Afl. 47 People pleasen

In het oplossen van mijn strijd met eten liet zich een duidelijk verband zien tussen overeten en people pleasen. Hoe meer ik gericht was op de verlangens van anderen en die van mijzelf negeerde, des te meer ik naar eten greep ter compensatie. Als coach ontdekte ik dat dit een veelvoorkomend patroon is.

Wat is people pleasen, waarom doen we het en wat is ervoor nodig om ermee te kunnen stoppen?

Met het beantwoorden van deze vragen maken we de weg vrij voor het ontwikkelen van de relatie met jezelf en het opruimen van je strijd met eten.

Goed nieuws is dat je people pleasen niet helemaal uit je systeem hoeft te krijgen om toch te kunnen stoppen met overeten. Ik deel in deze aflevering een paar recente voorbeelden uit mijn eigen leven die hiervan getuigen.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom je de wensen van een ander belangrijker maakt dan die van jezelf.
• Hoe je kan herkennen dat je aan het pleasen ben
• Waarom je onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en de ander nodig hebt om te kunnen stoppen met people pleasen

---

 

Transcript Afl. 47

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 47.

Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvallen zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laat we beginnen.

Introductie

Hallo, hoe is het met jou? Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik heb een fantastische week achter de rug en afgelopen vrijdag een live dag gegeven aan een groep vrouwen die in mijn advanced programma zitten. En ik had echt een fantastische locatie gevonden. Ik had een heel mooi landhuis voor ons gehuurd, met een prachtige tuin erbij die volop nog in bloei staat. Een vijver erbij en het was mooi weer, dus we konden buiten schrijven, werken, praten, lunchen. Ik had ook een geweldige cateraar gevonden die ontzettend lekkere eten voor ons heeft gemaakt. Een prachtige vegan lunch. Nou, van alles erop en eraan. De woonkamer was heel mooi ingericht, eigenlijk alle plekjes en hoekjes waren mooi ingericht en de gastvrouw Francis, als je luistert, dank je wel, je hebt ons echt een fantastisch welkom gegeven. En ze had echt overal bloemen uit de tuin neergezet, in mooie hoge vazen. Het was echt een lust voor het oog, dat huis. Het was een hele fijne plek om met elkaar samen te komen en les te geven en onderzoek te doen.

We zijn diep in het onderwerp van zelfliefde gedoken om dat heel praktisch te maken. Hoe hou je nou precies van jezelf? Hoe geef je daar handen en voeten aan? En weet je dat je inderdaad jezelf met liefde omringt? Hoe pas je dat toe in je dagelijks leven, daar hebben we veel onderzoek naar gedaan en we hebben onderzoek gedaan naar ongemakken: het verdragen en verduren van ongemak in je lichaam. Die lastige emoties waar we vaak voor liever voor willen vluchten. Wat je dan uiteindelijk ook weer terugvindt in je relatie met eten. Hoe je bij die lastige emoties blijft. Het was echt een fantastische dag die ook in mijn eigen werk mij weer naar een hoger plan toe trok en waarin ik mezelf heb uitgedaagd. En dat geeft altijd heel veel voldoening. Dus dat was mijn highlights van de afgelopen week.

In deze les gaat het over people pleasen

En in deze les ga ik je nog iets vertellen over wat ik heb meegemaakt afgelopen week, omdat het perfect aansluit op het onderwerp wat ik je hier wil aanbieden.

In deze les wil ik het met je hebben over people pleasen en ik doe dat omdat de strijd met eten die je ervaart absoluut niet op zichzelf staat. Dat lijkt soms zo. Ik dacht vroeger zeker dat dat mijn enige probleem was. Ik dacht dat ik verder nergens, helemaal nergens last van had en dat mijn leven eigenlijk helemaal op rolletjes liep. Alleen dat stomme eten wilde maar niet lukken. En dat afvallen wilde maar niet lukken.

Totdat ik er pas jaren later achter kwam dat mijn relatie met eten een afspiegeling was van de relatie die ik met mezelf had.

