Afl. 35 Feestjes en borrels zonder overeten

In je fantasie kan je het heerlijk vinden om slank te zijn. Je ziet jezelf vol zelfvertrouwen genieten van de dingen die je doet. Misschien draag je hele andere kleding en geef je ook een andere invulling aan je leven.

Je gaat naar een borrel of verjaardag in de volste overtuiging dat je geen behoefte hebt aan snacks of taart, maar kort na binnenkomst verander je van gedachten. Hoe komt dat? En wat is ervoor nodig om in verbinding te blijven met wat je werkelijk wilt?

Ik geef je niet alleen antwoord op deze vragen maar ook de inzichten waarmee je ongeacht sociale druk, alleen kan staan in de keuzes waar je echt gelukkig van wordt.

Deze Etensles is onmisbaar als je wilt leren genieten van gezelschap, feestjes en borrels zonder overeten.

---

Wat je ontdekt:

• Welke drie elementen een rol spelen in het veranderen van gedachten.
• Hoe je alleen kan staan in de keuzes die je maakt.
• Hoe je in verbinding blijft met je verlangen naar een slank en gezond lichaam.

---

 

Transcript Afl. 35

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 35.

Je luistert naar Etenslessen de podcast over Afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll, ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

INTRODUCTIE

Ren je rot…haha..wie oud genoeg is, kan zich in deze spelshow nog herinneren. Het is de introductie op de aflevering die ik vandaag voor je heb.

De Etensles die ik vandaag voor je heb, gaat over alleen staan in de keuzes die je maakt en stoppen met sociaal wenselijk eten.

En ik gaat introduceren aan de hand van deze spelshow. Eén van de dingen die je tegenkomt als het barbecue seizoen weer begonnen is of als de feestdagen eraan komen of als je een heel rijk sociaal leven hebt, is dat er borrelhapjes, taart, versnaperingen zijn waar je soms gewoon helemaal geen zin in hebt. Misschien heb je pas nog een heerlijk feestmaal gegeten of een heerlijke traktatie.

En nu ga je naar een afspraak toe en je weet van tevoren al: ik heb geen zin in de taart. Ik heb geen zin in de borrelhapjes en misschien ga je daarna naar huis en zeg je tegen jezelf: ‘oh man, waarom heb ik dit nu toch weer gedaan? Volgens mij heb ik zelfs van iedereen die daar was het meeste gegeten. Hoe is het mogelijk? Waarom gebeurt mij dit toch elke keer?’

Nou, als jij dat bent is deze aflevering voor jou. En het is één van de dingen die ik je in Etenslessen help oplossen. En in mijn programma gaan we er heel diep op in, tot in detail en help ik je in het vinden van al je antwoorden. Maar ik wil je hier in deze les in ieder geval een aantal inzichten geven en een aantal vragen meegeven die jou al een heel eind op weg helpen.

Dus hoe kun je nu naar een feestje toegaan, daar zijn en bij je eigen plan blijven, bij je eigen verlangen blijven? En ik noemde net de spelshow Ren Je Rot en voor wie oud genoeg is, kan zich die spelshow nog herinneren. En ik gebruik dit als voorbeeld om het volgende te illustreren.

In die spelshow moesten kinderen antwoord geven op een multiple choice vraag. En je had een vak op de vloer en dat vertegenwoordigde antwoord A en een vak daar vlak naast, dat vertegenwoordigde antwoord B. En op het moment dat er ren je rot werd geroepen, dan was dat vlak nadat de quizvraag was gesteld, moesten de kinderen heel snel beslissen wat het goede antwoord was en in het vak gaan staan van het juiste antwoord. En op het moment dat alle kinderen hetzelfde antwoord in gedachten hadden en dit ook goed was, was de show niet zo heel erg spannend. Maar het werd een heel, heel spannend op het moment dat bijna alle kinderen in hetzelfde vak stonden. Op een paar na.

En die moesten dan de spanning verdragen van: geloof ik echt dat ik het goede antwoord heb? Geloof ik echt in de keuze die ik hier heb gemaakt terwijl ik alle kinderen in het andere vak zie staan?

