Afl. 147 Zorgeloos slank met een ontwerp

Eindeloos piekeren over eten, afvallen en aankomen, is minstens zo vervelend als ongewenst overgewicht. Je wilt slank zijn maar verlangt ook naar rust in je hoofd. Met behulp van een goed ontwerp creëer je beide.

In deze aflevering leg ik uit wat ik met een ontwerp bedoel en waarom je deze absoluut nodig hebt als je zorgeloos slank wilt zijn.

Ik bespreek de kenmerken van een goed ontwerp en hoe deze verschilt van een dieet.
Het is een van de pijlers van een geweldige relatie met eten en daarmee voor jou onmisbaar.
Luister en ontdek hoe je zorgeloos slank wordt en blijft.

---

Wat je ontdekt:

• Wat een ontwerp is en waarom je het nodig hebt.
• De overeenkomst en belangrijke verschillen met een dieet.
• Hoe een goed ontwerp jou ontzorgt en slank worden en blijven gemakkelijk maakt.

---

 

Transcript Afl. 147

Hoe is het? Hoe gaat het? Gaat het goed? Verheug je je op je vakantie? Ben je al op vakantie? Ik hoop dat je mooi weer hebt, dat je geniet, dat het allemaal gaat zoals je het had verwacht en in je hoofd had. En misschien ben je ook alweer terug. Ik ga nog. En ik ben me er enorm op aan het verheugen. Bob en ik gaan naar een bed and breakfast in Frankrijk, even buiten Parijs. Niet zo ver weg. En ik overweeg om voor die reis een cabrio te huren. Hoe leuk, hoe leuk is dat? We hebben al vier jaar geen auto meer, wat uitstekend bevalt. We missen het totaal niet. We laten grote dingen die we niet kunnen dragen bezorgen. En als het moet, lenen we een auto. En dat doen we zo nu en dan. Maar over het algemeen niet nodig. Gewoon niet nodig. Zo fijn. Maar nu, voor deze reis lijkt het me zo leuk als onderdeel van de vakantie, als onderdeel van het cadeau, de reis te maken naar Parijs met een cabrio. En ik zie ons al helemaal s avonds van dorpje naar dorpje toeren om ergens een hapje te gaan eten. En dan zo lekker die wind door je haren te voelen en te genieten van die ervaring. Als je mij op social media volgt, als ik het gaat doen, als die cabrio er komt, dan zal ik daar ook zeker wat leuke foto’s van posten. En dat is waar ik naar uitkijk.

Terug naar jou, terug naar deze les. Waar ik het met je over wil hebben, de Etensles die je waanzinnig kan helpen in het creëren waar je naar verlangt, is het concept van een ontwerp. Het hebben van een ontwerp. Van jouw geweldige relatie met eten. En ik wil in deze les voor je duidelijk maken wat ik bedoel met een ontwerp. Wat is dat ontwerp? Ik wil voor je duidelijk maken wat het verschil is, de verschillen zijn tussen een ontwerp en een dieet en wat je tegenkomt in het maken van je ontwerp.

Als klanten bij mij komen hebben ze altijd 1 of 2 klachten. Ze hebben de ene klacht of ze hebben beide klachten. De eerste klacht is dat ze zeggen: ik ben continu met eten bezig. Het zit de hele dag in mijn hoofd. Ik word er gek van. Ik wil daarvan af. Het vraagt veel te veel van mijn aandacht. Ik wil rust in mijn hoofd.

De tweede klacht die ze hebben is: ik heb niet het gewicht waar ik blij mee ben en als ik het even heb, raak ik het altijd weer kwijt. Ik wil het gewicht kunnen creëren waar ik blij mee ben en ook zeker weten dat ik dat kan behouden. Met andere woorden je wilt van dat nieuwe gewicht je nieuwe normaal maken, dus je verlangt naar rust in je hoofd en je wilt dat je nieuwe gewicht je nieuwe normaal wordt. En samengevat kun je dat een zorgeloos relatie met eten noemen. Ben je dat met me eens? Als je zeker weet dat je altijd hetzelfde gewicht hebt en het is het gewicht waar jij je lekker bij voelt, wat je fijn vindt, wat je mooi vindt en je weet dat het hele jaar door jaar in, jaar uit, jaar in jaar uit altijd zo is, ervaar je dat als zorgeloos. Als je niet bezig bent continu met het moeten managen van je verlangen naar eten, het heroverwegen van beslissingen die je nam, het kijken naar de spijt die je ergens van hebt, het continu puzzelen waarom je overeet. Als dat allemaal is opgelost en je daarin zorgeloosheid ervaart, precies weet hoe jij jouw fijne relatie met eten hebt gebouwd en hoe je die onderhoud daar liefdevol in investeert op een manier die jij als zorgeloos ervaart, dan ben je er. Dan heb je wat je hebben wilt.

