Afl. 15 Het loslaten van je dieetmentaliteit

Ik wil het verhaal met je delen van een van mijn cliënten die bij mij in de praktijk kwam voor de start van haar coachtraject. Een van de eerste vragen die ik haar stelde ging over haar huidige eetpatroon en hoe dit er nu uitzag.

Wat ze mij hierover vertelde was zo’n duidelijke afspiegeling van een strijd met eten. Een perfect voorbeeld van wat jarenlang diëten met je doet.  

Haar dagelijks menu bestond uit varianten op het thema ‘dit is wat ik hebben mag’. Het was een en al restrictie. Dat ze geen plezier had in boodschappen doen, wassen, hakken, snijden en koken verbaasde mij dan ook niets.  

Als ‘dit is wat ik hebben mag’ ook een van jouw dagelijks terugkerende gedachten is heb je belangrijk werk te doen. 

Vanuit restrictie vind je nooit de inspiratie om een leven lang goed voor jezelf te zorgen. Het zal ALTIJD een tijdelijke inspanning zijn waarbinnen je steeds opnieuw je eigen regels overtreedt.  

De oplossing vindt je in deze verrassende aflevering. Ik help mijn cliënt om de opening te vinden naar een heel nieuw perspectief. We hebben samen gelachen en ik genoot van de blik op haar gezicht toen er een nieuwe wereld voor haar openging.  

Luister naar deze onmisbare aflevering over het loslaten van je dieetmentaliteit.  

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je de ingang vindt naar inspiratie en plezier in afvallen zonder dieet.
• Dat vrijheid niet betekent dat je aankomt. 
• Waarom je altijd weer aankomt zolang je afvallen met restrictie associeert. 
• Hoe je jouw dieetmentaliteit loslaat zonder van het ene uiterste in het andere te vervallen.  

---

 

Transcript Afl. 15

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 15. Je luistert naar Etenslessen. De podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll.  

Hé lieverd. Hoe gaat het. Ik zit hier en in de lucht boven mij is de landingsbaan open en de vliegtuigen vliegen echt kop aan staart en nog laag ook. Dus dan weet je wat je hoort als je iets opvalt. Verder heb ik weer zo’n goede les om met je te delen. En ik zeg dit geloof ik elke week. Maar hé wat kan ik zeggen. Ik ben enthousiast. Ik lever geloof ik goed werk als ik jullie reviews lees. Het is wat het is.  

Voordat ik aan de les begint heb ik eerst nog twee tips. De eerste is dat mijn abonnement helemaal vol is en een ledenstop heeft. Maar als je één op één met mij wilt werken dan kan dat. Ik heb een paar plaatsen vrij dus als je het echt helemaal gehad hebt met je strijd met eten en voor de laatste keer wilt afvallen dan kan ik je daarbij helpen. En goed ook. En mijn tweede tip.

 Op donderdag 6 februari geef ik een presentatie tijdens de nationale Gezondheidsbeurs op het grote podium van het Gezondheidstheater. 

Kom kijken, kom gedag zeggen. Dat zou ik echt geweldig leuk vinden. Mijn presentatie is speciaal voor vrouwen met een dieetverleden die willen afvallen zonder dieet. En ik vind het geweldig dat ik hiervoor uitgenodigd ben.

 Ik ben op dit moment de presentatie aan het schrijven en van plan om een deel van de presentatie te besteden aan een uitleg over het ontstaan van een strijd met eten omdat als je op mij lijkt dan kun je zo vaak afvragen: hoe komt het nou toch dat ik niet gewoon aan mijn plan kan houden en aan de afspraken die ik met mezelf maak over eten. Waarom kan ik daar niet gewoon aan houden. 

Daar ga ik een uitleg over geven en daarna steek ik snel door naar de oplossing omdat ik weet dat het zodra je dat probleem begrijpt dan komt er dat moment waarop je zegt oké en hoe nu verder. En daar ga ik het tweede deel van de presentatie over vertellen. En dan nu de les.  

Het loslaten van je dieetmentaliteit is één van de Etenslessen waar je niet aan ontkomt. Je kunt in de schaduw van restrictie, in de schaduw van goed en fout, aankomen, afvallen, heel lastig tot een positief resultaat komen. En om dit te illustreren deel ik het gesprek wat ik onlangs had met één van mijn klanten die hier voor haar eerste sessie bij mij in de praktijk kwam.  

De eerste sessie van een één op één traject doe ik altijd graag eerst als dat kan bij mij thuis in de praktijk zodat we elkaar een keer ontmoet hebben voordat we daarna online gaan werken. Zij kwam hier en we hadden direct de klik en waren ontzettend fijn met elkaar in gesprek. En één van de eerste vragen die ik haar stelde ging over haar huidige eetpatroon. Ik wilde graag van haar horen hoe dat er nu uitzag. En wat ze me vertelde noteerde ik intussen op het whiteboard en toen we daarmee klaar waren stond daar zo’n trieste, kale, liefdeloze, onder restrictie gebukt gaand menu dat mij direct duidelijk was waarom ze een strijd met eten had.  

