Afl. 103 Comfort versus bevrijding

In deze les laat ik zien waarom je niet in comfort kan blijven als je jezelf gelukkig wilt maken.

In comfort ben je niet vrij. Een leven dat voldoening geeft zal je altijd uitdagen om expressie te geven aan wie je bedoeld bent te zijn en daarin ga je regelmatig door groeipijn.

Maar het goede nieuws is dat aan de andere kant daarvan een triomf op je wacht die beter voelt dan overeten.

Luister naar deze inspirerende aflevering over een ijsbad, overgave en de gloed van overwinning op jezelf. Het komt allemaal in een inspirerende mix voor je bij elkaar.

Ik bespreek zes redenen waarom je overeet en wat je tegenkomt in het loslaten daarvan.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom je in comfort niet vrij kan zijn.
• Zes redenen waarom je overeet.
• Gedachten die je helpen overwinnen.

---

 

Transcript Afl. 103

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 103. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten, maar naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoe is het met jou? Ik heb zoiets bijzonders meegemaakt. Het was zo prachtig. Ik wil je er alles over vertellen. En ik had eigenlijk een hele andere les voorbereid, maar die heb ik laten vallen omdat ik dit nu heb meegemaakt. En ik ben er nog helemaal vol van. En ik weet dat ik het helemaal voor je in de context kan plaatsen van het oplossen van je strijd met eten. Dus ik weet dat het je ook nog gaat helpen en inspireren. Dus laten we gaan kijken naar deze mooie Etensles.

Ik noem hem Comfort versus Bevrijding. En dat is best een intrigerende titel, hoop ik Comfort versus Bevrijding. Want wat zeg ik hiermee? Dat je dus in comfort niet vrij bent. Wat? Hoe dan? Want comfort is toch die fijne plek waar we willen zijn? Dus hoezo ben je daar dan niet vrij? Dit is mijn idee daarachter.

Ik geloof dat wij als mens een aangeboren verlangen hebben tot zelfexpressie. Je wilt van nature je eigen kunnen, dat wat je kan, oprekken.

Je wilt van nature evolueren en dat zie je al bij een baby, die baby, die kan het niet beredeneren. Maar die voelt een aangeboren drift om niet in die luier te blijven zitten, maar zich op te trekken en te gaan staan. En als dat eenmaal is overwonnen en gelukt, dan is er de volgende uitdaging. Dat lopen. Dit, iets in onszelf overwinnen, geloof ik, is een aangeboren verlangen en in comfort beleef je dat niet. In comfort is er stagnatie. En dus, om vrij te kunnen zijn, zullen we altijd uit comfort moeten. Elke film die jij fantastisch vindt. Elk boek wat voor jou een complete page turner is geweest, is altijd dat boek waarin het hoofdpersonage iets moest zien te overwinnen. Altijd. De films waar we massaal voor naar de bioscoop gaan zijn altijd films waarin iets overwonnen moet worden. En of dat nou een probleem is wat van buitenaf komt of een innerlijk conflict. Een verlangen wat ingelost moet worden en wat dus daar voor ongemak zorgt. Dat hoofdpersonage moet iets overwinnen. Dat sprookje waarin ze nog lang en gelukkig leven, houdt ook daar op. Want dat lang en gelukkig daar kunnen we niet over blijven lezen. Bladzijde naar bladzijde naar bladzijde naar bladzijde. Dat is zo saai. Daar kunnen we niet blijven. Comfort is een plek waar we niet kunnen blijven. Dan worden we ongelukkig. We stagneren. Gek he? Terwijl we het tegelijkertijd altijd op willen zoeken, is het ook de plek waar we niet kunnen blijven.