En dat is wat ik je help creëren in mijn programma. En een van de dingen die je daarvoor nodig hebt, is een ontwerp. En als je in mijn programma dat ontwerp gaat maken, kom je onherroepelijk uit bij de vraag: wat is nou het verschil tussen een dieet en een ontwerp? Hou ik mezelf hier niet voor de gek? Heb ik niet gewoon een dieet? Ben ik niet gewoon op dieet? En ik wil je precies vertellen wat de overeenkomst is tussen een dieet en een ontwerp. En wat de vele verschillen zijn.

De belangrijkste overeenkomst die alle verwarringen voor je uithaalt als je het helemaal plat slaat, is dat je zowel met een dieet afspraken maakt over wat je wel en niet doet met eten als binnen een ontwerp. Daarin zit geen verschil. Er zijn afspraken, je maakt afspraken rondom eten wat je wel doet, wat je niet doet, wat je wel wil, wat je niet wil. Maar verder verschillen ze als dag en nacht.

Een dieet is lichaamsgericht. En dieet informeert je alleen over afvallen en gezondheid. Een restrictief dieet, wat bijvoorbeeld gaat over calorierestrictie waarin je echt helemaal wordt verteld: dit is wat je vandaag gaat eten. Dit is hoe laat je het gaat eten en hoeveel je er van gaat eten, waarbij je echt wordt gedicteerd: vanmiddag mag je om één uur een eitje met toast zonder boter. Zo’n restrictief dieet, dat is echt gericht op gewichtsverlies en puur en alleen lichaamsgericht.

Een levensstijldieet informeert je over gezondheid, vitaliteit. Als je dit eet zal je merken dat je lichaam waanzinnig goed gaat en je kan daar ook gewicht op verliezen. Dit is wat goed voor je is. Een levensstijldieet kunnen behoorlijk van mening verschillen over wat dat dan inhoudt. Maar wat zowel een dieet wat gericht is op afvallen als een dieet wat gericht is op vitaliteit op levensstijl met elkaar in overeenkomst hebben, is dat zij zich puur en alleen op je lichaam focussen. Ze zijn lichaamsgericht.

Het ontwerp wat je maakt in Etenslessen is relatiegericht. Lichaamsgericht versus relatiegericht. Bij een dieet geef je je autonomie weg en zeg je: ik vertrouw mezelf niet met eten. Ik kom er niet uit. Vertel jij me maar wat ik moet eten. Vertel jij me maar hoe ik afval. Vertel jij maar wat goed voor mij is.

Binnen jouw ontwerp ben jij autonoom. Jij bent de autoriteit, jij gaat dit uitzoeken en uitwerken voor jezelf. En jij geeft jezelf daarin vertrouwen. Dus als je een dieet volgt zeg je: ik weet het niet, ik kan het niet. Vertel jij het me maar. En binnen jouw ontwerp zeg je: ik ben in leiderschap. Ik ben hierin autonoom en ik werk dit voor mezelf uit. Ik geef mezelf het vertrouwen in mijn relatie met eten.

Op het moment dat je relatiegericht een ontwerp gaat maken, kijk je niet alleen naar je lichaam en wat bij je lichaam past. Je onderzoekt jouw hele relatie met eten. En die hele relatie met eten die is als kind al ontstaan. Je hebt een emotionele binding met eten, er is eten waar jij heel erg blij van wordt, waar je lichaam misschien niet zo goed op gaat of waar jouw brein heel genotzuchtig van wordt. Maar jij wordt blij als je aan dat eten denkt.

