Afl. 138 Eten uit onvrede

Als je uit onvrede eet, riskeer je dat de oorzaak van je onvrede niet wordt opgelost. Balen van overeten is laagdrempelig en veel gemakkelijker dan het gesprek (met jezelf) aangaan over de onvrede in je leven.

Wat is ervoor nodig om hier verandering in te brengen?
En hoe voorkom je dat onvrede ontstaat?

Een leven zonder onvrede scheelt je niet alleen gewicht, het laat ook zien dat je leven klopt.
Je leeft in lijn met wie je wilt zijn en dat is een fantastisch gevoel.

Ik geef je in deze waardevolle les de stappen waarmee je beide voor elkaar krijgt.

---

Wat je ontdekt:

• Het verschil tussen frustratie en onvrede
• Hoe je leeft vanuit intentie
• Hoe je de waan van de dag een paar stappen voorblijft

---

 

Transcript Afl. 138

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 138. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hallo, hoi! Hoe is het met je? Hoe gaat het echt? Hoe is het echt met je? Met mij gaat heel erg goed. Ik had van de week zo’n mooi moment, dat herken je vast wel. Soms zijn er van die momenten die je ineens kan vangen omdat je ze herkent als kostbaar. Ineens voel je dit moment wil ik even vasthouden. Dit wil ik onthouden. Dit moment wil ik vangen en ik had zo’n moment toen ik buiten op de stoep stond nadat ik met Bob en de kinderen uit eten was geweest op de Elandsgracht in Amsterdam. En we stonden buiten op de stoep om afscheid van elkaar te nemen en op te splitsen en er liepen allemaal toeristen om ons heen. Ik hoorde allemaal verschillende talen en daar krijg ik altijd een beetje vakantiegevoel van. Daar word ik altijd heel blij van. En we stonden op het punt om op te splitsen. Camille, die woont niet meer thuis. Dus als wij weer met z’n vieren aan tafel zitten, dan voelt dat altijd speciaal en een beetje feestelijk. En hij gaf mij zo’n lekkere knuffel terwijl ie een kop groter is dan ik en van die brede schouders heeft. En als hij mij dan zo vastpakt, dan moet ik toch steeds wennen aan: hé, hij is nu zo groot en ik lijk wel zijn een klein zusje en hij gaf me een knuffel en ging weer terug naar zijn huis. En Bob ging met onze kleinste hond met het OV en Bodine ging achterop bij mij op de scooter terug naar huis. En we hebben een elektrische scooter en dat vind ik echt zo’n lekker gevoel om op te rijden omdat het geruisloos is. En als je dan zonder geluid te maken zo door het verkeer zwiert en over die grachten zwiert. Heerlijk gevoel.

En ik stond daar op die stoep met dat vakantiegevoel en de kostbaarheid van dat moment. En terwijl ik naar huis reed, wilde ik dat gevoel nog even laten duren en ik bedacht me dat er geen enkele onvrede in mijn leven zit. Ik voel nergens onvrede over en ik vond dat interessant voor jou om naar te kijken en voor mezelf uiteraard ook om te weten hey, hoe heb je dat gecreëerd Marjena? Wat? Hoe krijg je dat voor elkaar? Een leven zonder onvrede. En ik dacht daarbij aan jou en aan het overeten wat we kunnen doen als we wel onvrede voelen. En daar gaat deze les over, over eten uit onvrede. En ik vind het belangrijk om hier met je naar te kijken omdat als je eet uit onvrede, je het risico loopt dat de conversatie alleen maar over het overeten gaat, waardoor je niet bij de oorzaak van dit probleem komt en niet kan ontdekken wat de aanleiding is. En dan heb je uiteindelijk een dubbele klacht. Je baalt van het overeten wat je doet. En daar zit een onvrede onder die niet geadresseerd wordt en niet wordt opgelost. Dus in plaats van de conversatie te laten gaan over dat eten wat je daar deed, waarom heb ik nou niet gewacht tot het avondeten? Waarom stond ik hier nou bij het aanrecht te eten terwijl ik wist dat we dadelijk aan tafel gingen? Dat, die conversatie. Als daar onvrede onder zit, dan wil je begrijpen hoe dat in elkaar steekt en hoe je het op kan lossen. Dus laten we dat doen.