En wat ze vertelde was ook echt de afspiegeling van een strijd met eten. En zo’n goed voorbeeld van wat jarenlang diëten met je doet.  

Haar ontbijt bestond dagelijks uit hetzelfde afgemeten item. Ook echt afgemeten tot en met hoeveel ze ervan hebben mag. En ook de samenstelling was gebaseerd op: dit is wat ik hebben mag. Haar lunch was zo mogelijk nog treuriger. Opnieuw was dit een “wat ik van mezelf hebben mag item” waar ze dan twee varianten op had.  

Eén variant was haar “als ik het goed doe variant” en de andere was haar “maar wat ik eigenlijk lekker vind” variant. Die laatste was uiteraard niet de bedoeling maar een soort van guilty pleasure. Toen dat ontbijt en de lunch er eenmaal opstonden toen wist ik eigenlijk al genoeg. Toen ze me vertelde dat ze weinig plezier had in het hoofdstuk boodschappen doen wassen, hakken, snijden en koken was ik absoluut niet verbaasd. Want het boodschappen doen en het wassen, hakken, snijden vinden maar heel weinig mensen echt leuk. Zeker als je het al heel lang doet. Ik ben er onlangs mee gestopt, overigens mijn man die kookt tegenwoordig en dat vind ik echt helemaal geweldig.  

Maar als het eten je al niet aanstaat. Als de combinatie je niet aanstaat. als je niet blij wordt van wat je gaat eten. Logisch dat dan het boodschappen doen,het wassen, het hakken, snijden, koken en daarna alles in de vaatwasser zetten.  

Ja daar krijg je dan natuurlijk ook geen kriebels van. En als jij dit mij hoort vertellen ben je misschien zelf ook niet verbaasd. En misschien is het ook wel heel herkenbaar voor jou. Naast dit liefdeloze, kleurloze menu, zat daar nog iets anders in de weg. En dat was het hele dogma rondom voedingsleer. En ze vertelde mij: “ja zodra je eenmaal weet wat gezond is lijkt er gewoon geen weg meer terug”. Je voelt je direct schuldig als je niet zuiver volgens de leer eet en dat purisme dat zat haar echt dwars.  

Op dat moment besloot ik om het onderwerp even los te laten en ik vroeg haar wat ze leuk vindt om te doen. Ik wilde graag van haar weten waar ze wél plezier in heeft. Haar antwoord bleek zo’n goede metafoor voor het loslaten van een dieetmentaliteit dat ik haar later een week later om toestemming vroeg om deze met jullie te mogen delen.  

Dus daar komt het. Haar ding was interieurdesign. Een ruimte echt helemaal opnieuw aankleden en dan het liefst nog compleet met verbouwing. En terwijl ze dat zei straalde ze. Ik schoot meteen in de lach want ik wist op dat moment als coach dat ik beet had en niet zo’n beetje ook.  

Ik had echt een hele dikke vette vis gevangen dus ik zei: “Wat! Compleet met verbouwing zeg je. Kom op dat meen je niet! Met die knorrige aannemer die wel van mooie dingen maken houdt, maar niet van communiceren met zijn klanten, en al helemaal niet van een vrouw die dan misschien wat meer naar links wil hebben, en dan weer wat meer naar rechts wil hebben, en dan misschien toch weer die andere kleur. Van die afgemeten telefoontjes met alleen de mededeling dat ze vandaag toch niet komen, omdat de materialen niet binnen zijn en jij er alles voor aan de kant geschoven en je werk hebt afgezegd. Van die herrie in huis met de klopboor en de cirkelzaag en de keuzes die je moet maken tussen greepje links op greepje rechts.”  

Nou, zij dus wel. Zij kan dat echt de hele dag doen en heeft er juist plezier in. Ze zei “Ik vind het juist geweldig om die mannen aan te sturen en te zorgen dat dat helemaal wordt zoals ik het hebben wil”.  

Voor mij was dat dus echt de ingang en ik vroeg aan haar wat ze er allemaal leuk aan vindt. Van moodboard, weet je wel, tot op Pinterest gaan en kijken wat er allemaal is en je laten inspireren en zoeken naar dat waar je van aan gaat, helemaal tot aan de finishing touch. De laatste keer dat je dat je er nog een doekje overheen haalt om het stof van de verbouwing eraf te halen.  

Ik vroeg ook: “Maar hoe doe jij dat dan? Hoe ga je om met keuzestress als je in zo’n enorme tegelhal staat? Met al die al die verschillende tegels, denk maar even aan zo’n tegeltje voor je keukenwand, al die kleuren en vormen en afmetingen en mat of glanzend, getrommeld of what ever.”  

Zij wordt daar dus heel erg blij van. En dat overspoelt haar helemaal niet. Je hoort erbij dat het mij DUS WEL overspoelt haha . Ik heb echt het liefst iemand naast me die de keuzes voor me beperkt en die zegt: “weet hoe jij moet doen? Je moet hier naar links en naar rechts…” Zo kan ik het wel, maar goed, haar kan het allemaal niet vrij genoeg zijn.  