En in de relatie met mezelf keek ik met de ogen waarmee ik naar mezelf keek en waarmee ik naar de wereld keek, naar mijn leven keek en wat ik daar allemaal van vond, stond wel degelijk in relatie met mijn strijd met eten. Dus een strijd met eten staat niet op zichzelf. En heel vaak speelt onder andere bijvoorbeeld zo’n onderwerp als people pleasen een rol in jouw strijd met eten. Dus laten we dat onderwerp eens uitpakken en onderzoeken en kijken wat je daar zelf in kan leren. Ik ben nog niet uitgeleerd als het om people pleasen gaat en ik ga je daar wat over vertellen uit mijn eigen ervaring.

Wat is people pleasen?

Laten we beginnen met de vraag wat het is. Wat is people pleasen? We zeggen meestal op people pleasen in het Engels. Dat is de term die we hebben overgenomen. En wat houdt het in?

Het betekent dat je dingen doet of dingen zegt of dingen niet doet en niets zegt omdat je weet dat dit is wat de ander wil. People pleasen is gericht op de ander. En in het moment dat je het doet krijg je er vaak even een goed gevoel bij, omdat het een kleine dopamine hit veroorzaakt. Je weet dat je een glimlach van de ander gaat krijgen. Of dat ze gaan zeggen dat ze zo blij met je zijn, dat ze altijd op je kunnen rekenen, dat ze je zo lief vinden. En daar komt dopamine bij vrij. Dat voelt gewoon goed.

Het tegenovergestelde van people pleasen voelt helemaal niet goed. Het voelt heel spannend omdat je niet weet wat er gaat gebeuren. Je kent de uitkomst niet en daar is moed voor nodig. People pleasen is daarmee de makkelijke weg. Je weet dat je in harmonie zal zijn met de ander en dat de ander je waardeert. En dat maakt je blij. En dat maakt wat er gaat gebeuren voorspelbaar en alles wat er gaat gebeuren voorspelbaar is, voel je je veilig. Dus je kan je voorstellen dat op een heel diep niveau people pleasen gaat over controle en het regelen van je veiligheid. Edoch helaas, het heeft een keerzijde en die keerzijde, die heeft meer impact dan je denkt en je betaalt daar een hogere prijs voor dan je denkt.

Ik heb al eens eerder verteld in deze podcast dat alles wat je aan de buitenkant laat zien iets heel anders is dan wat je aan de binnenkant voelt. En dat verschil erg groot is, dit vaak tot overeten leidt.

En je kan het samenvatten als poppenkast spelen. Als je poppenkast speelt, zul je zien dat dit samenhangt met overeten, met het overeten wat je doet. Als je veel poppenkast speelt in je leven, dan wil dat ergens gecompenseerd worden en dat negeren van jezelf, dat geen expressie geven aan wat er aan de binnenkant bij jou zit. En dat wil je er natuurlijk uit hebben. En om daarmee te kunnen stoppen is het eerste wat je kan doen is goed onder ogen gaan zien, in kaart krijgen, wat nou de andere kant ervan is? Wat riskeer je als je stopt met people pleasen en wat kan er dan tot ontwikkeling komen?

People pleasen voelt voor jezelf vaak als een verplichting. Je hebt er zelf een idee bij. Je wilt die goede vriendin zijn, of die loyale dochter, die betrouwbare dochter of die loyale medewerker, die toegewijde leidinggevende. Je hebt jezelf een bepaalde rol toebedeeld en die rol vraagt van jou dat je offers brengt en je wil jezelf op een bepaalde manier laten zien. Maar als dat wat je vindt, dat je moet laten zien of doen niet strookt met jouw waarheid, dan gaat het schuren en dan kom je jezelf tegen. En als dat maar vaak genoeg gebeurt, verlies je daarin je eigen zelfrespect. Want in je hoofd hoor je jezelf klagen over wat je vindt dat je moet doen. Maar in werkelijkheid moet je natuurlijk helemaal niets. Je legt het jezelf op. En je legt dat je zelf op, omdat het aangaan van de waarheid de lastige weg is die je nog niet op durft. Ik neem hier even een paar bochten waarvan ik hoop dat je ze kan volgen, dus ik ga nog even terug en ik zeg het nog een keer.