En laten we dan beginnen bij de vraag wat is onvrede? Wat is onvrede? Je kan onvrede gemakkelijk verwarren met frustratie, omdat de sensatie ervan er best wel op lijkt. Hoe frustratie in je lichaam voelt en hoe onvrede in je lichaam voelt, lijkt op elkaar. Alleen frustratie is regelmatig incidenteel. En onvrede structureel. Als frustratie die je ergens over voelt, niet langer incidenteel is, maar structureel dan hebben we het over onvrede, dus daarmee zouden we kunnen zeggen dat onvrede in het verlengde ligt van frustratie. Wat als frustratie begint, wordt onvrede als die frustratie structureel wordt.

Onvrede gaat daarmee ook dieper dan frustratie. Een voorbeeld van frustratie is dat je planning anders loopt dan zoals jij die had opgeschreven. Er gebeurde iets wat onvoorzien is geweest. En nu heb je negatieve gedachten over het niet halen van je planning en daar voel je frustratie over.

Onvrede gaat dieper. En wat er aan de hand is, als je in onvrede bent, is dat de manier waarop je leeft, hoe je leeft niet klopt. Je leeft niet in lijn met wie je wilt zijn of hoe je wilt leven. En daarnaar kijken is natuurlijk heel belangrijk, want een onvrede laat zich zien in de manier waarop je met eten omgaat. Maar onvrede omdat je niet leeft zoals je wilt en niet kan zijn wie je voelt dat je wilt zijn, dat doet zeer. Dat wil je oplossen. Onvrede verwijst daarmee naar jouw waardes. Wat voor jou waardevol is en belangrijk. En je wilt dus in overeenstemming leven met je waarden. En wat ik voor je gaat doen is bespreken wat voor mij belangrijke waardes zijn, die ik aandacht heb gegeven en hoe ik daar aandacht aanbesteed. Hoe ik zorg dat ik in lijn leef met die waardes. Ik geef je een zestal belangrijke waardes van mij en wat je daaraan zal opvallen is dat het allemaal dingen zijn die veel aandacht nodig hebben…haha…Dat wat jij daadwerkelijk waardevol blijkt te vinden heeft nogal wat diepgang en het is niet iets wat je als een taak als het ware kan aftikken. Let maar op.

Een van de eerste dingen die voor mij heel waardevol bleken is dat ik ontdekte dat ik van mezelf wilde leren houden en niet alleen maar van mezelf wilde leren houden als ik aan mijn eigen verwachtingen kon voldoen, maar onvoorwaardelijk van mezelf leren houden. En hoe doe je dat? In het verleden werd er vaak tegen mij gezegd: “Marjena, je zou meer van jezelf moeten houden.” En dan was ik altijd meteen aan boord. Ik weet het! Ik ben het helemaal met je eens! Dat wil ik ook. Maar hoe? Hoe doe je dat dan? En het heeft tijd nodig gehad voor me om hier mijn eigen definitie voor te vinden. En zodra ik die definitie had gevonden, wilde ik ook onderzoeken hoe ik die in de praktijk vorm gaf. Wat zijn de stappen waarmee je van jezelf houdt? Hoe werkt dat? Hoe kun je dagelijks checken: heb ik vandaag van mezelf gehouden? Hoe breng je het in de praktijk? Wat is het practicum van zelfliefde? En ik heb mijn definitie gevonden voor onvoorwaardelijke zelfliefde en ik heb de stappen daarvoor ontwikkeld en vastgelegd en ik heb er ook een podcast over. Ik weet niet uit mijn hoofd hoe die heet of welk nummer het is, maar hij heet onvoorwaardelijke zelfliefde. En als je die op mijn website intypt op de zoekfunctie, op de podcast pagina Onvoorwaardelijke zelfliefde, dan vind je meteen die podcast. Maar dit was iets wat ik heel erg graag wilde. Dit was iets wat ik belangrijk vond.