Je hebt ook een mentale relatie met eten. En als je veel diëten hebt gevolgd of veel levensstijldiëten hebt bestudeerd, dan heb je een mening over voedsel. Dit is goed voor mij. Dit is slecht voor mij en hier mag ik niet te veel van eten, wat ik ook wel een dieetmentaliteit noem. Als je naar relatiegericht gaat ontwerpen houd je hier rekening mee. Je kijkt ernaar en je wil niet alleen het gewicht kunnen creëren waar je blij mee bent, je wilt ook dat jij je heel fijn en veilig gaat voelen binnen jouw relatie met eten, weten waar je aan toe bent met jezelf.

Als je dit niet doet, als je dit probeert over te slaan en geen afspraken wilt maken, zal je merken dat die rust in je hoofd waar je naar verlangt dat die er gewoon niet komt. Lukt je gewoon niet. En als we dat vergelijken met een liefdesrelatie, kan ik dat duidelijk voor je maken.

Binnen een liefdesrelatie is het belangrijk dat jij en je partner samen hetzelfde willen. Dezelfde afspraken onderschrijven in hoe je met elkaar omgaat en een goed voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld de afspraak dat je exclusief alleen seks hebt met elkaar, dat jullie lichamelijke intimiteit alleen tussen jullie twee wordt gedeeld en niet met andere mensen. Het kan ook zijn dat je zegt: nee, wij willen allebei heel graag een open relatie. En in die open relatie zal je merken dat je ook even goed wel afspraken met elkaar maakt. Binnen een monogame relatie heb je die ook. In een monogame relatie zeg je: we hebben alleen seks met elkaar. We zijn alleen intiem met elkaar en daar zit ergens een grens aan. Als we bij vrienden op bezoek zijn, dan geef je drie zoenen of je geeft een knuffel, maar wij weten precies waar die grens ligt tussen: he ho..hahaha! Dit is niet de afspraak en je weet ook als het goed is, heel erg goed waarom je dat allebei belangrijk vindt, waarom je die exclusiviteit koestert en waardeert en die zal voor jullie waarschijnlijk ook als heel betrouwbaar voelen. Je weet als je partner naar een borrel op het werk gaat en het wordt laat en er is veel alcohol. Jij weet dat die exclusiviteit er nog steeds is en dat je daar op kan rekenen.

In een open relatie is dat anders. In een open relatie zeg je: doe wat je wil. Alleen we willen wel met elkaar uitzoeken waar de grens ligt van die openheid. Misschien zegt je bijvoorbeeld: ho ho, als wij naar een parenclub gaan vind ik alleen maar spannend en leuk en opwindend. En als ik er dan bij ben, als jij seks hebt met iemand anders en ik kan het zien, vind ik helemaal te gek. En andersom. Als jij ziet hoe ik seks heb met iemand anders…Wat het ook is, je voelt je daar allebei fantastisch bij. Maar je merkt misschien wel dat je nog iets met elkaar uit te zoeken hebt. Als het gaat om wanneer ben je bezig om een relatie met iemand anders te krijgen. Wanneer definieer ik het wat je daar doet en definieer jij het als een relatie? Vind ik het super leuk voor je dat je seks hebt met andere mensen, maar vind ik het ineens niet meer leuk als ik je met een enorme grijns op je gezicht met iemand de hele tijd zie appen en teksten. En dan vraag ik me af: wanneer ben jij er voor mij? Wanneer ben je op mij gericht en op onze relatie gericht? En is jouw aandacht en het beste van jou zelf, gericht op ons en investeren in ons? En wanneer gaat het beste van jou voortdurend de deur uit en naar andere mensen? En ben je jouw liefde en aandacht aan anderen aan het geven op een manier waarbij ik het gevoel heb dat onze relatie op de tweede plaats beland? Dat is binnen een open relatie iets wat je met elkaar uitzoekt en onderzoekt.

En daarin zijn alle mogelijke varianten die je kan bedenken mogelijk. Het kan ook zijn dat je zegt: die exclusiviteit, die hoeft van mij niet. Ik wil het alleen niet hoeven zien en ik wil het niet weten. Ik wil er geen signalen van oppikken. Ik wil er namelijk niet over hoeven nadenken en mezelf daarin moeten managen en mijn emoties daarin moeten managen. Maar van mij hoeft jouw lichaam niet exclusief alleen maar door mij aangeraakt te worden. Doe met je lichaam wat je wilt, maar doe het veilig en ik wil het niet weten.

