niks uit. Het enige wat iets uitmaakt is het verhaal wat ik mijzelf daarover vertel. Nou, in die relatie die je met eten hebt, vertel je jezelf voortdurend verhalen en onderzoek je, althans, dat is wat je in Etenslessen doet, wat je in mijn programma doet. Welke verhalen zijn bruikbaar? Welke verhalen zijn dat niet? En wat is waar? En wil ik blijven geloven wat ik hier denk en een van de coach vragen die ik je daarin stel in mijn programma’s altijd weer: haalt dit het beste in mij naar boven? Want alles mag. Je mag geloven wat je wil geloven. Er zijn geen regels. Je wilt alleen dat dat wat je gelooft het beste in jou naar boven haalt. En veel van wat je gelooft doet dat niet. Zeker niet vanuit een brein wat altijd op zoek is naar veiligheid. Wat wil dat de groep jou accepteert. Wat misschien wil dat je bij de coole club hoort. En dat er dan dus een coole club zou zijn. Dat ie zou bestaan. En wat de consequenties zijn als je daar niet bij zou horen. Al die ideeën, welke dat ook zijn nu. Nu komt dit voor mij op ploppen. Nu ik overweeg om in de natuur te gaan wonen en me open stel voor dat idee en al merk van: oh daar zit wat onder zeg. Dus als ik dan een vrouw ben van middelbare leeftijd in de natuur, wat is het dan mijn waarden? Dat is wat dat ego zegt, wat dat ego er van wil maken en ik in de relatie met mezelf kan daar allemaal naar kijken. Allemaal met liefde naar kijken en het herkennen voor wat het is.

Een angstig brein. Een gespannen brein wat altijd wil zoeken naar zekerheid, wat altijd wil zoeken naar het creëren van een plek van veiligheid. En het roept daarbij ideeën op die alleen maar in mijn hoofd kunnen bestaan. En sommige ideeën worden geëchood door de omgeving. Maar de grap is dat als je t omdraait dat je gaat merken dat ook de omgekeerde ideeën worden geëchood door de omgeving. Het is maar net waar je op besluit aan te haken en welke keuzes jij daar in maakt. Die doen er toe. En door te kunnen kijken naar de keuzes die je maakt en ze te kunnen herkennen als keuzes. Het is een keuze om te geloven dat Amsterdam hot en happening is en dat als ik daar zou wonen als ik daar woon, dat ik dan open minded ben. Hoezo? Alleen dit herkennen al is kunnen zien, het kunnen zien van een gesloten geest toch? Zo interessant om naar te kijken. En als je dat doet vanuit een liefdevolle plek, als je dus liefde kan voelen voor dat brein wat altijd wil overleven en zoeken naar veiligheid, dan komt er ontspanning en dan kan je compassie voelen voor al die verhalen waar het mee aan komt zetten. Alle ideeën waar het mee aan komt zetten. Je kan er alleen door heen prikken omdat je ziet waar het vandaan komt. Het ego, het brein wat zoekt naar veiligheid en stabiliteit.

Wat je denkt, de verhalen die je denkt roepen gevoelens in je op. En ook die hebben aandacht van je nodig als je wilt stoppen met overeten. Omdat veel van de verhalen die je denkt niet bruikbaar zijn, waardoor ze gevoelens in je activeren. En als je die gevoelens leidend maakt. Omdat je ze weg wil te hebben, omdat je lastige gevoelens moeilijk vindt, dan eet je om ze te vergeten, eet je om ze te manipuleren. Of je sleutelt aan je omstandigheden omdat je denkt zolang ik dan maar immers in de stad woon, kan ik me cool en open minded voelen, wat daar natuurlijk helemaal niets mee te maken heeft. Maar als je denkt, als je het gelooft, dan blijf je in de stad wonen om die reden. En ook dat kan oké zijn. Als je maar weet waarom je dat doet en die reden voor jou goed voelt. En daarmee maak ik een bruggetje nu naar eten en jezelf vertellen dat het niet uitmaakt dat je eet omdat het toch gezond is.

Het is gezond, dus het maakt niet uit.