People pleasen geeft je een kleine dopamine hit, want je kan voorspellen wat er gaat gebeuren. En daardoor voel je je ook veilig.

Als ik jou please, als ik het jou naar de zin maak en ik weet dat jij mij dan ziet als die loyale vriendin of die betrouwbare dochter, of die betrouwbare zus, of die betrouwbare medewerker of leidinggevende, dan maakt dat mijn wereld veilig. En dat voelt goed. Als ik daarbij ook nog een compliment van je krijg of een glimlach op je gezicht zie en jij je waardering uitspreekt, dan krijg ik een kleine dopamine hit. Bovendien laat ik dan iets van mijzelf zien waarvan ik, denk ik, ook de overtuiging heb dat ik het zou moeten laten zien. Ik wil mezelf zien als iemand die loyaal is en betrouwbaar is, of die offers brengt, die iets voor de ander overheeft. En op dat moment please ik daarmee dat stukje van mijzelf.

Maar er zit ook een hele andere kant aan. En dat is de waarheid. Soms strookt wat je doet en laat zien, en dit deel van jou dat vindt dat je loyaal moet zijn, niet met een waarheid die groter is dan dat. Die eigenlijk betekenisvoller is dan dat wat je op dat moment doet. En dan ben je niet eerlijk tegenover jezelf.

Dan probeer je het aan jezelf te verkopen als: ja maar ik ben nu gewoon loyaal of ik ben nu gewoon lief of ik wil die ander niet teleurstellen. De waarheid is dat je eigenlijk bang bent. Bang bent om je nek uit te steken en dan geen controle te hebben over hoe de ander gaat reageren.

En daardoor, omdat je dus eigenlijk te bang bent om die waarheid onder ogen te zien die groter is dan het idee van loyaal zijn en betrouwbaar zijn omdat je daar niet eerlijk over bent tegen jezelf, voel je heel veel weerstand en tegenzin. En dan loop je te klagen: ja, ik moet dit doen. Ja, ik kan niet afzeggen. Ik moet gaan. Ja, ik moet blijven. Ja, ik moet nou eenmaal…En dan hoor je jezelf klagen, misschien ook tegen anderen. En wat daar werkelijk onder zit, is dat je de waarheid niet echt in de ogen kijkt. Je durft de waarheid nog niet echt onder ogen te zien. En dat is wat er werkelijk gaande is. Dat is wat je werkelijk dwars zit. En de vraag is dus daarmee of je genoeg van jezelf kan houden om jezelf de waarheid te vertellen. En kan je ook genoeg van de andere houden, in hoe zij op jouw waarheid zullen reageren?

En dan wordt het spannend. Dan ga je je overgeven. Overgeven aan het onbekende. En voordat je dat kan doen, wil je dus eerst jouw eigen waarheid goed kennen.

En daarin van jezelf houden. Dat moet. Je moet je eigen waarheid, je kan jezelf alleen de waarheid vertellen als die ontvangen kan worden in liefde. En compassie. En jezelf daarin niet afwijzen.

Dus wat is de waarheid in het people pleasen wat je doet? Als er ergens een relatie in je leven zit waar veel weerzin in zit, waarin je veel doet wat je eigenlijk niet wilt, vertel jezelf daar eerst eens de waarheid over. Waarom wil je het niet? Of waarom zeg je niets? En als je wél iets zou zeggen, wat zou dat dan zijn? Vertel het eerst aan jezelf. Vertel jezelf compleet de waarheid en sta daarvoor open, wat het ook is. Als je die waarheid kan ontvangen in liefde van jezelf: oh, dit is wat er werkelijk bij je speelt. Oh, dit is wat je werkelijk zou willen zeggen of dit is wat je jezelf hoort zeggen, maar je meent het helemaal niet. Wat meen je dan wel? Als je die eerlijkheid aan jezelf kan laten zien en die in liefde bij jezelf ontvangen, dan kan je een volgende stap gaan zetten. Je hoeft dan in ieder geval niet langer tegen jezelf te liegen.