En ik vroeg ook aan haar: “Maar hoe ga jij er dan mee om als je iets aanschaft waarvan je achteraf als het dan eenmaal in de ruimte staat je toch zegt: “oh nee”. “Eenmaal hier valt het ineens heel erg tegen.”  

Voor haar was het allemaal geen probleem. Ze zei: “Joh, fouten maken hoort erbij.”  

Hmmm, voel je al waar ik naartoe wil? Zo vrij als zij zich voelt rond het design van een ruimte, zo beperkt voelt zij zich in het design van haar relatie met eten. Van het interieurdesign gaat ze stralen en voelt ze zich volledig vrij om te ontwerpen, uitproberen, experimenteren met materialen en kleuren en vormen, haar gevoel volgen en uitzoeken wat werkt of niet werkt. En ze geeft zichzelf daarin compleet vrij spel waar ze heel veel energie van krijgt. En haar relatie met eten was het tegenovergestelde van.  

Eén en al restrictie en angst dat het fout gaat. Regels die gaan over goed en fout. Dus lag de bal natuurlijk volledig op de stip om de vergelijking te maken tussen restrictie met eten en restrictie binnen design.  

Dus ik zei tegen haar: “Weet je jouw relatie met eten, hoe je daar mee omgaat en hoe je die hebt vormgegeven ziet eruit….  

Als je die zou toepassen op design dan zou ik jou een ruimte geven om in te richten en dan zou ik eerst in die ruimte komen staan met je tegen je zeggen:  

“Oké deze ruimte mag je inrichten. Maar wacht even. Let op: Je mag absoluut niet over deze lijn. Als je wilt dat het mooi wordt en het wordt absoluut mooi. Maar je mag niet over deze lijn.  

En kijk ook even mee. Loop even mee, als je hier iets neerzet dan is je design gewoon echt slecht. Ik bedoel echt slecht, dan ben je heel slecht bezig. Heel fout bezig en dan is je design ook gewoon direct verpest.  

Dan moet je morgen overnieuw beginnen. Kijk ook even hiernaar. Ga lekker met de kleuren aan de slag, alleen deze kleurengroep mag niet. Deze kleurengroep mag ook niet. Ook dat is absoluut slecht en dit mag je niet vergeten. Hier mag je alleen iets neerzetten vanaf 12 uur ‘s middags. Daarvoor mag daar niks staan. Waar je ook op moet letten is dat je niet te veel bijzettafels gebruikt en spiegel is echt een no go. Kan niet! Kunst aan de muur mag wel maar alleen moet je even opletten. Kijk hier naar deze lijst. Als het van deze afmetingen is, daar mag je uit kiezen. Andere afmetingen mogen niet. Dan is je design echt slecht”.  

Nou….hoe leuk zal ze het dan nog vinden. Dan zegt ze toch: “Zoek het uit! Ga weg!” En gelijk heeft ze.  

Natuurlijk vanaf het moment dat ik deze vergelijking maakte begreep ze het helemaal. Dat kwartje viel natuurlijk meteen en ze zag ook het perspectief op de vrijheid die ze zichzelf mocht gaan geven en waar die toe zou kunnen leiden.  

De rest van de sessie hebben we in kaart gebracht hoe ze haar plezier voor design ook op haar relatie met eten kon gaan toepassen. Ik heb haar een aantal hele fijne huiswerkopdrachten gegeven om daarin haar eerste stappen te gaan zetten in haar relatie met eten weer helemaal te gaan claimen.  

Onze grootouders of overgrootouders hebben misschien nog op een lei leren schrijven en daarom noemen we het “Met een schone lei beginnen”. Maar meer van deze tijd is misschien met een schoon whiteboard noemen of een leeg moodboard. En dat is dat opnieuw ontwerpen van je relatie met eten.  

Een van de allerbelangrijkste aanbevelingen die ik je kan geven is om jouw relatie met eten compleet te ontdoen van alle oude boodschappen van de afgelopen jaren. Alles wat gaat over mogen hebben, niet mogen hebben, aankomen, afvallen, dik, dun goed, fout dat zwart-wit maken, al die restrictie die er nu nog inzit. En alle restrictie die je ook als je nadenkt over eten en de keuzes die je maakt met eten. De taal die je dan gebruikt, daar waar je restrictie in hoort, verpest je je eigen feestje.  

Het ontwerpen van jouw fantastische relatie met eten, de relatie waar je oud mee wilt worden kan alleen een feest zijn als je de restrictie eraf haalt.  

En dat betekent dat loslaten van je dieetmentaliteit, dat eeuwige goed of fout. Zolang je afvallen nog met restrictie associeert zal je altijd alleen maar tijdelijk slank zijn. Als het je lukt, want wie straalt er nou in de schaduw van restrictie? Wie houdt dat een leven lang vol?  

Ik hoop dat ik je hiermee inspireer om jezelf te bevrijden en weet dat dit niet hoeft te betekenen dat je dan in het andere uiterste vervalt. Vrijheid is iets heel anders dan verwaarlozing. Denk daar vandaag eens over na. Ik wens je een prachtige dag en ik spreek je volgende week weer. Bye.