En de quizmaster Martin Brozius maakte het dan extra spannend door in die laatste paar seconden voordat de zoemer ging te zeggen: ‘Weet je het zeker? Je kan nog wisselen. Het kan nog..3, 2, 1’…En dan knipperden geloof ik ook nog de lichten in de studio. En soms sprongen een van die twee kinderen of van die paar kinderen dan nog net over naar het andere vak. En dan was ja, dan was het over, dan was de zoemer daar en dan hadden ze ofwel of niet het goede antwoord gegeven. En iedereen leefde natuurlijk mee met die paar kinderen die daar anders alleen stonden en moesten vasthouden aan hun eigen idee.

Ik hoop, denkend aan die kinderen, nu als volwassenen terugdenkend aan de kinderen. Ik hoop dat hun ouders gezegd hebben: ‘het interesseert me niet of jij het goede antwoord wist of niet. Waar ik je om bewonder en wat ik fantastisch vind, is dat jij in staat was om in jezelf te geloven, om in jouw waarheid te geloven en ondanks de groepsdruk en het groepsgedrag je daarvan kon losmaken om vast te houden aan je eigen idee. En of je het er een goed had of niet, doet er niet toe. Je toonde daar moed, autonomie, leiderschap. Jij hield je aan je eigen plan en dat was waanzinnig knap van je.’

Dat..nou, dat hé, dat bij je eigen plan blijven, je aan je eigen idee kunnen vasthouden is één van de vaardigheden die je nodig hebt als je die geweldige relatie met eten gaat creëren. Want als je je altijd laat leiden door de omstandigheden: ‘er is nu eenmaal eten, dus ik doe mee. Mijn collega trakteert. Dus ik neem wat. Mijn bezoek heeft wat lekkers voor mij meegenomen, dus ik eet het op. Iemand heeft iets voor me meegenomen van haar vakantieadres, dus ik eet het.’ Als je dat maar vaak genoeg gebeurt, eet je altijd meer dan je wilt en ben je niet in staat om je eigen lijn te volgen en te doen wat jij wilt.

En nogmaals, wat voor jou een fijne relatie met eten is, is helemaal aan jou.

Het kan misschien zo zijn dat jij besluit: ik wil altijd overal ja tegen zeggen. Iedereen die mij iets aanbiedt, die iets voor me meeneemt, ik eet het op. En dat is voor mij een geweldige relatie met eten. Dat kan. Helemaal prima. En dan heb je dus ook geen strijd met eten. Dan heb je deze podcast ook niet nodig..haha. Maar voor de meesten van ons werkt het zo niet. De meesten van ons zeggen: ‘Oh, ik wil zo graag mijn eigen plan kunnen volgen. Ik wil slank kunnen zijn als ik daarvoor kies en dat betekent dat ik de momenten waarop ik traktaties eet, de momenten waarop ik een patatje oorlog eet of een stuk cheese cake of chips. Die wil ik zelf kunnen kiezen. En dat betekent dat er soms sociale situaties zijn die elkaar kort na elkaar opvolgen en waarvan ik zeg: ‘Ik wil nu niet drie dagen achter elkaar dat soort dingen eten, want daar voel ik me helemaal niet lekker bij. Dan voel ik me vol. Het maakt me, het maakt me loom. Ik kan me niet goed concentreren. Ik eet dan maar omdat het me wordt aangeboden, maar niet omdat ik er ook echt daadwerkelijk zin in heb, er echt daadwerkelijk naar verlang.’

En die wat ik net eerder omschreef dat je van tevoren wist: ‘ik heb er geen zin in. Ik heb helemaal geen behoefte aan taart. Ik heb helemaal geen behoefte aan borrelhapjes. Ik wil lekker een kopje thee of een kopje koffie of een spa. En dan ben ik helemaal tevreden. Dat is wat ik werkelijk wil.’ En je raakt dat helemaal kwijt zodra je op die verjaardag bent of op die borrel bent. Dan heb je nog iets uit te zoeken met jezelf.

En ik ga je daarmee helpen in deze Etensles.

DE LES

In de eerste plaats wil je heel goed realiseren wat je tegenkomt als je daar eenmaal bent.