Mijn persoonlijke ervaringen met people pleasen

Dit is misschien een mooi punt om je daarin een voorbeeld te geven uit mijn eigen leven. Ik was afgelopen week naar een trainingsdag van mijn business coach. Het was een live dag en ik was er nog nooit eerder geweest en ik kwam op de locatie en in verband met Corona waren alle stoelen ver uit elkaar gezet. En dus hadden we een hele grote zaal. En in die grote zaal stonden lange rijen stoelen met allemaal vrouwen waarvan ik er maar een klein handjevol ooit, en dat was voor Corona, eén keer eerder had ontmoet. Dus de meeste gezichten waren voor mij onbekend. En als je in de zaal komt vol met mensen die je nog niet kent, dan kan je bijna al voelen als ik je vertel hoe je daarin altijd eerst even je plek moet vinden. Dus je zoekt een stoel uit, dat wordt dan jouw plekje en je moet even landen en wennen aan de omgeving. Wennen aan de situatie. En ik had me voor die dag toevallige mooi aangekleed. Ik had een mooie trui aangetrokken, een trui waar ik altijd heel erg blij van wordt met een paar laarsjes waar ik altijd heel erg blij van word. Ik had heel veel zin in de dag en ik vond ik er leuk uitzag.

En toen gebeurde er iets spannends. Mijn coach zei: ik heb vandaag een fotografe meegenomen. Daar staat ze. Zij gaat foto’s voor mij maken, voor social media: wie van jullie wil er niet op de foto? En het eerste wat ik voelde, mijn waarheid vanbinnen was…ik. Ik wil niet op de foto. Dat was mijn waarheid. Die kon ik gelukkig meteen horen. Ik wilde niet op de foto. Ik had er geen zin in. Ik was daar privé. Ik had zin om lekker in mezelf te zijn, in mezelf te duiken en ik had geen zin om gefotografeerd te worden. Maar nu komt het. Ik stak mijn hand niet op. Alles in mij, het was alsof mijn primitief brein met twee handen aan de handrem trok en zei: nee, je steekt je hand niet op. No way. En direct, omdat ik natuurlijk ook een coach ben was ik direct geïnteresseerd in mijn eigen nee. Hè, waar gaat dat over? Waarom voel ik nu zo’n krachtige rem om een hand op te steken? En dit was mijn waarheid: als je dit doet, gaat je kop er misschien af. En waarom? Het is niet lief. Mijn coach heeft die foto’s nodig voor haar social media en als ik nu mijn hand opsteken en zegt dat ik niet op de foto wil, dan ben ik niet ondersteunend, in haar belang, ben ik niet dienend in haar belang, werk ik niet mee. Ik ken deze vrouwen niet, die vinden dat misschien helemaal niet oké van mij. Ik zie er veel te leuk uit. Straks krijg ik scheve gezichten. Straks ontmoet ik vijandigheid. Straks wil er niemand naast mij zitten tijdens de lunch…haha…als ik daar loop en mijn dienblad en een plekje zoek, waar kan ik aanschuiven, wil niemand iets met mij te maken hebben. En dat is dus de kracht van het oerbrein. Wat gewoon direct zegt: niet veilig. Alarm! Alarm! Hou je gedeisd. Steek je hand niet op.

En die waarheid moest ik eerst in mezelf kunnen horen. Het moment ging voorbij en die fotografen gingen aan de slag. Het was zo grappig om te zien hoe ik mijn best deed om toch nog ergens op de een of andere manier trouw te zijn aan mezelf en ik keek weg als zij haar foto’s nam, wat natuurlijk verder helemaal nergens op sloeg? Nee, dit is niet waar. Dat sloeg wel ergens op. Ik zocht dus eigenlijk naar een manier om ook trouw te kunnen zijn aan mijn eigen waarheid. En dat was dat ik niet op de foto wilde.