En waarom vond ik dit belangrijk? Onvoorwaardelijk van mezelf leren houden? Omdat ik zag dat ik het nodig had om te kunnen stoppen met overeten. Ik zag dat op dagen dat ik niet overat, ik gemakkelijk trots op mezelf kon zijn. Vriendelijk naar mezelf kon zijn, in aanmoediging en vertrouwen kom opdagen. Maar op dagen waarop ik niet aan m’n eigen verwachtingen kon voldoen en wel had overeten, was er direct afwijzing. Direct kritiek. En daardoor hing mijn relatie met eten en de relatie met mezelf voortdurend aan een zijden draadje. En dat creëerde heel veel spanning in m’n relatie met eten. En daardoor zag ik: ik ga hier niet uitkomen op deze manier. Er is veel te veel drama. Ik kan niet leren hoe ik stop met overeten als de relatie met mezelf daarin continu op scherp staat. En willen stoppen met overeten was de aanleiding om onvoorwaardelijk van mezelf te leren houden. Maar ik weet nu dat onvoorwaardelijk van jezelf houden het grootste geschenk denkbaar is. Je kan jezelf geen groter geschenk geven in dit leven dan onvoorwaardelijk van jezelf houden, omdat het een geschenk is wat blijft geven in alles wat je doet. Je creëert zo mooi leven vanuit dit vertrekpunt, vanuit deze basis en daar kom je achter door dit te beoefenen. Dus toen ik zag wat het me opleverde om onvoorwaardelijke zelfliefde te ontwikkelen, wist ik dat ik dat belangrijk vond en waardevol vond. En het werd mijn oefening, iets wat ik elke dag wilde beoefenen.

Iets anders wat ik wilde, wat ik heel belangrijk vond en waardevol was kunnen stoppen met overeten. Omdat ik zag dat ik afhankelijk was van eten om mijn emotionele leven te kunnen begeleiden. Ik gebruikte eten om mezelf te belonen. Ik gebruikte eten om mezelf te laten landen. Als ik moe was, als ik over prikkelt was. Ik gebruikte eten om emoties niet te hoeven voelen, waar ik moeite mee had en ik wilde dat dat stopte. Ik wilde kunnen leven in een licht lichaam, in een vitaal lichaam en ik wilde iemand worden die geen eten nodig heeft om haar emotionele leven te begeleiden en haar mentale leven te begeleiden. En dus was dit iets wat ik heel waardevol vond en belangrijk.

Een derde belangrijke waarde die ik ontdekte was dat ik mijn eigen waarden wilde loskoppelen van mijn uiterlijk. Ik leerde heel jong door bewuste en onbewuste boodschappen op te pikken, dat mijn uiterlijk op de een of andere manier iets zei over mijn waarden als mens. En ik ontdekte dat ik ook daardoor heel veel spanning creëerde in de relatie met m’n lichaam en eten. En ik kon zien dat waar ik als klein kind zo genoot van de vrijheid in mijn lichaam, gewoon lekker racen over dat schoolplein als je tikkertje speelt of jongens-en-meisjes speelt of een hut bouwt. Wat voor spel dan ook. Leven in mijn lichaam was altijd ontzettend fijn, voelde heel fraai. En vanaf het moment dat mijn eigen waarde gekoppeld was geraakt aan mijn uiterlijk, was ik die vrijheid helemaal kwijt. En externaliseerde ik de relatie met mijn lichaam. Waar ik die als kind van binnenuit beleefde, begon ik die relatie met mijn lichaam nu van buitenaf te beleven. En ik was continu aan het keuren en aan het checken hoe ik eruitzag. En ik zag dat het effect daarvan was dat ik die fijne connectie met mijn lichaam, zoals ik die als kind had gevoeld, helemaal kwijt raakte. Sporten beladen werd en alleen maar ging over presteren en afvallen, waarmee ook al het plezier daaruit verdween. En ik niet uit mijn strijd met eten kon komen. Dus ik wilde een lichaam creëren waar ik altijd van kon houden. Wat ik van binnenuit beleefde, van binnenuit een relatie mij had en waar ik van kon genieten en wat oud zou kunnen worden. Beschadigd zou kunnen raken. Ziek zou kunnen worden zonder dat mijn waarde als mens daar dan debet aan was. En dat wilde ik creëren.