Zie je dat er dus allerlei opties zijn van juist…haha..het lijkt nu alsof het een podcast is die over seks gaat en liefdesrelaties. Maar het is wel een vergelijking die ik hier maak die je heel goed kan helpen. Dus voordat ik er te veel in op ga, ik breng m weer even terug.

Voor de rust binnen je relatie wil je zorgen dat je samen met je partner op één lijn zit in wat jullie definiëren als waardevol en belangrijk? En als je daar goed kan uitkomen met elkaar, is die relatie verder zorgeloos. Je weet precies waar je aan toe bent. Je weet van elkaar wat je wilt. Je weet waarom je dat wilt en die redenen voelen goed. Het heeft z’n plek gevonden. Als je dit niet goed op orde krijgt en je bent wel een voorstander van een open relatie, dan merk je dat die openheid continu aandacht vraagt. Je hebt continu discussies. Was dit nou wel vreemdgaan? Niet vreemdgaan? Hoorde dit er nou wel bij? Hoorde dit er nou niet bij. En er is ruimte voor veel drama, veel onzekerheid, veel emotie en gedoe. En dat kan er toe leiden dat je zegt: oké, we schroeven het terug naar deze plek. Hier hebben we alle ruis eruit. Kan jij hier helemaal happy mee zijn? Voelt dit goed voor jou? Dit goed voelt ook goed voor mij, dan is dit waar we op uitkomen en vanaf dat moment is al die ruis eruit. Weet je van elkaar waarom je hebt afgesproken wat je hebt afgesproken en ben je daar blij mee. En aan gecommitteerd. En zullen er dan nog momenten zijn dat je misschien kansen ziet en verleiding voelt om iets te doen wat niet binnen die afspraak voelt? Tuurlijk. Tuurlijk, maar omdat je die ruis eruit wilde hebben al dat drama d’ruit wilde hebben, dat eindeloze gediscussieerd is dit waar je op uit bent gekomen.

Dus helderheid en duidelijkheid is een vereiste binnen je liefdesrelatie om te zorgen dat je zorgeloosheid voelt, geborgenheid voelt en rust creëert. Exact hetzelfde geldt voor je relatie met eten. Je zou voor jezelf willen beslissen wat werkt voor mij? Wat past bij mij? Want als je in het moment zelf luistert naar de verleiding die je voelt, zal je waarschijnlijk vaak dingen eten waarvan je achteraf zegt waarom deed ik dat nou? Dat wilde ik helemaal niet. Past niet bij me. Het was helemaal niet de bedoeling. Ik heb niet het gewicht wat ik wil. En jij bent nu waarschijnlijk nog op een plek waarop je hierin nog iets uit te zoeken hebt met jezelf. Je weet nog niet precies wat voor jou werkt. Je weet nog niet precies wat je wil. En je wordt heen en weer geslingerd door de verleidingen die je voelt in het moment en je weet die niet te verenigen met wat je het liefste wilt, namelijk die rust in je hoofd en het gewicht waar je blij mee bent.

Dus aan de ene kant zijn er steeds verleidingen van het moment en aan de andere kant die rust waar je naar verlangt en het gewicht waar je blij mee bent. Nou, als je nou alleen maar bezig bent met diëtetiek en je probeert te conformeren aan afspraken die lichaamsgericht zijn, wordt dit allemaal overgeslagen. Je wordt daar niet mee geholpen. Daar gaat geen aandacht naartoe. Een levensstijldieet heeft ook die taak niet. Een levensstijldieet is alleen maar gericht op het functioneren van je lichaam. Binnen jouw relatie met eten kijken we juist hier allemaal naar. Ook naar hoe je lichaam op voedsel reageert, maar ook hiernaar. En je zegt tegen jezelf: ik wil hierin autonoom zijn, de autoriteit zijn en ik wil mijn leiderschap hierin ontwikkelen en ontdekken wat bij mij werkt en wat voor mij past. Zoals je dat ook in je liefdesrelatie doet. Het is iets tussen jou en je partner. Jullie zoeken samen uit wat voor jullie goed voelt en wat voor jullie werkt en bij je past en je zorgt dat je daarin op één lijn zit. En hetzelfde doe je hier. En dat is het goede nieuws. Je hebt er geen partner bij nodig die het met je eens is. Jij kan voor jezelf beslissen en onderzoeken en uitwerken wat bij jou past en wat voor je werkt. En je hebt het nodig omdat het deel van je brein wat getriggerd raakt door eten zien, eten ruiken, eten horen, iemand die naast je op de bank zit te knisperen met een zakje met een pakje. De verleidingen van het moment zullen je verwarren over wat je werkelijk wilt en dus wil je dit van tevoren hebben uitgezocht.

