Afl. 70 De curator van mijn gedachten

Ik wil een goede curator van mijn gedachten zijn. Zoals een curator in een museum de collectie kunstwerken beheert en exposities samenstelt.

Als je er goed bij stilstaat kan je zien dat de gedachten die je denkt en de dingen die je gelooft, ook ooit door jouzelf zijn samengesteld.

Veel ideeën kreeg je van anderen aangereikt, maar je hebt ze daarna bewust of onbewust geadopteerd en nu zijn ze van jou. Het is jouw collectie van ideeën. Jouw expositie. Laten we dit idee en de waardevolle mogelijkheden die het biedt samen verkennen.

Ben je een goede curator van je gedachten?

Misschien kijk je al jaren tegen dezelfde collectie aan en hangen daar werken tussen die je somber maken of klein houden maar valt je dat allang niet meer op. Je loopt er onbewust langs. Onbewust van de invloed van jouw gedachten op je gevoelens en gedrag.

Gedachten sturen je gevoel. Gevoelens sturen je gedrag en vanuit je gedrag creëer je de resultaten in je leven. Daarmee is jouw collectie van ideeën van grote invloed op de kwaliteit daarvan.

Luister naar de aflevering en laat je meenemen in de mogelijkheden van dit idee.

---

Wat je ontdekt:

• Waarom bewustzijn van je gedachten belangrijk is
• Waar je wel en geen controle over hebt in je leven
• Hoe je zelf je toekomst creëert

---

 

Transcript Afl. 70

 Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 70.

Je luistert naar Etenslessen de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik doe niets liever dan al mijn Etenslessen met je delen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een vrouw wordt met een fantastische relatie met eten. Laten we beginnen.

Hé, hoe gaat het? Ik heb je zoiets interessants te vertellen. Ik ben zo gefascineerd op dit moment en geboeid door wat ik aan het leren ben. En ik kan niet wachten om je er alles over te vertellen.

Als je al een tijdje naar me luistert, dan heb je mij waarschijnlijk al vaker horen zeggen dat ik gebruikmaakt van gedachtenwerk.

En gedachtenwerk is veruit, met grote afstand de bepalende factor geweest in het oplossen van een strijd met eten. En de pijn die ik heb gehad, al die jaren dat ik in mijn gevecht met eten zat. Als tiener en als adolescent en als jonge vrouw, die heb ik weten op te lossen met gedachtenwerk.

En het is me daarin gelukt toentertijd om vanuit een diepe depressie waarvan ik ook dacht dat ik er nooit misschien helemaal van kon herstellen. En dan niet zozeer van die depressie, want die heb ik zeker op kunnen lossen en daarin heb ik ook heel veel bereikt in therapie. Daarin alle lof, ook voor de therapeuten waarmee ik heb gewerkt. Maar in die depressie en in die tienerjaren had ik heel veel ideeën en gedachten geadopteerd, die inmiddels diep geworteld waren geraakt en op een automatische piloot stonden.

En er waren ook heel veel ideeën over mezelf, waarvan ik niet eens wist dat het ideeën waren. Ik was me niet bewust van de onderliggende overtuigingen van waaruit ik naar mezelf en naar de wereld kijk.

En ik was daarbij ook nog eens overtuigd van het idee dat ik beschadigd was, anders was, en daar waarschijnlijk nooit helemaal van zou kunnen herstellen.

Gedachtenwerk heeft mij geholpen om niet alleen dit soort ideeën op te ruimen en uit mijn pijn te klimmen, maar ook om vanuit de neutrale positie waarop ik uit die pijn belandde, naar een fantastische positie te gaan en een geestelijke gezondheid voor mezelf te creëren die inspirerend is en waarvan de limiet onbegrensd lijkt.

Het is als je gaat naar de naar de twee uitersten op het spectrum van je geestelijke gezondheid, dan zou je kunnen zeggen dat je aan het ene uiterste gewoon niet meer wilt leven omdat je zo diepongelukkig bent en de wereld gewoon alleen maar als zwart ervaart. En op het andere uiterste vier je het leven, vier je jezelf en geniet je van de onbegrensde mogelijkheden van je eigen geestelijke en emotionele capaciteiten.

En daar, op dat stuk van het spectrum bevind ik mij. En wat ik zo interessant vind is dat ik zie dat je daarin steeds opnieuw een next level kan bereiken met jezelf. Je kan jezelf steeds opnieuw blijven uitvinden. En het is mijn grootste vreugde in mijn leven en ik vind het geweldig om door te kunnen geven aan mijn cliënten, aan mijn kinderen. Aan de mensen van wie ik hou.

En natuurlijk alleen als ze daarvoor open staan en nieuwsgierig naar zijn…haha. Ik evangeliseer niet. Ik probeer het niemand door de strot te duwen hoewel dat enthousiasme mij denk ik daarin wel hier en daar soms in een valkuil heeft laten tuimelen.

Ik ben er zo enthousiast over, omdat ik mijn eigen bewijs ben van wat hierin mogelijk is. En dus is gedachtenwerk een van de allerbelangrijkste pijlers die onderdeel uitmaken van mijn coaching en waar ik mijn cliënten mee leer werken.