Een vierde belangrijke waarde die ik ontdekte was dat ik in mijn liefdesleven in mijn huwelijk emotioneel volwassen wilde zijn. En dat hadden mijn ouders niet aan mij voor geleefd…haha.., Die hadden daar zelf een enorme blinde vlek op, want ook hun was dat niet voor geleefd. Maar ik wist dat het iets was wat ik heel graag wilde leren. Ik wilde weten ok, hoe werkt emotionele volwassenheid in een relatie? En emotionele volwassenheid betekent dat ik mezelf volledig verantwoordelijk houdt voor de gevoelens die ik voel. De ander is niet verantwoordelijk voor mijn geluk. De ander is niet verantwoordelijk voor het voldoen en voorzien in mijn behoeften. Dat ben ik zelf. En ik zorg helemaal voor mijn emotionele leven. Ik zorg helemaal voor mijn mentale leven. Ik zorg voor mijn eigen grenzen. En de ander doet dat hopelijk ook. En dan zien we waar we in het midden op uitkomen. In dit, dat niet verstrikt raken in: ik cijfer mezelf helemaal weg voor jou. En dan cijfer jij jezelf helemaal weg voor mij. En dan moet dat liefde zijn, grote liefde zijn, onbaatzuchtige liefde zijn? En ik zeg: nee, ik hou onvoorwaardelijk van mij. Jij houdt onvoorwaardelijk van jezelf. Jij mag in de relatie helemaal zijn wie jij bent. Ik mag helemaal zijn wie ik ben en vanuit mijn vertrekpunt van verantwoordelijkheid en emotionele volwassenheid zien we dan waar we in het midden op uitkomen. En dit vond ik heel waardevol en belangrijk en ik ben er heel succesvol in en daar heb ik heel veel groei voor moeten doormaken. Maar Bob en ik zijn nu dertig jaar bij elkaar en ik vind hem nog steeds zo leuk en boeiend. Ik heb zoveel plezier in ons samenzijn en buiten dat we een liefdesrelatie hebben, zijn we nu ook sinds een paar jaar zakenpartners, business partners en hebben we elkaar nog veel beter leren kennen waarvan ik echt niet had verwacht dat dat nog een ontdekking zou zijn. Ik dacht echt dat ik Bob al helemaal kende van haver tot gort. Maar nu we ook zakelijk samenwerken, hebben we nog meer lagen in onze relatie kunnen ontdekken. En daarin gaan we soms door groeipijn om dingen werkbaar te maken in hoe hij is en hoe ik ben. Maar we komen daar altijd weer aan de andere kant van uit en bouwen steeds verder. En het blijft boeiend. Het blijft leuk. We blijven elkaar vinden in humor en chemie en dat is fantastisch. En ik denk dat een van de kern kwaliteiten van het succes van de relatie die we samen hebben gebouwd, de liefde die we samen onderhouden, hierin zit. In die complete verantwoordelijkheid die ik neem voor mijn eigen emotionele leven.