Een andere prachtige vergelijking die je hier ook goed bij kan helpen is de vergelijking met verkeerslichten. En nu heeft de overheid ons hierbij geholpen en gezegd je hebt groen licht, oranje licht en rood licht en voor het rode licht stop je. Doe je dat niet, riskeer je een boete. Op het moment dat de overheid zou zeggen die boete krijg je niet meer, jij mag zelf beslissen of je voor rood stopt of niet. Ik laat het aan jou over om in te schatten of dit inderdaad een goed moment is om te stoppen voor rood. En als jij om 3 uur s nachts bij dit kruispunt komt en er is helemaal geen verkeer en je kan dat hele kruispunt ruim overzien. Rij lekker naar huis. Geen probleem. Dus stel dat die boetes weggehaald zouden worden en jij moet voor jezelf uitzoeken wanneer je wel of niet stopt. Dan zal je ontdekken dat op dagen waarop je uitgerust bent, lekker in je vel zit, geen haast hebt en je goed voelt, je deze verantwoordelijkheid heel gemakkelijk kan dragen. Het is geen probleem. Je weet precies wanneer je wel of niet gaat stoppen, maar op het moment dat je moe bent, niet goed uitgerust, afgeleid bent of gestrest, is dit ineens een stuk lastiger voor je. En je zal merken dat je daarin fouten maakt. Er zullen momenten zijn waarop je schade rijdt en dat kan schade zijn alleen aan de auto. En dan heb je het gedoe van de verzekeringspapieren invullen en de verzekeringsgegevens van de ander en je komt daardoor te laat op je afspraak en je bent de auto een tijd kwijt. En daar zitten kosten aan en dan ben je weer je no claim kwijt en dat duurt een tijd voordat je de auto weer kan ophalen en dan moet je ontdekken hoe je het zonder auto doet.

Gedoe. En in een erger geval heb je natuurlijk fysieke schade, jij fysieke schade of de ander fysieke schade en word je daarin belemmerd in je functioneren. En dat kan een lange nasleep hebben en dat wil je niet. En dus is de prijs die je betaalt voor die verantwoordelijkheid van: ik zie het wel in het moment, hoog. Lastig voor je. Als je gestrest bent, moe bent, afgeleid, is het veel te moeilijk voor je om steeds 100 procent goed in te kunnen schatten of je wel of niet zal stoppen voor het rode licht. En mogelijk zal je om die reden, omdat de consequenties ervan zo groot kunnen zijn, uiteindelijk besluiten om hier voor jezelf afspraken over te maken. Ik stop gewoon altijd voor het rode licht behalve om 3 uur s nachts, als er echt in geen velden of wegen iemand te zien is, geen auto’s te zien zijn, ik dat kruispunt goed kan overzien. En ik stop wel van tevoren, maar daarna rijd ik door. En misschien is dat de afspraak waarvan jij merkt: dat gaat nooit mis. Hier kan ik zo op vertrouwen en ik heb dit zo vaak voor mezelf gerepeteerd. Ik weet precies waarom ik dit wil. S Nachts om drie uur rijd ik wel door rood, maar ik ben wel eerst gestopt. Ik noem maar wat en alle mogelijke varianten daartussenin zijn voor je mogelijk.