Terwijl uiteindelijk ging het er niet om of ik nou op die foto beland of niet. Het ging er om dat ik mezelf op dat moment geen stem gaf, omdat ik niet durfde. Ik was dus aan het people pleasen. Ik pleasde mijn coach, maar ik was dus ook bezig, althans, mijn primitieve brein was bezig om mijn hachje te redden: pas op. Steek je hand nu niet op voor deze enorme groep met vrouwen die je niet kent en waarvan je niet weet welk oordeel zij over je hebben. Als jij nu opvalt in iets waar zij misschien afkeuring bij voelen. En als je er dan ook nog leuk uitziet, dan vinden ze je misschien een arrogante vrouw, een bitch. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Ze maakt zichzelf lekker belangrijk hier. Dat gebeurt natuurlijk allemaal in een flits. Dit was een heel kort moment waarin mijn onderbewuste, mijn primitieve brein direct schakelde, calculeerde en zei: hou je mond. Pas je aan. Val niet op. En ik gaf daar gehoor aan. Ik vond het zo interessant, zo fascinerend om te zien hoe krachtig dat oerbrein bezig is met het bewaken, het waken over jouw veiligheid in de groep. Dit was een klein, subtiel voorbeeld, het was helemaal niet zo’n groot moment, maar de energie die ik voelde, de rem, de energie van die rem die zei: nee, nee. Je zegt niks, je doet niks. Je past je aan. Hou je mond. Die was heel krachtig.

Er is nog een ander moment geweest, laatst waarin ik op een veel intiemer niveau mijn waarheid ben gaan uitspreken in de relatie met mijn broer. En dat ging over iets wat over een veel, een heel ander voorbeeld, omdat daar gaat om een relatie die heel vertrouwd is en al heel lang bestaat en in die relatie zat, iets waar ik niet eerlijk was. En eerlijkheid voelde voor mij nu als belangrijk. En ik kon niet langer. Ik wilde niet langer dit stuk van mezelf niet aan mijn broer laten zien. Daarin gaat het over people pleasen van een hele andere orde. Dat was dus niet in een groep. Het was geen groepsgedrag. Het ging ook niet over mensen die je helemaal niet kent. Dit ging over een hele intieme relatie die al heel lang bestaat, al mijn hele leven. En ik wilde iets bespreekbaar maken over de relatie met mijn broer, met hem, waarvan ik geen idee had wat hij ervan zou vinden en wat de het resultaat daarvan zou zijn. En als ik zeg: hou eerst onvoorwaardelijk van jezelf in jouw eigen waarheid. Dat stuk had ik opgepakt. En nu besloot ik om het risico te gaan nemen om mijn waarheid met hem te delen en ik moest daarvoor eerst voor mezelf volledig accepteren dat ik geen controle heb over wat hij ermee doet, geen controle heb over zijn reactie. Zijn mening en wat dat voor onze relatie zou betekenen. En dat bedoel ik met die moedige weg, die moeilijke weg waar je voor kiest. Ik kon onze relatie voorspelbaar houden en gecontroleerd door mijn waarheid niet te delen en die besloot ik nu los te laten. En het werk wat ik daarin had gedaan, was dat ik al had ingecalculeerd en had besloten dat wat hij ervan vindt, van mijn waarheid, is van hem en is oké.

En ik ging me volledig overgeven aan het loslaten van de controle. Mijn broer mocht vinden van mijn waarheid wat hij ervan vindt. En de consequentie die dat mogelijk zou kunnen hebben voor onze relatie, daar zei ik ja tegen, dat mocht van alles zijn. Ik zou dit verhaal denk ik niet delen nu, als ik je niet kon vertellen dat de uitkomst heel positief was en het ons juist closer heeft gemaakt, intiemer heeft gemaakt en het ongelooflijk goed voelde om zo open en eerlijk te zijn en ontvankelijk voor zijn eerlijkheid in n reactie daarop, wat het ook was. En het heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Maar dat had ik nooit kunnen doen als ik er geen rekening mee had gehouden dat het ook anders uit zou kunnen pakken. En dat ik ook daar ja tegen zou zeggen. Dit was veel spannender natuurlijk dan steeds in het oude rolletje blijven in de relatie met hem. Wat mij niet langer paste. Wat voor mij niet langer klopte. En het bijzonder is natuurlijk dat als je daar heel eerlijk over wordt, dat je van de ander te horen krijgt dat zij dat ook hebben gevoeld. Dus hoe goed we ook denken dat we kunnen people pleasen, vaak communiceer je toch je waarheid. Ook al verpak je die nog zo goed. En dat maakt ook vaak de relaties waarin je een rolletje speelt zo ongemakkelijk.