Een vijfde waarde. Je ziet het..ze zijn niet gering..haha…Een vijfde waarde is dat ik zag in mijn moederschap dat ik probeerde perfect te zijn. Mijn beeld van een goede moeder was een onrealistisch beeld. Mijn verwachting van mezelf in mijn moederschap was dat ik altijd aandacht zou moeten hebben. Altijd energie voor mijn kinderen, altijd geduld voor mijn kinderen. Altijd belangstelling voelen en liefdevol zijn en zachtaardig zijn. En dat is een mooi beeld. Maar het is ook een heel eenzijdig beeld en het liet veel te weinig ruimte voor mijn menselijkheid. En in mijn ambitie om die perfecte moeder te zijn, kon ik zien dat wat ik creëerde spanning was. En in die spanning die ik creëerde voor mezelf, zag ik dat ik die meenam in de relatie. En als de kinderen dan niet naar me luisterde, niet deden wat ik wilde, toen waren ze nog heel klein, niet deden wat ik dacht dat ze moesten doen of hoe ik dacht dat het avondritueel eruit moest zien, dan raakte ik super gestrest en dat kwam er dan uiteindelijk uit in stem verheffen. En dan lag ik met enorm schuldgevoel in m’n bed, want ik voldeed niet aan m’n eigen verwachtingen en ik zag dat het een circulair patroon was waarin ik zelf de stress en de spanning en uiteindelijk de stemverheffing veroorzaakte. Allemaal vanuit deze verwachting. Die ideale moeder zijn. En toen ik zag wat de intentie was achter dat idealisme, achter die perfectie, ik noem het nu altijd in Disney moeder. Heel eenzijdig, alleen maar liefdevol, geduldig en warm en open. De intentie daarachter was dat ik eigenlijk wilde dat ik een veilige moeder was. En in mijn menselijkheid kon ik zien dat je altijd veiligheid kan creëren, ook als je soms uit de bocht vliegt. En die veiligheid zit in de dialoog die je daarover voert met elkaar. En dat was voor mij zo’n game changer in mijn ouderschap. Zo mooi. Ineens kwam er zoveel ruimte voor mij en veel meer ruimte voor mijn kinderen. En ik bereikte daar juist die veiligheid mee die daaraan ten grondslag lag. Wat ik voor ze wilde creëren, een veilig thuis waarin zij zich kunnen ontplooien, ontdekken wie ze zijn, wat ze willen, waarin ze mijn steun en support voelen en mijn begeleiding voelen. Maar ik ook een mens ben en zij heel goed weten wat ze daar in aan mij hebben en er altijd ruimte is voor dialoog. Daar waar ik vind dat ik niet mijn beste zelf kon zijn. Zo fijn. Wat een lucht gaf dat. Dus geen perfectie in mijn ouderschap.

En een laatste belangrijke waarde is dat ik in het stoppen met overeten, de coach die ik werd, de meerdere coach-opleidingen die ik heb gevolgd, het oplossen van mijn strijd met eten, er een diep verlangen ontstond om zo veel mogelijk mensen te kunnen helpen om ook te kunnen stoppen met overeten en te kunnen wonen in een licht en vitaal lichaam, als dat is wat ze willen, en te kunnen genieten van een fijne stabiele relatie met eten, als dat is waar ze naar verlangen. En dit verlangen in mij om zo veel mogelijk mensen daarmee te kunnen helpen, liet me zien dat alleen maar goed kunnen coachen niet genoeg was. Ik moest een ondernemer worden en ik moest gaan leren ondernemen. En dat was absoluut niet mijn ambitie, maar het kon niet anders. Het kon niet anders. En gaandeweg in dat leren ondernemen ontdekte ik hoe rijk dat is, hoeveel lessen daarin zitten en hoe ik daar enorm van groei als mens. In mijn zelfleiderschap én de relatie met mezelf. En ook opnieuw in de onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. En dit verlangen. Want voor iedereen die weet wat ondernemen is en ooit van niets iets heeft gemaakt, dan weet je dat er een hele lange periode is, een hele lange fase waarin niets van wat je doet werkt…haha… En daarvoor opkomen dagen….man, wat groeit de relatie met je zelf daarvan! Wat ontwikkel je in zelfleiderschap! Het is echt prachtig en wat een groeipijn. Wat een groeipijn! Je moet zo geloven in wat je doet. Dus. Maar dat was een belangrijke waarde van mij. Zo veel mogelijk, is ze nog steeds een belangrijke waarde van mij. Zoveel mogelijk mensen kunnen helpen stoppen met overeten en het creëren van een fijne relatie met eten.