Deze gedachte, als we daar dieper op ingaan, dan kun je zien dat de gedachte: het is gezond, dus het maakt niet uit verwijst naar dat er iets is. Het. En wat is dat het? Het is gezond, dus het maakt niet uit. Wat maakt hier niet uit? Wat je jezelf vertelt wat hier niet uitmaakt is dat je eet zonder dat je honger hebt. Omdat het gezond is, eet je zonder dat je honger hebt en maakt dat niet uit. En de vraag is wat je hier aan jezelf probeert te verkopen, waar stap je nu eigenlijk overheen als je jezelf dat vertelt? Wat wordt hier weggewuifd? En ik denk dat dat de samenwerking is waar je eigenlijk naar streeft met je lichaam. Je lichaam laat je namelijk weten: ik heb niets van je nodig. En wat je doet is daarover heen stappen en zeggen ja, maar ik stop er toch iets in. Want het is gezond en daarom maakt het niet uit. Waarmee je je lichaam geen stem meer geeft en zegt: wat jij voelt doet er niet toe. Zolang ik maar weet dat het gezond is, ben ik er ok mee dat ik iets in jou stop. Dat ik iets in mijn lichaam nu stop. En dat kan. Daar kan je voor kiezen. De vraag is alleen ben je blij met die keuze? Je kan jouw relatie met eten helemaal inrichten zoals jij dat wil en je kan zeggen hé, ik vind emotie-eten helemaal prima. Eten omdat ik eten zie helemaal prima, zolang het maar gezond is. En als dat zo is dan zal je merken dat dit ook helemaal geen issue meer voor je is en dat je daar niet eens bij stil wil staan dat je dat doet, eten zonder dat je honger hebt.

Want dat is voor jou geen meetwaarden die je relevant vindt. Wat jouw lichaam je vertelt over honger en verzadiging vind je niet relevant, vind je niet belangrijk binnen die relatie met eten. Het enige waar het jou om gaat is of t gezond is of niet. En als die maatstaf voor jou klopt en goed voelt, dan hoeft niemand jou te vertellen dat je het verkeerd doet. Hoeft niemand jou te vertellen dat je geen fijne relatie met eten hebt. Voor jou is het dat wel. Voor jou is de maatstaf: zolang ik eet, zolang ik iets eet wat gezond is, maakt het mij niet uit of ik op dat moment honger heb of niet. Prima. Jij bepaalt.

Ik ontdekte voor mezelf dat het voor mij wel uitmaakte, omdat ik merkte dat mijn lichaam heel anders functioneert als ik ermee harmonieer en mee samenwerk. En wat ik dan voel is dat gevoel wat ik net voor je omschreef dat mijn lichaam zo heerlijk zoemt in tevredenheid, in optimaal functioneren, in sprankelen. Kan bijna niet anders omschrijven dan een helder gevoel. Omdat ik in mijn leven zo ontzettend veel heb overeten, weet ik heel erg goed hoe het voelt als mijn lichaam overbelast is. Het is een dof gevoel, een zwaar gevoel. Ik sjouw iets met me mee, wat mijn lichaam liever niet wil. En als ik het niet met me mee sjouw, dan is er een lichtheid en een sprankeling en een energie die in alles doorwerkt. Niet alleen in hoe mijn lichaam dan voelt als ik ermee wakker word, maar ik merk ook dat mijn denken helder is En er is minder stress in mijn lichaam. Mijn lichaam, mijn wezen, mijn dierlijke zelf raakt gestrest van overbelasting en dat merk ik aan een vermoeidheid die er dan in zit. En dat kan ik ook merken aan het harde werken wat het dan doet om dat eten er uit te krijgen waarmee de belasting in mijn geest ook voelbaar is. Mijn denken is dof en je kan moeilijker goeie oplossingen bedenken en je bent minder stressbestendig. En als je ooit een kater hebt gehad van de alcohol dan kan je dat daar ook aan merken. Geluiden zijn hard. Licht is hard. Je lichaam heeft vaak dan een hang naar vet eten. Alsof er iets gegrond moet worden alsof iets moet bufferen tegen dat gif. Die alcohol die daar is binnengekomen. En ik wil daarmee nu niet alcohol demoniseren of eten demoniseren, overeten of ongezond eten demoniseren, want ik weet dat dat nooit de route kan zijn die motiveert.

Wat wel motiveert is die verbinding, het kunnen herkennen hoe het voelt als je lichaam zo helemaal in harmonie is met wat het liefst wil doen. Vitaal zijn, sprankelen, licht zijn, stressbestendig kunnen zijn, veerkrachtig kunnen zijn, soepel en wendbaar kunnen zijn, lichtvoetig kunnen zijn. Dat is een ongelooflijk heerlijk gevoel, een heel fijn gevoel. En er is dan geen stress in je lichaam. Je lichaam is heel kalm en in vrede en dat is een gevoel wat we vaak enorm waarderen. Zeker in onze overprikkelde wereld met heel veel digitale informatie en overal ligt ook, één van de dingen die je dan in t bos niet hebt Marjena, er is minder licht, maar al die prikkels die er zijn. Het is ontzettend fijn als je lichaam niet geprikkeld is, niet overprikkeld is, maar heel erg lekker zoemt in tevredenheid en kalmte. En op het moment dat ik dat kon herkennen en begon te ervaren, zag ik daar hele grote waarde in. En die waarde hecht ik meer aan dan iets in m’n mond stoppen, ook al is het gezond.