Dat sprookje? Daar gaan we ons kapot vervelen. Op dat stuk waar het alleen nog maar lang en gelukkig is. En dan gaan we dus wijn drinken, drugs gebruiken, conflict opzoeken, spullen kopen die we niet nodig hebben. Overeten. Er ontstaat vluchtgedrag in dat comfort. Vervulling. Iets overwinnen? Dat geeft voldoening. Maar daarvoor is er eerst ongemak. Zie je wat ik hier dus zeg? Comfort verse bevrijding, zegt dus: hé, comfort is die plek waar het lekker is, maar je zal er nooit kunnen blijven. Nooit. Je gaat daar geen vervulling vinden, want je aangeboren behoefte om tot expressie te brengen wat in jou zit, zal altijd met groeipijn gepaard gaan, altijd met ongemak. En dat is zo’n gek idee, want de consumptiemaatschappij stimuleert continu het idee dat er een nog lang en gelukkig te krijgen is. Een plek van comfort waar het altijd lekker zal blijven. En dat is niet zo. Het is een illusie, daarom blijven we ook kopen…haha…En dus zeg ik hier dat we mogen gaan omarmen, dat we om vervulling te voelen we altijd opnieuw iets zullen moeten overwinnen in onszelf. Altijd, een leven lang. En het is prachtig en ongemakkelijk. In comfort kun je niet vrij zijn. Overwinnen is prachtig en ongemakkelijk en dat is dus hoe het is. Een wetmatigheid. Waar ik in geloof.
En hoe mooi is het om die wetmatigheid uit te leven in het oplossen van je strijd met eten? Waarom niet? Want aan de andere kant ervan ben je dus vrij. En daar kan je niet komen vanuit comfort. Iets om over na te denken.

Als je nou gaat kijken naar de redenen waarom je overeet. Als ik ze hier voor je opsom. Dan zit daar je ongemak. Of je overeet omdat er emoties zijn waar je geen tolerantie voor hebt. Jouw intolerantie voor afwijzing, intolerantie voor verdriet of onmacht, frustratie, stress, vermoeidheid. Of je overeet omdat jezelf wilt kunnen belonen en genot op kunnen zoeken zodra je de impuls voelt en je doet het daardoor vaker dan je tevreden over kan zijn. Dus je mate van beloning is uit verhouding. Of je overeet omdat het een aangeleerde gewoonte is en je een gewoonte die er bent en iedere keer weer dat patroon herhaalt en er dus een ongemak moet zijn om daarvan los te kunnen komen. Of je overeet omdat je steeds kiest voor voedsel wat jouw brein genotzuchtig maakt. Maar je vindt het zo lekker en je blijft dat kunstje herhalen terwijl je iedere keer opnieuw ervaart: ik vind het eigenlijk helemaal niet lekker, maar pas nadat ik het gegeten heb. Of je overeet omdat je last hebt van een dieetmentaliteit en veel diëten hebt gevolgd waar je niet mee kon creëren waar je naar verlangde en je inmiddels allerlei patronen hebt, van gedachten over aankomen en afvallen en over wat je eten mag en niet eten mag. En als het een aantal dagen goed gaat, dan bouwt zich daar een spanning op omdat je dat succes wil kunnen vasthouden wat zo oploopt in je dat daar je intolerantie op zit. En dan overeten om die spanning te ontladen.

Dit zijn al je ongemakken, dit is al je groeimateriaal. En je kan dit niet oplossen vanuit comfort. En soms zijn diëten wel op die manier aan ons verkocht. Dit is zo fijn, dit is zo leuk, dit is zo lekker en ik zeg: het is een illusie. Je kan alleen die fijne relatie met eten creëren via groeipijn, via het overwinnen. Via het tot uiting brengen wat in jou zit en waar je recht op hebt, die prachtige relatie met eten. En het gewicht kunnen creëren waar je naar verlangt en in Etenslessen begeleid ik je daar langs, begeleid ik hier langs al deze redenen waarom je nu nog overeet en help ik je om in overwinning te kunnen gaan en geef ik je daar al mijn tools voor, de hulpmiddelen waarmee je dit creëert. Maar die groeipijn, die is er. Maar als we nu dus met elkaar kunnen zien dat dit dus de wetmatigheid is van ons, onze menselijke ervaring. Evolueren is je aangeboren verlangen tot expressie brengen wat in jou zit. Is je aangeboren verlangen en je kan dat alleen maar realiseren via overwinnen. Jezelf bevrijden, via overwinnen en overwinnen is altijd ongemak. Waarom dan niet? Is dit niet het moment en de tijd om dat idee te gaan accepteren en te zeggen: oké, maar dan kom ik daar ook voor opdagen. Dan wil ik daar ook goed in worden. Ja! Dit is wie ik wil zijn. Ik wil niet langer geloven in de illusie dat comfort een plek is waar ik kan blijven, waar ik, als ik hem eenmaal heb gecreëerd, kan blijven. Nee, dat is dus niet waar. Dat is dus gewoon niet waar. Het wordt wel zo aan ons verkocht. Omdat we in een consumptiemaatschappij leven, krijgen we voortdurend de suggestie toegespeeld dat we via spullen een comfort kunnen creëren waar het fijn is om te blijven. Maar dat is dus niet zo. En als we er te lang blijven, vertonen we vluchtgedrag, gaan we drugs gebruiken, gaan we spullen kopen die we niet nodig hebben, gaan we eindeloos scrollen? Gaan we overeten. Gaan we te veel drinken. Vluchtgedrag. Dus comfort is niet onze vriend. Via overwinnen is er die zelfexpressie en die evolutie. En dat is dus gewoon wat we meekrijgen vanaf onze geboorte. Het is de bedoeling. Het is de bedoeling dat we dat aangaan. Het is de bedoeling dat we daarvoor komen opdagen.