En jij gaat voor jezelf ontdekken: wat spreek ik hierover af met mezelf? En je hebt daarmee gekeken naar de prijs die je d’r voor betaalt, als je dit niet op orde krijgt. En in je relatie met eten is het natuurlijk net zo. En ik ben er een groot voorstander van dat jij dit uit zoekwerk doet. Want wat is er nou zo fijn aan het ontwikkelen van het zelfleiderschap? Wat je hierin hierbij inzet is dat je vertrouwen hierin groeit, alle drama uit je relatie met eten gaat en het ontwerp wat je maakt met jou mee kan groeien en ontwikkelen in jouw relatie met eten. Want waar je nu misschien nog last hebt van dieetmentaliteit en een continu verlangen naar eten waar je genotzuchtig van wordt, heb je dat in mijn programma op een gegeven moment niet meer. Veranderde je voorkeuren en merk je dat het ontwerp wat je in het begin hebt gemaakt inmiddels aangepast kan worden en niet meer zo nodig is. Bepaalde dingen, bepaalde verlangens zijn verdwenen, ben je ontgroeid, zijn er uitgesleten en nu pas je je ontwerp verder aan. En wat je ook voelt is dat met de seizoenen van het jaar en ouder worden, jouw fysieke behoeftes ook veranderen. En daarin heb je dan niet de restrictie nodig van een levensstijldieet wat zegt: je had nu eenmaal besloten dat je niet meer plantaardig eet of juist wel plantaardig eet of geen zuivel eet of geen suiker eet of wel suiker eet. Jij kan met het veranderen van de behoeftes van jouw lichaam daarnaar luisteren en meebewegen en experimenteren omdat je inmiddels zoveel vertrouwen in jezelf hebt ontwikkeld en vertrouwen in jouw leiderschap hebt ontwikkeld. Jouw zelfleiderschap in jouw relatie met eten. Dat er ruimte is voor dynamiek, voor verandering, voor ontwikkeling. En dat voelt zo fijn, waardoor je niet bang bent om een bepaalde levensstijl los te laten of te veranderen. Omdat het vertrouwen waar je naar verlangt in jouzelf zit en niet in het dieet op zich. Niet in die externe autoriteit die jou heeft verteld: dit is wat je moet doen. Ik help je. Dit is wat voor je werkt.

Ik ben er dus een groot voorstander van dat je dit werk gaat doen en dat je gaat onderzoeken: wanneer valt het voor mij allemaal op zijn plaats? Welk ontwerp past bij mij? En ik zal je een paar tips daarover geven.

De eerste zijn de kenmerken van een goed ontwerp. Een goed ontwerp is helder en eenvoudig. En dat betekent dat als jij bij het rode stoplicht komt, je niet eerst uit het handschoenenvakje een enorme syllabus hoeft te tillen van driehonderd pagina’s met heel veel kleine lettertjes die voordat je ze ook alweer hebt opgevist en voor jezelf hebt opgefrist het stoplicht al acht keer weer op groen en naar rood is gesprongen voordat jij weet welke van de bepalingen op dit moment van kracht is.

En goed ontwerp is simpel en eenvoudig, helder en eenvoudig zodat jij moe kan zijn, gestrest of afgeleid of verleiding kan voelen in het moment zelf. Dus er wordt jouw eten aangeboden en jij weet precies door jouw heldere, eenvoudige ontwerp wat jij daarmee wilt. Een ander belangrijk kenmerk van een goed ontwerp is dat de redenen waarom je doet wat je doet, wat je met jezelf hebt afgesproken heel erg goed voelen. Als je afspraken met jezelf maakt omdat je bang bent voor jezelf, jezelf niet met eten vertrouwt, omdat je jezelf dik en lelijk vindt zoals je nu bent en vindt dat het nou maar eens afgelopen moet zijn met dat gesnaai, dan voelen de redenen waarom je het ontwerp hebt gemaakt, gecreëerd, wat je probeert na te leven niet goed. En je vertrekpunt is negatief. Het is op angst gebaseerd, op wantrouwen gebaseerd, op zelfkritiek gebaseerd. En dan kan het niet voor je werken, want dan is elke confrontatie met dat ontwerp een pijnlijke confrontatie. En daar ga je voor weglopen en je gaat ertegen rebelleren. Het werkt niet voor je. Dus eenvoud en redenen die goed voelen zijn heel belangrijk hierin, zijn de kenmerken van een goed ontwerp.