Wat je voelt, voordat je er heen gaat, namelijk dat je je helemaal lekker voelt in je lichaam. Helemaal geen zin hebt in taart of borrelhapjes. Je hebt helemaal geen honger. Je bent helemaal oké. Je wil eigenlijk alleen maar gewoon lekker gaan kletsen daar. Lekker bijpraten met iedereen en daarbij een kopje thee of koffie drinken of iets dergelijks. Als je dat gewoon al helemaal voor jezelf weet, dan is dat één ding. Maar wat je gaat ervaren als je daar eenmaal bent, is iets anders. En het is belangrijk om je daar bewust van te zijn.

In de eerste plaats is wat je gaat voelen, waarschijnlijk, de reactie die je brein geeft op het zien van eten. Je gaat daar een prikkel bij voelen, waarschijnlijk. Zodra je eten ruikt, eten ziet, misschien hoort hoe de wijn in een glas..zo clock clock clock..dat glas in gaat. Op dat moment geeft jouw brein een respons daarop en maakt het waarschijnlijk dopamine aan. En daardoor ga jij je ook verlekkeren aan dat eten. Dus waar je eerst nog dacht: ‘ik heb helemaal nergens behoefte aan. Ik heb helemaal geen zin in borrelhapjes’, kan het heel goed zou zijn dat je in contact met dat eten, met het zien en het ruiken van het eten, ineens wél een verlangen naar dat eten voelt. En je daar niet door laten overvallen, maar er rekening mee houden dat dat waarschijnlijk gebeurt, scheelt al een heleboel. Ja, dat is één ding..dus je weet nu dat je het niet wilt. Maar hou er rekening mee dat je eenmaal daar in contact met dat eten waarschijnlijk wel gevoelens van verlangen gaat krijgen.

Het tweede wat je gaat ervaren is mogelijk sociale druk en daarom praat ik hier over sociaal wenselijk eten.

Ik noem het sociaal wenselijk eten, het eten wat je doet om een ander een plezier te doen. En die sociale druk, die voel je op het moment dat iemand tegen je zegt: ‘je doet toch wel gezellig mee? Of je bent toch niet op dieet?’

Nou, je doet toch wel gezellig mee, is een zin die je eens heel goed voor jezelf wilt bekijken. Wat wordt daar eigenlijk tegen je gezegd? Als iemand zegt: ‘je doet toch wel gezellig mee?’ Er zit een boodschap in deze zin. En als je die boodschap bekijkt, dan lijkt het alsof er tegen je gezegd wordt: ‘als je meedoet, is het gezellig. Dan doe je gezellig. Als je niet meedoet, als je dit nu niet eet, vind ik dat niet gezellig. Dan vind ik jouw gedrag, wat je doet, niet gezellig.’

Het is belangrijk om je te realiseren dat dit niks met jou te maken heeft. Jouw gedrag is iets heel anders dan de interpretatie die iemand geeft aan jouw gedrag. De betekenis die iemand jouw gedrag geeft, jouw gedrag is volkomen neutraal: je eet iets of je eet iets niet. Welke betekenis iemand dat geeft, is van de ander. Het is een overtuiging die iemand heeft. En nu kun je je afvragen of jij verantwoordelijk bent voor de overtuigingen van een ander. En dan ben je niet. Jouw eigen interpretatie van gezelligheid is iets heel anders. De gezelligheid die jij meebrengt zit in het oogcontact wat je maakt. De belangstelling die je toont, het moment waarop je zegt: ‘Hé, wat heerlijk om je weer te zien. Wat lief dat je hebt uitgenodigd. Wow, wat heb je het gezellig gemaakt. Wat heb je veel hapjes klaargemaakt. Kom je zo meteen even bij me zit. Ik wil alles weten. Hoe gaat het met je? Laten we lekker bijkletsen.’

Dat is de gezelligheid die je meebrengt in mijn ogen. Dat is de betekenis die ik geef aan gezelligheid. En de vraag is: welke betekenis geef jij aan gezelligheid? En ik vraag me af of het wel of niet van in je mond steken van een vork daar iets mee te maken heeft. Ik denk het niet, maar beantwoordt die vraag voor jezelf.