Een ander stuk hiervan is natuurlijk waarom wil je eten als je lichaam geen honger heeft? En meestal is dat omdat er op dat moment een ontregeling is. Een gevoel is, een verlangen is wat je wilt manipuleren. En je hebt ooit ontdekt dat als je kauwt en slikt, dat je daarmee die manipulatie voor elkaar krijgt. Iets kan reguleren, stress eraf kan knagen. Rusteloosheid eraf kan knagen. Jezelf even kan afleiden van dat wat je op dat moment denkt of voelt. En daar doe je het voor.

En wat je daarover kan ontdekken is: hé, ik mag dit doen. Als dat is wat ik wil, als ik dat een fijne relatie met eten noem. Ik gebruik eten om mijn gevoelens mee te reguleren en ik doe dat altijd met gezond eten. Mag! Het is jouw relatie met eten. Niemand is in die relatie uitgenodigd. Jij bepaalt wat jij een fantastische relatie met eten vindt. En als je jij besluit: ik vind emotie-eten geen probleem als ik mijn emoties daarmee reguleren. Als ik de stress er wat afkrijg door op iets te kauwen wat gezond is, vind ik dat helemaal okay. Perfect. Go for it! Doe het. Jij bepaalt.

Maar ook hiervan zag ik duidelijk dat de vrijheid die op mij wachten als ik dat niet meer deed, van onschatbare waarde was. Kunnen voelen wat er te voelen valt, is een grote vrijheid. En regelmatig een ongemakkelijke vrijheid. Maar wel nog steeds vrijheid. En de compulsie voelen, de drang voelen om iets te eten omdat je een ongemakkelijke emotie voelt, zie ik als een laag erboven op. Er is al ongemak en nu komt er nog een ongemak bij, namelijk de hang naar iets te eten. Ik zie dat als ruis op de lijn, als iets wat mij afleidt van het hier en nu. En het heeft geen toegevoegde waarde. Als ik heel vaardig ben in het voelen van elk ongemak. Het ongemak van m’n krimpende ego wat denkt dat ik vernietigd word als het ware. Mijn imago vernietigd wordt als ik in de natuur zou wonen. Voelen hoe dat voelt. Voelen hoe het voelt als ik me bekritiseerd voel. Niet begrepen voel. Voelen hoe het voelt als ik met een vraagstuk zit waar ik het antwoord echt gewoon nog niet op weet en mijn brein iedere keer zegt ik weet het niet. Hoe dan? Wat dan? Dat. Daarmee kunnen zijn, daarvan heb ik ontdekt: het is een pas op de plaats die je kan maken met je ervaring in het hier en nu, waarin je dan verder helemaal niets nodig hebt. Van niemand niet. Je hebt geen eten nodig, je hebt geen support nodig, je hebt geen schouderklop nodig. Je hebt je antwoord op je vraagstuk nog niet nodig. Je kan helemaal zijn waar je bent. Met ongemak en al van dat moment. Dat is een ongemakkelijke ervaring. Wel een hele rijke en onafhankelijke ervaring en ik vind die van onschatbare waarde. Want hoe vaardiger je daar in bent, des te wendbaarder ben je om te doen met je leven wat je wilt. Dan kun je inderdaad in de natuur gaan wonen, want je schrikt niet terug voor die krimp die je in je ego voelt. En je kan kijken naar het verhaal in je hoofd en beslissen wat je daar mee wilt doen. Dit is nu een voorbeeld wat ik je geef, maar zo zijn er talloos.

Omdat je leven een continue evolutie is, een wording, een wording van jou. En iedere keer als je eet om je emoties te manipuleren, wordt die wording geremd. Je kan niet voorbij dat punt komen, daar waar je steeds naar eten pakt om weg te gaan bij het ongemak wat zich aandient. En ik zie aan de andere kant daarvan een ongelooflijke groei aan wijsheid. Aan expansie van je vermogen om te kunnen zijn met wat is. Altijd. En hoe groter die expansie is, hoe groter jouw vermogen daarvan is, hoe rijker je bent. Daar kan geen eten tegenop. En daar kom je alleen achter door het te ervaren.

