Afl. 120 Saai is geen probleem

Hoe laat je het eten los waarvan je ziet dat de prijs die je ervoor betaald eigenlijk te hoog is? Het smaakt wel ontzettend lekker, maar je moet er ook hard voor werken om het in goede banen te leiden. Het is ongezond, afvallen lukt niet en het smaakt altijd naar meer, wat een gedoe voor je is.

In deze waardevolle les geef ik antwoord op deze vraag en laat ik zien hoe je hier je weg in vindt. Voor iedereen die zichzelf steeds heen en weer ziet bewegen tussen het afzweren van dit soort eten, maar het vervolgens ook niet los kan laten, is deze les onmisbaar. 

Daarnaast bespreek ik ook het grote verschil tussen het volgen van een dieet en creëren van een geweldige relatie met eten, zoals je dit in Etenslessen doet. Het komt allemaal voor je bij elkaar waarmee je duidelijk ziet waarom het creëren van die geweldige relatie met eten, de beste oplossing is voor slank worden en blijven.

---

Wat je ontdekt:

• Hoe je eten loslaat.
• Welke verlangens botsen in een strijd met eten.
• Hoe je verlangens op een lijn krijgt.
• Het verschil tussen een dieet en Etenslessen

---

 

Transcript Afl. 120

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering honderd twintig. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Hé, hallo, hoe is het met je? Wat fijn dat je luistert. Ik heb een heel mooi Etensles voor je. Een hele waardevolle les die een antwoord geeft op de volgende vraag: hoe kan je eten loslaten waarvan je merkt dat het je eigenlijk te weinig brengt? Hoe kan je eten loslaten, waarvan je merkt dat het je eigenlijk te weinig brengt?

En ik geef je deze les aan de hand van een vraag die ik daarover kreeg van een klant die in mijn programma haar onderzoek had gedaan. Een aantal modules had doorlopen en bij mij kwam en zei: “er is eten waarvan ik zie, dat ik er eigenlijk gewoon te hard voor moet werken.” En daarmee bedoelde ze dat als ze het eet wordt haar brein vrij snel genotzuchtig daarvan en wil ze er alleen maar meer van. Wat niets te maken heeft met honger hebben, maar gewoon puur een reactie is van haar brein op dat soort voedsel. Dus ze wil er altijd alleen maar meer van. Om er dan dus niet voortdurend meer van te blijven eten, moet ze op wilskracht, stoppen. Ze eet er vaak te veel van, voelt zich daar niet lekker bij, want de nutritionele waarde van dat eten, die is er nauwelijks. Dus haar lichaam heeft ook moeite met dat soort eten en ze komt ervan aan. En wat ze zag nadat ze haar onderzoek had gedaan was “dit eten brengt me eigenlijk niet zo veel. Het enige wat aan de pluskant staat van dit eten is dat het heel erg lekker smaakt. Ik geniet er enorm van als ik het eet. Als het in mijn mond zit, voelt het fantastisch. Maar deze bijsluiter, die genotzucht, het aankomen, moeite hebben om ermee te stoppen”, ze zegt: “ik moet er eigenlijk te hard voor werken. “Maar”, zei ze ook, “zodra ik me openstel voor het idee om dit eten los te laten, raak ik geïntimideerd. Raak ik gespannen. Want de beslissing om het los te laten voelt heel groot. Oké, dan eet ik dit dus nooit meer. Dat is wel heel erg definitief, dat intimideert me. Ik ben ook bang dat ik dat commitment als ik me daaraan committeer, dat ik dat misschien niet waar kan maken. Ga ik niet falen? Ook dat vind ik spannend. En ik vind het ook saai. Zonder dit eten. Dus hoe vind ik hier nou mijn weg in? Ik zie aan de ene kant dat ik het eigenlijk beter los kan laten, maar zodra ik me openstel voor het idee om het los te laten, dan voel ik spanning en vind ik die beslissing gewoon te groot, te lastig. Wat kan ik doen?”

Nou, jij zal dit ongetwijfeld herkennen. En daarom wil ik het erover hebben met je in deze les. Om je antwoord te geven op deze vraag is het belangrijk dat ik eerst duidelijk maak wat nou precies het verschil is tussen een dieet en het volgen van mijn programma, het volgen van Etenslessen.

Een dieet is het volgen van een protocol, een voedselplan waarbij je wordt verteld wat je mag eten, wanneer en hoeveel. En jij moet dat plan gewoon vol houden. Je houdt het vol, net zo lang totdat je je streefgewicht hebt bereikt en als je je streefgewicht eenmaal hebt bereikt, moet je zorgen dat je niet opnieuw aankomt. En dat betekent dat je min of meer misschien je regels iets versoepelt, maar continueert met dit voedselplan. Dat is een dieet en je doet het dus op volhouden. Op discipline.