En op het moment dat een ander besluit dat dat wel zo is, dat gezelligheid voor hen betekent dat je eet wat je wat ze je aanbieden, dan mag je dat bij die ander laten.

En als we ons even in die ander verplaatsen? Stel dat ik dat zou zijn. Stel dat ik de overtuiging zou hebben: het kan voor mij pas een gezellige middag of avond worden als iedereen mijn eten eet. Wat betekent dat dan? Als ik deze overtuiging erop nahoudt, maak ik mijzelf daarmee compleet afhankelijk van het gedrag van anderen. Anderen gaan voor mij bepalen of ik een leuke middag of avond heb.

Je kan je afvragen of dat is wat je wil. Is dat een overtuiging die je wil kiezen? Wil je de gezelligheid die jij kan ervaren in de handen van een groep mensen leggen? En dan moeten die mensen ook nog allemaal hetzelfde doen voor jou om een leuke avond of middag te kunnen hebben.

Ik denk dat dit niet handig is. Ik denk dat je de gezelligheid die je wilt ervaren, wilt ophangen aan andere criteria, criteria die je altijd in jezelf kunt vinden, waardoor je zelf altijd de gezelligheid kunt vinden die je zoekt.

Goed, dus terug naar jou. ‘Je doet toch wel gezellig mee?’ Ik denk dat dit een overtuiging is die je bij de ander mag laten en de druk die er op jou wordt gelegd, namelijk om ervoor te zorgen dat de ander gezelligheid kan ervaren, daar wil je van kunnen distantiëren, want jij hebt voor jezelf besloten dat de gezelligheid die je meebrengt, zit in de aandacht die je geeft. Het contact wat je maakt. Jouw oprechte belangstelling voor de ander.

Een andere opmerking die we vaak krijgen is: ‘je bent toch niet op dieet.’ En als je deze zin goed gaat bekijken, zit er ook een boodschap in verscholen. En daar is de boodschap: ‘Hé, als je op dieet bent, is het wat mij betreft oké dat je dit nu niet eet. Maar als je niet op dieet bent, zie ik geen reden voor jou om het niet te eten.’ En de vraag is of je deze boodschap wilt aannemen en geloven. Ik geloof niet..haha. Ik denk dat eten iets is tussen mij en mijn lichaam en ik weet precies wanneer ik een behoefte heb aan taart en borrelhapjes en wanneer ik dat niet heb. En als ik misschien eerder deze week al iets dergelijks heb gegeten en dat voor mij perfect voelde en heerlijk was en genoeg was en ik het daarbij wil laten, omdat ik me graag wil verbinden met energie. En mij licht en energiek wil voelen, dan is dat de keuze die ik maak. En dat heeft niets te maken met diëten.

Dus ook hier kun je je afvragen of je die opmerking van die ander niet bij de ander wil laten. Jij bent niet verantwoordelijk voor de criteria die zij verbinden aan wanneer je iets wel of niet zou moeten eten. Interessant hé. Dus, je hebt hier nu al te maken met twee elementen: het eerste element is dat je waarschijnlijk overvallen gaat worden. Althans als je er rekening mee houdt, dan word je er niet door overvallen, maar je gaat waarschijnlijk je verlekkeren aan het eten wat je ziet. En daarbij gaan mogelijk mensen sociale druk op je uitoefenen door jou te confronteren met hun eigen overtuigingen en een appèl op jou te doen om ze te bevestigen in die overtuigingen.

En daar komt nog een derde element bij. En dat derde element gaat over een sociaal verlangen wat je gaat voelen om te doen wat de groep doet.

En dat brengt ons weer even terug bij die bij die quiz met de kinderen. Als je alleen in een vak staat en een hele grote groep staat in een ander vak, zegt het primitieve deel van je brein: ‘ga naar de groep. Ga naar de groep. Voeg je bij de groep.’ En waarom? Omdat we de oertijd hebben overleefd door als groep bij elkaar te zijn. Als je bij de groep bent, ben je veilig en dus zijn we geneigd om altijd te willen doen wat de groep doet. Want als we niet doen wat de groep doet, worden we daar mogelijk op afgewezen en uit de groep verstoten.