Die gesprekken waarbij je zegt van: maakt mij niet uit. Je gaat kiezen naar welke film je gaat. Ga je naar de thriller of ga je naar de komedie? En jij weet dat je liever naar de thriller wilt en je vriendin zegt: waar zullen we heen gaan? Of je vriend: waar zullen we heen gaan? En je hoort jezelf zeggen: kies jij, maar maakt mij niet uit. Het is gewoon niet waar. En de ander zegt: Nou, mij lijkt deze film wel leuk. Die komedie lijkt mij wel leuk. Heb je er ook zin in die komedie? Ja hoor…haha…die ander voelt gewoon: volgens mij heeft ze een andere voorkeur. Maar je wil niet moeilijk doen. Je wil een leuke avond hebben, je wil het gezellig hebben en je wil dus controle. Je wil controle over het verloop van de avond. Dit is zo’n klein subtiel voorbeeld, maar als je dit veel in je leven hebt zitten, weet dan, het telt allemaal op. Het telt allemaal op, het is cumulatief. En als dat maar genoeg stapelt en het zit in meerdere relaties in je leven. In de onbelangrijke relaties misschien. In je kennissenkring. Misschien in het team op je werk speel je een rol. Thuis. In je vriendschappen. Binnen je familie.

Hoe meer rolletjes je speelt waarin je niet eerlijk bent, hoe meer je overeet, hoe meer je relatie met eten dient als compensatiemiddel voor het niet mogen zijn wie je bent en het niet delen van je waarheid en het weglopen voor het ongemak van het loslaten van je controle over al die relaties.

Ik hoop zo dat dit bij je landt, omdat het je zo ongelooflijk veel kan brengen als je dit voor jezelf gaat onderzoeken.

People pleasen is daarmee dus eigenlijk liegen. Het is liegen tegen jezelf en liegen tegen de ander.

En als je nu nog aan jezelf verkoopt aan dat je het doet omdat je loyaal wil zijn, omdat je trouw wil zijn, omdat je lief wil zijn, dan is het hard om te horen: eigenlijk lieg je. Want de waarheid die er onder zit is dat je bang bent en dat je verlangt naar controle en verlangt naar veiligheid. En weet je: dat is oké. Dat is heel legitiem dat je dat verlangen hebt. Je betaalt er alleen een prijs voor die te hoog is. Want je wilt zo graag kunnen stoppen met overeten. Je verlangt naar een fijne relatie met eten, je wil graag afvallen en slank zijn. En dat issue met eten uit je leven krijgen. En wat dat van je vraagt is dat je een persoonlijke ontwikkeling doormaakt. En dit is één van de onderwerpen waar je waar je naar mag gaan kijken: waar ben ik niet eerlijk, in welke relaties ben ik niet eerlijk? Ga je relaties eens voor jezelf af en onderzoeken waar je ligt.

Onvoorwaardelijk van jezelf houden gaat nooit ten koste van jezelf. Het mag niet ten koste van jezelf gaan. Dus onderzoek en wees heel eerlijk. Waar ben je te bang om de waarheid te zeggen? Vertel die waarheid eerst aan jezelf. Je hoeft niet meteen naar buiten toe te treden en het de ander te vertellen. Daar waar we dat doen, terwijl we daar eigenlijk nog niet klaar voor zijn. Of dat niet goed kunnen hanteren in onszelf in eerlijkheid, kan je soms zien dat mensen zichzelf overschreeuwen en dan adopteerde ze ook weer een rol. En dat is de rol van: ik zeg gewoon wat ik vind en als een ander daar moeite mee heeft, ja, jammer dan. Maar ik ben nu gewoon eerlijk. Ik heb besloten om eerlijk te zijn tegen mensen en als ze dat niet kunnen handelen is dat hun probleem. Je hoort dat er eigenlijk ook nog steeds angst onder zit. Ik ben zo bang om mezelf niet te zijn, dat ik nu ga schreeuwen wat ik vind. En als iemand daar moeite mee heeft, weet je, je neemt dus alvast een voorsprong op een mogelijk conflict wat zou kunnen ontstaan. Dan laat je nu alvast maar weten dat je dat gevecht aangaat, dat je bereid bent om dat gevecht aan te gaan. Dus je anticipeert alvast op je onderliggende angst dat de ander jou niet oké zal vinden. Dat de ander jou niet zou kunnen accepteren of waarderen in jouw waarheid. En dus maak je nu alvast ruzie…hahaha… Dat je bereid bent om ruzie te maken.