In Etenslessen kies ik een hele andere benadering met je. Binnen Etenslessen zeg ik: “die strijd die jij met eten ervaart, is in werkelijkheid een conflict tussen twee verlangens. Het ene verlangen is om het gewicht te hebben wat je blij maakt. En dat is waarschijnlijk een gewicht zonder overgewicht, want je vindt dat mooi. Je voelt je ook lekkerder in een lichter lichaam en je kan dan zo gezond zijn als jij wilt en gezond oud worden. Dus voor je vitaliteit, voor je gezondheid en omdat je het mooier vindt, wil je slank zijn. Dat is je ene verlangen.

Je andere verlangen is om gewoon te kunnen eten wanneer je daar zin in hebt. En dan ook te kunnen eten wat je maar wil. En dus elke impuls die je voelt om iets te eten lekker te kunnen laten gaan en te belonen. Gewoon lekker pakken waar je zin in hebt. En die twee verlangens, die botsen. En het is je nog niet gelukt om daar je weg in te vinden en daarvoor kom je bij mij.

En wat ik zeg in Etenslessen is: “we gaan die impulsen die jij voelt om iets te eten zodra je daar zin in hebt, jou niet afpakken. We gaan je niet vragen om op discipline die impulsen te onderdrukken. We gaan zorgen dat je je verlangens op één lijn krijgt en het verlangen naar impulsief eten kleiner maken. Leren begeleiden, zodat je niets hoeft te onderdrukken. En als je verlangens op één lijn komen, dan ben je niet aan het volhouden. Binnen een dieet voel je wel de impuls om te eten en je verlangt naar eten, je wilt graag eten, maar je mag het niet. In Etenslessen maak je de switch naar altijd alles mogen, maar het niet meer willen, omdat je dat verlangen om te kunnen eten wanneer je maar wil en het in je opkomt hebt opgelost. En zodra je verlangens op één lijn liggen is er geen conflict meer. Dan ontstaat er rust, ontstaat er ruimte. Pieker je niet meer overeten. Pieker je niet meer over je gewicht. Word je zo slank als jij wilt, zo slank als jij mooi vindt, zou slank als jij blij mee bent en wat voor jou lekker voelt. Het lijf wat voor jou lekker voelt om in te wonen. En je blijft zo slank voor de rest van je leven.

Want een relatie met eten die goed voelt, dat is hoe ik het noem, het creëren van jouw geweldige relatie met eten. Een relatie die goed voelt ben je niet aan het volhouden. Dat dieet moet je volhouden. Een fijne relatie met eten ben je niet aan het volhouden. Het voelt als een fijne plek om te zijn. Je wilt daar ook zijn. Want je verlangens zijn op één lijn gekomen. Je innerlijke conflict tussen slank willen zijn en eten wanneer je daar maar zin in hebt en wanneer het in je opkomt, dat heb je opgelost. En dat is de kracht ervan, dat is de kracht van mijn programma, het succes van mijn programma. 

In dit proces, het op lijn krijgen van je verlangens, kom je dit stuk tegen. Eten waarvan je onderaan de streep ziet “eigenlijk brengt het mij te weinig. Ik moet er te hard voor werken om dit eten in goede banen te leiden. En het is waar. In mijn mond smaakt het fantastisch.” Ik noemde het altijd disco in mijn mond. Dit eten is disco in m’n mond. Echt zalig, geweldig. “Maar de andere kant ervan is dat het me genotzuchtig maakt. Dat ik ervan aankom. Dat het niet gezond is en ik er gewoon te hard voor moet werken.” Als je op dat punt komt en dat ziet, zeg ik dus: “onderdruk je verlangen naar dit eten niet, maar zorg dat je het verlangen ernaar oplost.”

En hoe werkt dat nou?

Verlangen, zal je met me eens zijn, is een gevoel. Verlangen is een gevoel. Gevoelens worden gecreëerd in je gedachten. Stel dat mijn klant zegt: “ik houd zo van koekjes, ben gek op koekjes. Ook bepaalde soorten koekjes en ik eet altijd koekjes bij de thee. Of mijn collega neemt altijd koekjes mee voor bij de thee.” En zelf heeft ze eigenlijk niet zoveel met die koekjes, dus ze legt ze leuk op een schaaltje en zelf neemt ze er misschien eentje. Of ze neemt er een hapje van. Is vergeten na dat koekje. Maar ik ga er zo van aan. Voor mij is één koekje niet genoeg. Ik voel dan continu de impuls om er nog één te pakken en nog een te pakken.