En als je dan met dat ontwerp restrictie voelt en het gevoel hebt dat je toch opnieuw op dieet bent, weet dan dat restrictie, je beperkt voelen, een gevoel is. En waar komen gevoelens vandaan? Bij je gedachten. Dus wat je doet is, zodra je, en dan spring ik weer even naar de liefdesrelatie. Ga gewoon lekker helemaal op gevoel, alle kanten met je op..haha. Ik spring weer even naar de liefdesrelatie.

Je hebt samen uitgewerkt wat je wel doet en niet doet binnen die open relatie die je misschien hebt. Ik denk dat dat een goed voorbeeld is. Je hebt goed uitgewerkt wat je wel en wat je niet doet. En het enige waar jij nu nog aan denkt direct nadat je dit hebt afgesproken is wat er dan niet mag. Oh, dus nu mag ik niet meer gewoon appen, teksten. Mag ik niet meer zomaar iemand om z’n nummer vragen, om haar nummer vragen en je kan alleen nog maar daarnaar kijken en je voelt je zo bekneld. Je voelt je zo beperkt in je vrijheid en dit is niet wat je wil en het voelt niet goed. Het is die restrictie die je ervaart, die zit m in het feit dat je alleen maar kijkt naar waar je nu nee tegen hebt gezegd, in plaats van dat je de focus legt op: hé, wat wij hier met elkaar hebben afgesproken voelt zo speciaal, zo fijn. Ik waardeer zo hoe we hier in samenwerken met elkaar. Ik ben hier zo aan gecommitteerd. Voor mij is dit zo’n afspiegeling van de liefde die wij met elkaar delen. Ja, dit maakt mij blij.

Exact dezelfde omstandigheden. Totaal andere beleving.

En ik denk dat in het ontwikkelen van wat zelfleiderschap je dit stuk kan herkennen. Oh hier, zodra ik met mezelf volwassen tot afspraken wil komen die voor mij werken, schiet ik direct in een kinderlijk gevoel van gemis en schaarste. En niet meer mogen. Nu mag het niet.

Een tweede aspect van de beleving van restricties zit m in je taalgebruik. Als je jezelf vertelt: ik mag dit niet, is dat een wereld van verschil met ik wil dit niet. Ik. Ik mag niet zomaar met iemand anders zoenen of met iemand anders appen. Ik wil niet met iemand anders appen, want dat werkt niet in onze relatie. Geeft te veel onrust. Te veel drama. Ik mag dus niet meer overdag door rood rijden, ook al zie ik dat het kruispunt leeg is. Of ik wil niet overdag door rood rijden als ik zie dat het kruispunt leeg is omdat ik overdag ook regelmatig moe ben of afgeleid of gestrest. En de prijs die ik ervoor betaal wat niet voor mij werkt, is veel te hoog. Dus ja, dan sta ik voor een leeg kruispunt voor rood. En ik wacht. En dat is ok. En ik hoef het op dat moment niet leuk te vinden.

Die volwassenheid! Dat zelfleiderschap. Dat is zo krachtig. Ik denk dat je daarmee ook dat stuk oplost dat het altijd alleen maar leuk moet zijn en dat je er altijd zin in moet hebben. Er zijn zoveel dingen die je doet waar je op dat moment geen zin in hebt. Hoe vaak heb je zin om de vaatwasser te vullen of uit te ruimen? Hoe vaak heb je zin om wc papier te gaan halen? Alleen voor wc papier naar de supermarkt te gaan omdat het op was. Komt het uit? Nee! Heb je er zin in? Nee, waarschijnlijk niet, in dat moment. Maar je bent eraan gecommitteerd. En dat is hier ook. Dus het ervaren van restrictie en denken: maar nu is het toch alsof ik weer op dieet ben. Dat is dat kinderlijke stuk in jou waarmee jij niet vanuit je zelfleiderschap je verbindt met waarom je dit wil. Al die redenen die zo goed voelen, die zo voor je kloppen en dat kunnen activeren in jezelf.