En dat is niet het uitgangspunt wat je wilt kiezen. Als je onvoorwaardelijk van jezelf kan houden over jouw waarheid en die in de ogen kan zien en helemaal kan begrijpen van jezelf, dan kun je ook je hand uitstrekken naar de ander en uiteindelijk helemaal open staan voor hun waarheid. En van ze houden in hun waarheid.

Het hoeft alleen niet te betekenen dat je elkaar daarin kan vinden. En het erover eens zal zijn. Hetzelfde zal vinden. Je hebt alleen meestal wel het hetzelfde onderliggende belang. En dat is dat je graag een relatie wilt hebben met elkaar waarin je eerlijk kan zijn. En dan hoor je soms dingen die moeilijk zijn en zeg je soms dingen die moeilijk zijn, maar wel vanuit een basis van liefde en wederzijds respect. En dat respect wil je dus in de eerste plaats aan jezelf gaan geven door jouw waarheid te kunnen horen.

Ja, dus ik heb je nu twee voorbeelden gegeven. Eentje waarin ik in een grote groep duidelijk voelde dat mijn primitieve brein zijn No Way dat jij nu je hand op gaat steken en vijandigheid riskeert. Uitsluiting riskeert. Riskeert dat je niet aardig gevonden wordt, want je weet niet wat de consequenties zijn. En het overviel me. Ik was er niet op voorbereid en ik luisterde naar mijn primitieve brein. Het mooie is omdat ik hier het naar heb kunnen kijken en mezelf over heb uitgehoord begrijp ik mezelf zo goed. En dat betekent dat ik een volgende keer in een soortgelijke situatie veel makkelijker mijn keuze kan maken. Dus people pleasen is iets waarin je niet aan jezelf kan blijven ontwikkelen. Het is niet eens misschien niet eens nodig dat je dat helemaal uit je leven krijgt. Ik denk niet dat dat belangrijk is. Wat ertoe doet is dat je het kan zien en herkennen als het er is. En daar in je eigen ontwikkeling doormaken.

Toen ik dit tijdens die dag met mijn advanced groep in het landhuis, had ik het hier over. Ik vertelde dit voorbeeld en we spraken met elkaar voor: goh, weet je wel, zou je dan een volgende keer niet op de foto gaan? Zou je van tevoren even naar die fotograaf toe lopen? Of zou je een volgende keer juist wel je hand op durven steken? En dan dat ongemak. Dat primitieve brein, al die vlinders die je daarbij voelt in je buik. Want wat doe je nu? Wat doe je nu? Wat doe je nu? Je weet het, straks gaat je kop eraf. Om dat gevoel er te laten zijn.

Of dat je dan ook opnieuw je mond houdt. Dat doet er dus uiteindelijk niet eens toe, omdat je in zuiverheid met jezelf zo goed bij jezelf kan zijn en jezelf begrijpen en horen dat de keuzes die je daar uiteindelijk in maakt niet eens zo heel erg belangrijk is. Dus het eerste deel van stoppen met people pleasen of people pleasen herkennen gaat vooral over de relatie met jezelf. Jouw eigen waarheid kennen en daarin van jezelf houden. Jezelf kunnen begrijpen. Ik heb mezelf er niet om veroordeeld, dat ik mijn hand niet op durfde te steken. Kon dat heel goed plaatsen. En aan wat ik dus een volgende keer doe is daarmee niet zo heel erg belangrijk.