En dat is in de realiteit helemaal niet zo. Niemand stuurt jou weg van het feest omdat je geen stukje taart neemt, maar dat snapt het primitieve deel van je brein niet. Dus als er een hele grote groep mensen of een kleine groep mensen, maar als de groep waarmee je bent allemaal hetzelfde doen, zal een deel van jouw brein je aan willen sporen en zeggen: ‘doe wat zij doen, doe wat zij doen.’ Nou, dit stuk, dat sociale verlangen, het natuurlijke verlangen om bij de groep te horen is het derde element wat hier invloed op je uitoefent. Dus je kan begrijpen dat de dynamiek waarmee je geconfronteerd wordt: eten zien en er dus naar verlangen. Het appèl wat een ander doet op jou om gezellig te doen of om te verantwoorden waarom je het niet zou eten. Plus daarbij opgeteld een deel van jouw brein wat zegt: ‘doe maar gewoon wat de groep doet. Maakt, dat als jij niet heel goed weet waarom jij op dat moment niet wilt eten of geen alcohol wilt drinken, de kans heel erg klein is dat je dat lukt.

Om alleen in dat quizvak te kunnen staan bij die quiz ren je rot, moet dat kind heel zeker weten: dit is mijn waarheid. Dit is waar ik in geloof. Ik geloof dat dit het antwoord is voor mij en het is belangrijk voor me om mijn waarheid vast te houden. En dat zit er ook aan vast.

Dus wat is hier nu de oplossing?

Als deze drie elementen op je inwerken, je verlekkeren aan dat eten, die sociale druk voelen en het sociale verlangen om te doen wat de groep doen. Om je daartoe te kunnen verhouden, wil je verbonden voelen met jouw eigen waarheid. Met wat voor jou belangrijk is. En dat betekent dat je antwoord wilt hebben op een aantal vragen:

Waarom wil ik die andere keuzes maken hebben? Waarom wil ik dat eten niet eten of die alcohol niet drinken?

Wie wil ik zijn? En waarom wil ik haar zijn?

Daar wil je hele goeie antwoorden op vinden en die antwoorden moeten echt goed voelen. Omdat ik nu dik en lelijk ben en wil afvallen, is er niet een antwoord wat heel erg goed voelt. Dat gaat je hier niet bij helpen. Dus waarom wil ik andere keuzes maken? Wie wil ik zijn? En waarom wil ik haar zijn?

Voor mij was een belangrijk antwoord op één van deze vragen: ik wil iemand zijn die zich los kan maken van sociale druk en van sociaal verlangen als dit mijn dromen ondermijnt.

Dat was voor mij op een gegeven moment zo duidelijk. Ik kan het niemand anders kwalijk nemen als ik met een kater naar huis ga en de volgende ochtend wakker wordt en weer baal dat ik me niet heb gehouden aan mijn eigen duidelijke intentie en verlangen om niet te eten in die situatie. Als dat was wat ik werkelijk wilde, dan wil ik daar ook in die situatie mee verbonden kunnen blijven. Want de prijs die ik ervoor betaal als ik dat keer op keer op keer niet doe, is dat ik.. dat ik voel dat het mijn zelfvertrouwen ondermijnt. Ik voel dat het mijn eigenwaarde ondermijnt. Ik voel dat ik niet in integriteit leef met wat ik zo duidelijk als verlangen in mij voel. Ik voel dat ik mezelf niet de energie geef waar ik naar verlang. Die lichtheid. Dat lichaam waar ik naar verlang.

En ik doe mezelf dus tekort. En als ik mezelf continu tekort doe in de relatie met mezelf, natuurlijk ben ik dan ontevreden. Natuurlijk voel ik dan continu een onvrede, een somberheid, een teleurstelling, een frustratie en een zelfkritiek. En dat gun ik mezelf niet. Dat wil ik niet.