En als je ernaar verlangt om een fantastische relatie met eten te creëren, dan is dit je speelveld. Dan is dit de plek waar je dat overwinnen op leert. Is dit je groeimateriaal, dan mag je hier je groeipijn op zitten.

Wat heb ik nou meegemaakt. Ik ben nu net terug van een tweedaagse training bij mijn coach, waar ik met twintig vrouwen om beurten in een ijsbad ben gaan zitten. Een bad vol met ijsblokjes en we hebben dat bad zelf gevuld. Doos naar doos, naar doos, met ijsklontjes leeg gekieperd in dat bad. We kregen eerst van een fantastisch leuke vrouw, een Wim Hof instructrice. Wim Hof heeft het ijsbad wereldwijd op de kaart gezet en zij is daar instructeur in. En zij gaf ons eerst een fantastische ademhalingsworkshop ter voorbereiding op dat ijsbad. Maar het was ook echt een op zichzelf staande oefening. Een vaardigheid die we daar leerden in die workshop waarvan ik zeg dat alleen was al een workshop waard. Ook zonder dat ijsbad was dat een hele hele waardevolle ervaring waarin ook echt heel veel gebeurde en ik heel veel heb gevoeld in mijn lijf. En ook aan emoties die los kwamen in mijn lichaam, was een prachtige ervaring, heel diepgaand en intens. Maar daarna dus dat ijsbad en wat ik zo fantastisch vond en fascinerend om naar te kijken. En mooi ook om te zien was dat al die vrouwen vrijwillig ervoor kozen om in dat ijsbad te gaan zitten. Want we wisten dit van tevoren niet. Het was een verrassing in de training. Er was alleen tegen ons gezegd neem een badjas mee en slippers en zwemkleding. En ik dacht van tevoren mmm, wat zou dat kunnen betekenen? Gaan we zwemmen? Gaan we misschien in een hamam zitten, in een sauna zitten? En het idee van het ijsbad was er ook al even door mijn hoofd geflitst. Maar toen ik daar dus inderdaad kwam, toen had iemand dat al geraden. En ik vond het geweldig. Geweldig.
Want wat daar dus gebeurde is dat we vrijwillig mochten gaan kiezen voor dat ongemak. Terwijl het brein gewoon weet: kou doet pijn en daar je naakte lijf aan blootstellen. Dat is best een mentale hobbel die je daar neemt en een overwinning op jezelf. En ik vond het zo mooi omdat we om beurten in dat bad gingen zitten. Dat ik dat 19 keer voorbij heb zien komen. Ik kom kijken naar iemand die besloot: oké, nu ga ik, want er werden geen nummertjes gegeven. Ik bedoel, we bepaalde zelf de volgorde, dus je moest zelf besluiten en nu ga ik dit doen. Nu ga ik m’n badjas uitdoen en dat was daarbuiten, we stonden buiten in de open lucht was het al fris genoeg. Nu ga ik m’n badjas uitdoen en die kou op me af laten komen. En t was zo mooi om iemand te zien staan die badjas uit te zien doen en dan te observeren in haar gezicht, hoe ze zichzelf meenam en begeleidde in die ervaring.