En dat is iets wat we in Etenslessen aan onszelf verkopen. Hoe mooi dat is. En als je daarbovenop dan merkt dat je lichaam het zo van je waardeert en daar zo blij mee is en zo gezond oud wordt, zo slank oud wordt. Waarbij je je ontzettend lekker kan voelen in dat lichte, vitale lichaam. Dan blijft dat stapelen. Dan blijven de cadeaus, de geschenken van die levensstijl die blijven stapelen en die zijn cumulatief. Jouw vermogen om te voelen wat er te voelen valt, wordt steeds groter. Je vitaliteit en levenslust, je stressbestendigheid en veerkracht zijn optimaal. En je hebt de tijd om te kijken naar wat je denkt. Wat vertel ik mezelf hier? Wat geloof ik? Wat is mijn definitie van een fantastische relatie met eten? En dan kun je dus ook zien: joh dat het gezond is, ok, maar gaat dit over calorieën dat ik er niet dik van word? Gaat dit over gezondheid dat het dus mijn lichaam niet beschadigt of gaat het over meer dan dat? Gaat het over de integriteit waarin ik mee wil samenleven met mijn lichaam? Gaat het over de kans die ik mezelf bied om te evolueren in mijn emotionele capaciteit?

En, da’s het laatste stuk wat ik je hier in wil aanreiken. In onze wereld van overvloed, kom je heel vaak eten tegen. Het is er overal. Het wordt je continu aangeboden, ofwel in een machine, op de gang van de plek waar je werkt. Of op de droppot op het bureau van je collega, op de afdeling. De pepernoten die bij de receptie liggen. Het snoep wat de kinderen mee naar huis brengen van Sint Maarten. Het eten wat mensen je aanbieden als je bij ze op bezoek komt of wat ze voor je meenemen. Eten is zo goedkoop, vooral dat knutseleten waar je lichaam zo gestrest van raakt is zo goedkoop. Het is er veel.

En om, deze geschenken waar ik het net over heb gehad, om daarvan te kunnen profiteren, wil je iemand zijn die eten kan zien, eten kan ruiken, eten kan horen, aangeboden kan krijgen, die aan een uitgebreide brunch tafel kan zitten waarbij er allemaal eten voor je staat. En zijn met dat deel van jouw brein wat zegt. Oeh, dat ziet er lekker uit! Terwijl je voelt dat je lichaam geen trek heeft. Voelt dat je lichaam niets van je nodig heeft. Maar je brein, je primitieve brein wat graag wil overleven, ziet een kans voor je. Herkend een kans op overleven. Hey energie! Daar ligt energie. Allemaal mandjes, bakjes, bakjes met energie. Hele rijke energie. Want het is zoet, want het is vet, want het is een combinatie van allebei. Neem het! Pak het! Daar! En daar, in die registratie van je brein wat zegt: oh, toe, neem en jouw ervaring van voelen dat je lichaam niets van je nodig heeft en daarmee zijn. Zonder het te eten. En zonder jezelf dan te vertellen: oh, als ik het nu pak, dan doe ik het niet goed of ik pak het, want dat is gezond, want dat maakt niet uit of ik doe het, want we moeten toch gezellig met elkaar eten. Al die verhalen in je hoofd, die kun je dan bekijken en onderzoeken. Omdat je daar de ruimte voor hebt, omdat je oké bent met ongemak. Dus je hoeft niet snel te beslissen zodat je van het ongemak af kan komen. Je kan onderzoeken: hé, als ik nu iets zou eten, waarom zou ik dat dan doen? En kan ik de redenen waarom ik dan nu wil eten, kan ik die waarderen? Kloppen die voor mij? Zijn die in integriteit met wie ik wil zijn, met het leven wat ik voor mezelf wil creëren, met de relatie die ik met mijn lichaam wil hebben.

En daar kan je je tijd daarvoor nemen om dat te onderzoeken. En zeker als je besluit om onvoorwaardelijk van jezelf te houden, kan je daar in eerlijk kijken. En is niets taboe. Wordt niets in jou afgewezen. Niets van jouw gedachte wordt afgewezen. Elke gedachte is welkom en kan je met humor naar kijken. Met liefde naar kijken, met compassie naar kijken. Want hey, jouw brein wil echt alleen maar overleven en het komt daarin met allerlei gedachten naar je toe. Het komt met allerlei gedachten en verhalen aanzetten en je mag van al die verhalen houden en ze zien voor wat ze zijn. Pogingen van jouw brein om jou te helpen overleven. En daarin denk je van alles. Ik geloof zo’n 60.000 gedachten per dag en ze zijn lang niet allemaal bruikbaar. En ze halen lang niet allemaal het beste in je naar boven. En het merendeel ervan is niet waar. Lijkt waar, maar is het niet.

Ok ik ben er volgende week weer en wens je een hele mooie dag. Tot dan.