En op dit moment ben ik werk aan het doen in mijn eigen brein en ik merk dat ik daarin een niveau van bekwaamheid heb betreed. En dat is zo verschrikkelijk leuk en boeiend en fascinerend. Het is zo geweldig om te merken va: oh wacht even, er is gewoon nog meer mogelijk! Ja, geweldig.

De afgelopen dagen was ik een beetje aan het spelen met mijn gedachten en stelde ik me voor dat ik langs een buffet zou kunnen lopen van eigenschappen.

Zie het maar voor je, zo’n prachtige glimmende glazen vitrine met daaronder zo’n grote marmeren plaat en glanzend koperwerk eromheen waarmee het versierd is. En op dat marmeren buffet liggen allemaal schalen met eigenschappen. En ik stelde me voor dat ik daarlangs zou kunnen lopen en elke eigenschap kon pakken die ik wilde bezitten.

Welke eigenschappen zou ik dan pakken? Waarin zou ik geïnteresseerd zijn? Alleen die vragen al. Waarin zou ik geïnteresseerd zijn was zo’n leuke invalshoek om naar mijn eigen denken te kijken.

Ik vond het zo’n fascinerend idee. Want ik kan dit namelijk doen. Ik kan mijn brein inzetten om dit creatieve werk voor mij te doen en alles wat ik in mezelf tot ontwikkeling wil brengen naar me toe halen.

En op dit moment ben ik dus een nieuw niveau van leren en bekwaamheid hierin aan het betreden en het is zo opwindend.

Want ik kan echt iemand anders worden, die volgende versie van mijzelf, die kan ik anders in de wereld laten staan. Ik kan mezelf andere dingen laten geloven, waardoor ik ook mijn waarnemingen anders zal interpreteren, anders zal reageren of acteren en daardoor natuurlijk ook andere ervaringen opdoen waarmee ik andere resultaten creëer.

Zie je de potentie, zie je wat een mogelijkheden dit schept? Nou, ik vind dit idee fascinerend en ik weet dat er nog veel meer is wat ik hierin kan ontdekken en blijven ontdekken.

En begrijp me niet verkeerd, ik ben heel gelukkig met wie ik ben en met alles wat ik in mijn leven creëer. Maar ik voel ook een grote aantrekkingskracht tot het blijven ontwikkelen van mijn eigen potentie. Waar ben ik allemaal toe in staat? Wat kan ik hier allemaal over ontdekken als ik mijn brein uitdaag? Wat is het plafond van mijn kunnen? En is dat er wel? Wie kan ik worden?

Want ik geloof niet dat dit door leeftijd beperkt wordt. Het is bewezen dat het brein tot op hoogbejaarde leeftijd neuroplastisch blijft en dus ontvankelijk voor nieuwe prikkels en ideeën. En het wordt hierin alleen beperkt door de mate waarin ik hier wel of niet in investeert. Laat ik mij leiden door de waan van de dag en gebruik ik mijn brein vooral om op de automatische piloot te herhalen wat het al weet, te denken wat het al dacht. Of kies ik ervoor om vandaag bewust mijn eigen toekomst te creëren? En hoe wil ik dan dat deze eruit ziet? Want mijn toekomst is van mij en ik kan er heel bewust invulling aan geven.

En ik ben daarbij dus niet geïnteresseerd in het bereiken van een absoluut geluk, want ik denk niet dat dit bestaat. Ik geloof niet dat het gras ergens anders groener is, maar ik ben wel nieuwsgierig naar het verkennen van mijn geestelijke mogelijkheden.

Ik wil het kunnen van mijn geest oprekken en onderzoeken wat daarin mogelijk is. En dat betekent dat ik bewust mijn gedachten wil kiezen, bewust ideeën wil adopteren. De ideeën die mijn zelfbeeld samenstellen, de ideeën die ik over mijn kinderen en gezin heb. Ga maar na hoe vaak je over je kinderen nadenkt vanuit een bepaald vastgezet idee wat je over ze hebt, over wie ze zijn en wat ze kunnen en wat ze niet kunnen en wat ze moeilijk vinden en wat hun problemen zijn. Is állemaal optioneel wat je daar denkt.

Ik wil bewust de ideeën over mijn werk en mijn creatieve vermogens adopteren. De ideeën over mijn verleden en over mijn toekomst. En natuurlijk ook de ideeën over de wereld waarin ik leef.

En ik wil daarin een goede curator van mijn eigen geest zijn.

Zoals een curator in een museum voor moderne kunst. Deze beheert de collectie kunstwerken en stelt exposities samen. En dat zijn de verzameling beelden die jij en ik te zien krijgen.