Ik vond prachtig. Eerst was er het zien van het besluit. Oké, nu wil ik. Ik doe mijn badjas uit. Dan daar staan voor dat bad. Die stap zette. Gaan zitten, dan was er het moment van de impact. Weet je wel, al dat ijs tegen je lijf die kou voelen en dan in iemands gezicht zien wat de impact is van die kou, de stress op dat lichaam en dan de overgave zien. Zien hoe iemand dus die ademhaling die we hadden geleerd in die workshop oppakte om zichzelf te gaan helpen, haar zelf te helpen met haar ademhaling, daar doorheen te bewegen door de impact van die kou heen te bewegen. En ons was van tevoren verteld het duurt anderhalve minuut en dan heeft je lichaam zoveel aan adrenaline aangemaakt dat je warm wordt. En dan voel je de kou niet meer. Dus anderhalve minuut heb je nodig om jezelf mentaal te begeleiden door de stress van de kou heen. En dan kom je aan de andere kant ervan. En ik vond het prachtig om al die stappen te zien. Ok. Nu ga ik. Da’s het eerste moment dat je besluit om het te doen. Is je eerste overwinning. Dan het besluit om aan de beurt te willen zijn. Je badjas uitdoen in dat bad te stappen. De impact van de kou, de stress op je lichaam te voelen, te ervaren en een overgave te gaan in zelf leiderschap te stappen. En die ademhalingstechniek toe te passen. Om dan daarna dat moment van triomf op iemands gezicht te zien glijden. Zo. Mooi, zo fucking mooi. Echt prachtig. Ik genoot. Ik genoot echt negentien keer. Iedere keer opnieuw. En het was ook een moment van enorme bonding. Iedereen was zo trots op elkaar. Trots op zichzelf. Dankbaar om getuige te mogen zijn van die overwinning op jezelf in een ander te zien. Het was fantastisch. Het was echt fantastisch en het deed me heel erg aan jou denken. En aan de rijkdom van het overwinnen van je strijd met eten. En hoe je in het overwinnen van je genotzucht, in het overwinnen van je intolerantie op emoties waar je nu nog voor wegloopt, in het overwinnen van het belonen van elke impuls om voor genot te kiezen. Het overwinnen van je patronen, van het overvragen van jezelf en structureel jezelf te moe laten worden, het overwinnen van je dieetmentaliteit en jezelf kunnen begeleiden in het creëren van iets heel nieuws van jezelf. Ja ja ja, je gaat daar ongemak voelen. Absoluut, maar dat is onze menselijke natuur. Het is altijd zo bedoeld geweest. Het is nooit de bedoeling geweest dat we alleen maar in comfort zijn of dat we op die plek willen blijven. Het is dat boek wat je niet wil lezen. Het is die film die je niet boeit. Het is niet de bedoeling dat we daar zijn en willen blijven.

Het is wel natuurlijk dat je het niet wil loslaten, dat je daar ongemak bij voelt. Maar aan de andere kant daarvan zit die expansie. Die evolutie, die zelfexpressie en die is zo rijk. Die verrijkt je zo. Die is zo mooi. En je kan het niet krijgen vanuit comfort en dat was wat ik met je wilde delen en dat was wat ik daar zag.

En waar ik zo dankbaar voor ben dat ik dat via dat ijsbad heb mogen beleven. Ik heb tot in het oplossen van mijn strijd met eten al heel veel moeten ondergaan en moeten opzoeken. En nu nog steeds als mijn brein soms genotzuchtig reageert. Dan onderga ik dat opnieuw en kies ik opnieuw voor het ervaren van mijn eigen ongemak, maar daar in dat ijsbad, dat was weer even een hele andere vorm waarin ik dat opnieuw mocht beleven. En ook daar kon ik weer leunen op het voelen van: ik kan dit overwinnen. Ik kan dit dragen. Ik kan dit ongemak voelen. Ik kan voor ongemak kiezen. Ik ben een vrouw die voor ongemak kiest, bewust, vrijwillig, die dat opzoekt in haarzelf, omdat ze weet dat ze aan de andere kant daarvan die triomf ervaart en zichzelf heeft verrijkt. En dat is mijn visie voor jou. Dat is de ruimte die ik voor jou vasthoud en waarvan ik alle tools voor je heb om je daarin te begeleiden door jouw symbolische ijsbad heen, om er aan de andere kant uit te kunnen stappen met een fantastische relatie met eten en het gewicht dat jij wilt hebben. Je kan dat krijgen. Je kan dat voor jezelf creëren, maar niet vanuit comfort.

Niet vanuit nadenken over en is dat niet een van die misverstanden waar we zo lang mee blijven rondlopen? Het idee dat je met alleen het snappen, met een aantal prachtige inzichten die fijne relatie met eten zou kunnen creëren? Nee, natuurlijk niet. Natuurlijk niet. Alles wat van waarde is, wordt gecreëerd via overwinning en overwinning, wordt gecreëerd via groeipijn en als je die nu nog niet voelt, is het tijd dat je het komt halen. Is het tijd dat je het opzoekt. En dat begint net als met als ijsbad, met de beslissing, met jouw besluit om het ongemak op te zoeken. Denk daar over na. Ik ben er volgende week weer. Tot gauw.