In de relatie met mijn broer, was het anders. Omdat ik wist dit is niet een eenmalige situatie en ik wil mij blijven ontwikkelen. Ik wil dat mijn broer mij echt mag kennen. Ik wil dat hij mijn waarheid kent. En ik ben bereid om daarin een risico te nemen, ongeacht de uitkomst. En hier was de uitkomst dat het ons alleen maar dichter bij elkaar heeft gebracht en ik ben ongelooflijk blij en ik waardeer mezelf enorm dat ik zo eerlijk heb durven zijn, dat ik durfde te groeien in die relatie. En ik waardeer hem natuurlijk dat hij daarin ook een stap naar voren deed en dat we nader tot elkaar zijn gekomen. Dat ik ongelooflijk trots op en blij mee en dankbaar voor. En het voelt heel erg goed om zo waarachtig in die relatie te staan.

Dus voor jou…onderzoek…waar zie jij jezelf dingen doen en zeggen in je leven of niet doen en niets zeggen omdat je bang bent voor de consequenties als je het wel zou doen?

En omdat een deel van jou zegt, het verpakt onder: ja maar, anders ben je geen goeie…vul maar in. En op die manier kan je het dan aan jezelf verkopen. Je maakt de ander er blij mee. Jij kan tegen jezelf zeggen: ja, maar nu ben je loyaal, nu ben je goed. Nu ben je lief. Maar eigenlijk ben je bang. Bang om de waarheid te zeggen. Gaat die waarheid eerst aan jezelf vertellen. Dus in welke relaties lieg je en ben je niet helemaal eerlijk? En vertel de waarheid daarover eerst aan jezelf. En houd daarin van jezelf. Wijs jezelf er niet op af. Noem jezelf niet laf. Maar probeer te begrijpen: wat riskeer je daar? Wat zou je riskeren als je wel eerlijk bent? Daarmee kun je het stoppen met people pleasen gebruiken als materiaal voor jouw eigen persoonlijke ontwikkeling. En in het beste geval zullen je relaties daardoor groeien. Ze worden waarachtiger. Er is meer wederzijds begrip en respect. Mensen mogen jou echt kennen. Jij kan echt gekend worden en dat voelt waanzinnig goed. En je zal merken dat je daardoor minder hoeft te overeten, wat natuurlijk ook een enorm grote pay-of is. Ga hiernaar kijken

Kom naar de workshop a.s. zaterdag!

En als laatste wil ik je nog uitnodigen voor de workshop die ik aanstaande zaterdag geef. Dat is mijn workshop over het volgen van de hongerbalans, de fantastische manier, ingang, om op een heel ander spoor te komen in de manier waarop je samenwerkt met je lichaam als het gaat om eten. Ik ga het met je hebben over honger en de angst die wij hebben ook voor honger en hoe je deze angst kan loslaten en opnieuw vertrouwd kan raken met jouw hongergevoel zonder daar zo bang voor te zijn. Vaak hebben we in onze dieettrauma angst voor honger ontwikkeld. Het is voorlopig één van de laatste keren dat ik deze workshop geef. Ik weet niet wanneer die terugkomt. Ik ben op dit moment ook iets anders aan het bouwen wat ik met je wil delen. Dus als je die workshop over die hongerbalans nog niet hebt kunnen volgen en je wilt er graag een stap in zetten en leren: hoe kan ik met mijn lichaam gaan samenwerken in de keuzes die ik maak met eten? Ik ben al mijn overgewicht verloren door mijn eigen hongerbalans te gaan volgen. Dus ik kan je deze workshop enorm aanbevelen en ik geef hem aanstaande zaterdag 12 september om 14:00.

Ik zie je heel erg graag dan. Meld je aan voor die workshop via mijn website. Als je gaat naar etenslessen.com kan je daar opgeven voor die workshop. Je ziet in de menubalk workshop staan en dan zien we elkaar aanstaande zaterdag. Ik kijk naar je uit, ik heb er heel veel zin in. Tot dan en een fijne dag. Bye.