En als je deze op een rijtje ziet hé, onvoorwaardelijk van mezelf houden, niet overeten, mijn eigenwaarde loskoppelen van m’n uiterlijk, emotioneel volwassen in mijn huwelijk komen opdagen, menselijk in m’n ouderschap staan en zo veel mogelijk mensen helpen die willen stoppen met overeten. Als je ziet dat ik dat waardevol vind en belangrijk vindt, dan zie je ook dat dat geen projecten zijn waarin je taken kan aftikken. Als dit zes waardes zijn die allemaal voor onvrede zorgen als je ze niet op orde hebt. Dan ontkom je d’r niet aan om te leven vanuit intentie. Want dat is hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Deze zes waardes en dit is hoe ik ze naleef. Door te leven vanuit intentie. Bewust leven.

En hoe doe je dat? Hoe laat je een bewust leven vanuit intentie?

Voor mij betekent het dat ik de dag begin en eindig met afstand. Voordat ik aan mijn dag begin, neem ik eerst afstand. Ik houd afstand van dag en ik reserveer tijd om te bedenken. Wie wil ik vandaag zijn? Hoe wil ik op komen dagen? Wat is voor mij belangrijk? Wat wil ik aandacht geven? En ik doe dat omdat ik een menselijk brein heb, wat anders direct ingezogen raakt in de waan van de dag. In dat wat nu erg urgent lijkt. Wat een ander van mij vraagt en hoe ik een ander misschien liever niet teleur zou willen stellen. Dat als ik niet eerst heel duidelijk heb bedacht wat is voor mij belangrijk en waardevol? En waar wil ik mijn energie in steken? De waan van de dag, het altijd zal winnen. En dat laat ik dus niet gebeuren. Dus ik begin de dag met afstand en in mijn programma in de Etenslessen begeleid ik je daar ook in om hetzelfde te kunnen doen. En de focus daarin ligt in eerste instantie op je relatie met eten om je daarmee te helpen. Maar we werken in mijn programma met een plan van de dag. Jouw ontwerp van de dag.

Aan het eind van de dag neem ik ook weer afstand. En evalueer ik wat heeft gewerkt en wil ik zo houden. Wat heeft niet gewerkt? En wat vraagt daarin mijn aandacht? Wat kan ik daarvan leren? Wat kan ik daarover ontdekken? En daar sluit ik mij af. Dit…dat afstand nemen in het begin en aan het eind van de dag. Kijken naar wat ik waardevol vind en belangrijk vindt is een discipline. Het is een discipline waar ik aan gecommitteerd ben. Nogmaals, omdat ik een menselijk brein heb en de waan van de dag het anders het altijd van me zal winnen.

Iets anders wat ik doe om te kunnen leven vanuit de intentie is dat ik gedurende de dag verbinding met mezelf op zoek. Hé, hoe gaat het met je? Hoe is t met je? Wat gaat er in je om? Want wat ik aan het begin van deze les zei, is wat als frustratie begint, incidentele frustratie, als je dat laat sluimeren en niet kan herkennen en niets mee doet, kan het zijn dat het een structurele frustratie wordt en een onvrede. En dan weet je: ik leef niet in lijn met wie ik wil zijn. Mijn leven klopt niet. Ik leef niet zoals ik wil leven. En door gedurende de dag connectie met jezelf te maken, hè, wat denk je? Wat voel je? Wat gaat er in je om? Kun je niet alleen merken waar je grenzen liggen en wat je nodig hebt en welke onbruikbare gedachten er door je heen gaan. Maar je kan dus ook dat wat begint als frustratie en uiteindelijk onvrede wordt, vroeg herkennen en eerder herkennen als iets wat verwijst naar waardes die voor jou belangrijk zijn. Dus afstand aan t begin van de dag, afstand aan t eind van de dag en contact gedurende de dag. Dat is leven vanuit de intentie, bewust leven vanuit intentie.