En dan het laatste stuk het maken van het ontwerp. Hoe je daar in aansluit bij jezelf, dat is in mijn formule en mijn programma iets waar ik je in begeleid, waar ik je de stappen mee laat zetten. En een van de belangrijkste aspecten daarvan is dat je eerst het gedachtewerk doet wat daaraan voorafgaat, zodat je goed weet: wanneer ben ik keuzes aan het maken waarin ik mezelf overvraag? Omdat ik behoefte heb aan controle? Omdat ik mijn emoties wil fiksen? Omdat ik denk dat ik me pas lekker kan voelen als er zo snel mogelijk 5 kilo af zijn. En waar ben ik mezelf aan het ondervragen en durf ik geen keuzes te maken omdat ik bang ben dat ik anders het te moeilijk vind en het niet kan. Niet aan m’n eigen verwachtingen kan voldoen en ik nu nog heel onvolwassen met mezelf omga als het me niet lukt, maar direct heel boos op mezelf wordt. Mezelf helemaal afbrandt en afwijs en drama maak. En die pijn, die wil ik vermijden en daarom durf ik gewoon geen ontwerp te maken. Ik ben zo bang om te falen, want als ik faal, is de consequentie daarvan zo groot. Ik ben daarin niet liefdevol naar mezelf, niet respectvol naar mezelf, niet opbouwend. En dus heb ik het in mijn programma allemaal zo ingekleed dat het in de juiste volgorde gebeurt en je ondersteund wordt in alle schakels in dit proces. Maar dan. Dan dan dan…Als dat ontwerp er staat en jij dat vanuit zelfleiderschap onderhoudt, krijg je die rust in je hoofd. En het fijne is dat daar waar dat ontwerp helder en eenvoudig is en die redenen goed voelen, jouw verlangen naar eten op die momenten die buiten dat ontwerp vallen steeds kleiner wordt. Je automatische brein leert wat wel, wat niet. En je denkt er niet aan.

Als je in een monogame relatie zit. En die redenen voelen goed aan. Die relatie is gezond en voelt fijn en geeft je energie, ben je niet bezig met dagelijks denken: oh, maar nu mag ik niet dit of nu mag ik nu dat. Ik wil niet dit en ik wil niet dat. Wat ik hier heb staan voelt goed en fijn. Dit is hoe ik het hebben wil en binnen een open relatie, als die goed is uitgekristalliseerd voel je dat ook. Dus al die ruis, al die onrust waar je nu nog last van hebt, die is er uit en je hebt het gewicht waar je blij mee bent. En dat een zorgeloze relatie met eten vind ik een fantastische relatie met eten. Zou fijn! Zo fijn als je dit hebt staan. En in mijn programma gebruiken we de Switch, hebben we het gedachtewerk waarmee je dit eerst voorbereid en behoudt. Ik geef je de tools waarmee je het ontwerp bouwt, maar hier in deze les wilde ik je laten zien waarom is het zo belangrijk dat je een ontwerp hebt? Wat is een ontwerp? Wat zijn de verschillen tussen een dieet en een ontwerp? En wat zijn de kenmerken van een goed ontwerp? En ik denk dat je, als je alleen dit al gaat zien, een mooie, belangrijke stap voorwaarts kan zetten in de ontwikkeling van jouw fijne relatie met eten.

En dan? Wanneer zijn we zover? Nog niet. Op 7 september gaan de deuren weer open van Etenslessen. Als je zegt: maak het me een stuk gemakkelijker. Laten we dit samen doen. Ik wil ook graag peers om me heen hebben die je hierop coacht, die vragen stellen over hun ontwerp. En dan hoor ik je coachen daarop. En dan stellen ze en misschien net die vraag waarvan ik dacht: ah, die had ik nog niet bedacht. Dat is natuurlijk het geschenk van gezamenlijk leren. Je bent omgeven door mensen die ook op dit pad zitten die dit ook voor zichzelf aan het uitwerken zijn. Binnen mijn community heeft het ontwerp zijn eigen kanaal, dus als je toe bent aan dat stuk kun je specifiek daar sparren met mensen die daarover posten en die daarmee bezig zijn. Je kunt mij vragen stellen in “vraag aan de coach” en daarmee hoef je niet alleen te modderen in het uitvinden van dit wiel, maar kun je leunen op dat enorme vangnet wat er voor je is en het samen doen. 7 september gaan de deuren weer open en ik ben er volgende week weer. Ik wens je een mooie dag. Tot dan.