Als je erbij stilstaat kan je zien, kan je herkennen dat de gedachten die je denkt, de dingen die je gelooft ook ooit door jou zelf zijn samengesteld. En een heleboel van die ideeën zijn je aangereikt, als kind al, en jij hebt ze voor waar aangenomen. Ze zijn je misschien ook als waarheid aangereikt. Ideeën over jezelf en over je kunnen en over de wereld. Maar het is nog steeds jouw collectie van ideeën. Die collectie is nu van jou. Het is jouw expositie en is dit een collectie die je inspireert en boeit. Of is het een collectie waar je somber van wordt? En bezorgd en gestrest door raakt. Sta daar eens bij stil.

Ben jij een goede curator van je eigen gedachten collectie? Of hangt de expositie al zo lang dat je niet eens meer ziet waar je tegenaan kijkt?

Want dat is natuurlijk voor de meesten van ons, zolang je nog niet weet wat gedachtenwerk is. Zolang je niet bewust bent van het feit dat je zelf je eigen gedachten kan kiezen, kijk je waarschijnlijk tegen een expositie aan die je niet eens meer herkent. Als kunst maar lang genoeg aan de muur hangt dan treedt er optische gewenning op…haha…Dan zie je niet echt meer wat daar hangt.

Dus ben je bewust van het feit dat jij deze expositie hebt samengesteld en dat je verantwoordelijk bent voor de kwaliteit ervan.

Weet je dat je die werken kan vervangen? Je kan een hele nieuwe, frisse collectie werken samenstellen en je bent daarin compleet vrij in je keuze. Werkelijk.

En je kan de tijd dus nemen om te bedenken waar je tegenaan wilt kijken. Wat wil je bijvoorbeeld dat de werken met je doen? Wil je een expositie samenstellen die je inspireert of ontroert? Een expositie die je aan het denken zet, provocerend is. Vernieuwend is, grenzen verkent. Avontuurlijke is.

Of een expositie waar de liefde vanaf spat. Waarin je alle schuld, schaamte, beschuldigingen, oude verhalen hebt losgelaten en je hebt hele nieuwe werken opgehangen die alleen maar doorspekt zijn van liefde.

Zie je zelf als die curator? De curator met haar witte handschoenen aan, die kraakheldere witte handschoenen en die helemaal in de wolken is van de werken die ze net binnen heeft. In de wolken van de collectie en de zorgvuldigheid waarmee ze deze heeft samengesteld. Ze is dolenthousiast over die collectie en ze voelt zoveel liefde voor de werken die ze heeft verzameld.

Jouw gedachtenwerk is ook kunst. Het is kunst als je daarvoor kiest. Het is kunst als je dat bewustzijn adopteert en optreedt als curator.

Want het is waar: er is ongelooflijk veel in je leven waar je geen controle over hebt, maar hier bepaal jij. Hier heb je controle over en ik geloof oprecht dat dit de mooiste en beste kans in jouw leven is. Het is een geweldige kans, een fenomenale kans.

En ik denk ook je verantwoordelijkheid. Wat hang je in het licht? Hoe bekleed je de ruimte van je geest? Wat verzamel je? Wat heb je verzameld? Wat heeft zijn tijd gehad…haha.en is aan vervanging toe?

Denk na over dit curatorschap. Is er die donkere ruimte waar alleen maar die werken hangen van kommer en kwel, van onmogelijkheid, van beperking, van zorgen, van problemen. En waar zijn die witten, die heldere ruimtes waar je nu nog niets hangt en waar de lichtinval zo mooi is dat het alleen zonder de werken al een plek is waar je wil zijn.

Die ruimtes. Die kun je gaan bekleden. En wat wil je daar hangen? Jij bent die curator. Ik heb een paar vragen voor je verzameld tot slot, laat ze op je inwerken en bekijk ze vanuit het perspectief van een curator.

Wat als je een fantastische curator leert zijn van je eigen gedachtencollectie? En de expositie samenstelt die je de adem beneemt.

Wat als je de gebeurtenissen uit je leven niet kan veranderen, maar wel de betekenis die je eraan geeft? Nieuwe collectie.

Wat als je besluit dat alle negatieve overtuigingen over jezelf op misverstanden berusten en je deze misverstanden opzoekt, vind, herkend en daardoor niet langer geloofd? Nieuwe collectie.

Wat als je niet langer afhankelijk bent van de goedkeuring van anderen omdat je diep en onvoorwaardelijk van jezelf leert houden? Nieuwe collectie?

Wat als eten geen probleem in je leven is, maar de ingang naar je wijsheid, kracht en jouw ware verlangens en je deze als ingang kan leren benutten? Nieuwe collectie.

Wat als je vandaag besluit om deze en andere mogelijkheden van je geest te gaan verkennen? Wat als je vandaag besluit dat je gaat leren onbewust je eigen gedachten te kiezen? Dat je gaat leren om van een afstand naar je eigen gedachtencollectie te kijken, vanuit het besef dat elk werk dat daar hangt vervangbaar is?

Wat als je weet dat je de eigenaar bent van jouw toekomstige exposities? Hoe ga je dan vanavond slapen? En wat voel je als je wakker wordt? En wat…En wat…Wat als je hier niet alleen over nadenkt, maar komt opdagen en zegt: leer mij dit.

Ik wens je een prachtige week. Tot gauw.