En dus wil ik in staat zijn, wil ik een vrouw zijn die zich kan verhouden tot sociale druk en tot het sociale verlangen wat ze voelt om bij de groep te horen als dit haar dromen ondermijnt. Ik wil niet wakker hoeven worden met een kater. Ik wil niet voor mijn kledingkast staan en moeten zuchten en denken: ‘nou, ik hoop dat ik mijn broek nog dicht krijg. En ik wil zo graag afvallen. En waarom ben ik nou gisteren toch dat allemaal gaan eten en at ik nog het meest van iedereen? Terwijl ik erheen ging met het idee ik wil niks. Ik heb nergens behoefte aan dat.’

Dat wil ik niet meer met me laten gebeuren. Ik wil me autonoom voelen, onafhankelijk voelen. Ik wil mijn zelfvertrouwen opbouwen. Ik wil een krachtig zelfbeeld hebben. Ik wil me vrij voelen. Dit zijn waardes, daar kan geen borrelhap tegen op. Gewoon niet. Echt niet. En als je die antwoorden voor jezelf hebt gevonden, als je dat zo helder kan voelen, dan kan je daarmee in verbinding blijven. En dan voel je ook nog wel dat verlangen naar eten, maar het helpt je erdoorheen.

En als dit iets is wat je lastig vindt, laat je er dan bij helpen. Doe het niet alleen. In Etenslessen hoef je het niet alleen te doen, help ik je met al die vragen. Help ik je met het vinden van al je antwoorden? Geef ik je alle tools en technieken die je helpen om hier stap voor stap voor stap, te stappen in die volgende versie van jezelf. En die vrouw te worden die zich hiertoe kan verhouden tot deze dynamiek, die onafhankelijk is en vrij is en zich nooit hoeft af te vragen of ze de broek nog dicht krijgt omdat ze het hele jaar door slank is, ongeacht haar sociale leven. In periodes met veel borrels, veel verjaardagen, barbecues, lekker varen met vrienden op een bootje. Als dat jouw leven is, als dit continu in je leven is, wil je hier je antwoorden op vinden. En als je dat moeilijk vindt, laat je dan helpen.

Ja? En nu heb je in ieder geval even door mij gezien wat het krachtenveld is waar je mee te maken hebt en hoef je je dus ook niet zo overvallen te voelen op het moment dat het zich voordoet. Oké.

Als je hier een eerste stap in wilt gaan zetten, wat kan je dan doen?

Ik geef op 27 juni, zaterdag 27 juni mijn workshop over het gebruik van De Hongerbalans en dit is één van de tools die jou helpen afvallen zonder dieet. En het is als het ware een kompas wat je gebruikt o.a. in dit soort situaties. Dus hoe fijn is dat?

Meld je aan voor die workshop als je hier een eerste stap in wilt zetten en een einde wilt maken aan je strijd met eten en slank wilt worden. En een vrouw wil worden die net als die kinderen in die spelshow alleen in dat vak kan staan en kan staan voor haar eigen waarheid, ook als andere mensen, de groep iets anders ziet doen. Dit is zo’n rijkdom.

Het is zo’n rijkdom om jezelf die te geven in je leven, omdat het je natuurlijk helpt, ook in alle andere gebieden van je leven. Niet alleen maar met eten en afvallen, maar met alles wat je wil doen. Alle keuzes die je wilt maken, waarin je merkt dat je voor je gevoel daar alleen in staat. Wow, wat een vrijheid.

Zie je dat de investering die je daar in doet, dat je die in het kwadraat terugkrijgt? Je weet niet wat je overkomt als je jezelf dit gunt. Als je deze investering in jezelf doet, als je jouw relatie met eten gaat gebruiken om al dit soort Etenslessen te leren en je krijgt al die persoonlijke ontwikkeling op een presenteerblaadje. Je hoeft het niet allemaal zelf te bedenken. Het komt allemaal naar je toe.

Oké. dus die workshop op 27 juni is een eerste stap die je hier in kan zetten.

Als je daar in geïnteresseerd bent, ga dan naar etenslessen.com/workshop en daar zie je in de menubalk het aanbod staan van de workshop met De Hongerbalans. Ik heet je dan heel graag welkom. De workshop is online, dus je hoeft er de deur niet voor uit en ik moet je graag. Tot dan. Hele fijne dag allemaal. Bye.