En het laatste hierin, de laatste schakel die ik met je het deel is dat ik mij hierin laat helpen. Ik heb altijd een coach. In een ver verleden had ik altijd therapie en nu heb ik altijd een coach omdat een coach mij altijd helpt naar mijn volgende plan. Van goed naar beter. Een coach zit nooit in mijn verhaal en kan veel gemakkelijker vanuit afstand kijken naar wat ik aan het creëren ben voor mezelf en waar ik dat misschien niet in de gaten heb. En het is voor mij een van de meest waardevolle investeringen die ik doe, omdat die waardes die ik je hier laat zien, die zijn het. Dit is het. Mijn mooiste leven leid ik langs deze waardes. Mijn mooiste leven gaat niet over hele spectaculaire, Instagram waardige foto’s. Mijn mooiste leven gaat hier over. Wie ik wil zijn en hoe ik wil leven en wanneer mijn leven klopt en mij daarin laten ondersteunen en helpen. Ja, dat maakt mijn leven fenomenaal. Ik heb met name als het gaat om dat ondernemen wat ik doe, veel te lang gewacht voordat ik daar een coach voor inhuurde omdat ik vond dat ik eerst maar eens moest laten zien dat ik het kon en dat ik het waard was om in te investeren. Zo van: nou maar eerst laten zien dat je je eerste successen stevig hebt staan, dan kan ik je serieus nemen als ondernemer en dan mag je investeren in een business coach. En dit was zo dom. Ik schoot mezelf daar zo mee in m’n voet. En wat ik er later kon zien is dat dit voort kwam uit dat kinderlijke idee. Hoe ik als kind werd geprezen, als ik liet zien dat ik iets zelf kon? En hoe vaak hebben wij dat niet allemaal meegemaakt, toch? Je werd als kind geprezen als je iets liet zien dat je iets zelf kon. Kijk, ik heb zelf mijn rits omhooggetrokken. Ik heb zelf m’n jas aangetrokken. Ik heb zelf m’n veters geknoopt. Oh jee, wat knap van jou. Wat goed voor jou. Je hebt t helemaal zelf gedaan. Ik heb dit zelf ook met mijn kinderen gedaan. Ze beloont en gewaardeerd om dat exploreren en het oprekken van hun vaardigheden en dingetjes zelf doen. En ze daarin aanmoedigen. Alleen daar waar ik dat als volwassene nog steeds doe op een manier waarbij ik mezelf in m’n voet schiet omdat ik zoveel meer kan creëren en bereiken als ik specialisten inhuur, zodat ik veel sneller kan leren en veel gemakkelijker kan ontwikkelen. En ik bedacht ook laatst, toen ik deze les aan het voorbereiden was dacht ik weet je, je hebt het al lang laten zien. Ja, je kan het zelf. Hartstikke knap. We weten het, je mag dit in je zak steken. Je bent hartstikke goed in dingen zelf oppakken en zelf doen. Die pluim, die heb je. En nu mag je t jezelf gemakkelijker maken en je laten helpen en specialisten inhuren die jarenlang de stof hebben bestudeerd die voor jou helemaal nieuw is. Die daar een proces en een formule voor hebben ontwikkeld en gewoon knetter goed zijn in wat ze doen. En het slimste wat je nu kan doen is niet zelf het wiel uitvinden, maar je daar in laten helpen. En dat is wat ik doe en het creëert alles wat ik wil creëren veel sneller naar een hoger niveau.

En dat is het. Dit is hoe ik een leven leid zonder onvrede. Dit zijn de stappen waarmee ik dat voor elkaar krijg en het begint met erachter komen: wat vind je nou eigenlijk belangrijk? Wat vind je waardevol? Wie wil je zijn? Hoe wil je komen opdagen in je leven? En als je merkt dat je overeet uit de onvrede, dan wil je dat daar de conversatie over gaat. Ik wens je een mooie dag en ik ben er volgende week weer.