Hoe maak ik dat verlangen nou kleiner? En wat ik mijn klanten laat zien, in het werk wat ze bij mij doet, wat ze in een programma doet, is dat haar verlangen gecreëerd wordt in haar gedachten. En als ze haar gedachten over koekjes bij de thee onderzoekt, zal ze meerdere gedachten tegenkomen, maar één daarvan is misschien wel “zonder koekje bij de thee vind ik het saai.” En alleen dat idee al dat haar pauzes saai zijn, haar theemomenten saai zijn, maakt dat ze steeds opnieuw toch weer voor dat koekje kiest. En hoe kan ze dat nou veranderen?

Gedachtenwerk is het kijken naar je eigen overtuigingen en kijken naar de gedachte die je kiest, want gedachten zijn optioneel en zij kiest hier de gedachte dat ze het zonder koekje saai vindt.

 Dus laten we eens kijken naar dat idee van saai. Wat vertel je jezelf daar eigenlijk? Wat is het concept Saai? Saai is misschien wel het tegenovergestelde van leuk of interessant. Je vindt iets leuk, interessant en als ze dat niet voor je is, dan vind je het misschien saai. En als iets saai is, wil je dat opgelost hebben. Saai is ongewenst, toch? Saaie is niet waar je snel voor zal kiezen. Je wilt liever dat het leuk is dan dat het saai is. Saai is ongewenst. Oké, dus als saai ongewenst is wat betekent dat dan voor je? Als je hier over nadenkt, zal je het met me eens zijn dat als saai ongewenst is, je dus altijd de opdracht van jezelf krijgt om dat te moeten oplossen en dus iets op te leuken. Je hebt het nodig omdat wat saai is, dat wat jij als saai bestempelt, eerst op te leuken om gemotiveerd te kunnen zijn. Saai moet weg. Saai is ongewenst. Het moet opgeleukt worden, anders kan ik niet gemotiveerd zijn. Ja? Kan je dat volgen? En wat betekent dat dan? 

Een van de interessante inzichten bij dit idee is dat het jou dan dus tot slaaf maakt van het concept saai. Want als je saai tegenkomt, moet je aan de slag. Je moet het gaan opleuken.

En is dat eigenlijk wel wat je wilt? Wil je iemand zijn die altijd als ze saaiheid of als jij saaiheid tegenkomt, daar iets mee moet, dat moet opruimen? Het moet opleuken.

Mijn eigen idee erbij is dat dat te veel werk is en dat ik die afhankelijkheid niet wil. Ik wil me niet afhankelijk voelen van het altijd moeten opruimen van iets wat saai is. Ik wil geen slaaf zijn van saaiheid om gemotiveerd te kunnen zijn. Ik zal namelijk de rest van mijn leven altijd dingen tegen blijven komen die saai zijn, saaie klussen of ze saaien maaltijden. Die zijn er soms. En ik wil niet afhankelijk zijn van het moeten opleuken van dat wat saai is. Het dwing me in een positie die niet gewenst is. En als mijn klant hier over nadenkt over dat concept saai, kan ze dit tegenkomen, kan ze dit zien. “Wil ik eigenlijk afhankelijk zijn van het altijd moeten opleuken van iets wat ik als saai ervaar?” Die afhankelijkheid wil ze misschien helemaal niet.

Een ander interessant inzicht over saai is dat saai natuurlijk het contrast is van leuk en boeiend en interessant. En kan je iets nog wel herkennen als ze leuk en boeiend en interessant als saai niet bestaat. Als alles leuk is kan je het dan nog herkennen? Of heb je contrast nodig om te kunnen genieten van iets wat je boeit, wat interessant is en wat leuk is? Ik denk het wel. Ik denk dat we die polariteit dan allemaal nodig hebben, dat contrast nodig hebben. Het kan pas leuk zijn als je ook weet hoe het voelt als het saai is.

En als je dus al je belevingen, al je emoties ziet als de toetsen van een piano, daar vergelijk ik het vaak mee. Al je emoties de toetsen van een piano zijn, dan is een van die toetsen dus de toets saai. En zonder de klank van de saaie toets kan je de toets die je leuk vindt interessant en boeiend niet herkennen. Je hebt het contrast nodig om ze uit elkaar te kunnen houden. Alleen dit al, dat kijken naar dat concept saai en onderzoeken of het eigenlijk wel ongewenst is en wat het je kan opleveren als je saai gaat waarderen. Als je ineens kan zien wat een geschenk saai in je leven is en hoe heerlijk het voor je is als je saai op waarde schat, want dan word je onafhankelijk. Dan hoef je niet meteen aan de slag om iets op te leuken wat je tegenkomt, wat saai is. En als je nu alleen al nadenkt over al die plekken in je leven waar je de saaie dingen tegenkomt en je kan zien hoe het jou zal bevrijden als je daar geen issue meer mee hebt. Dan zeg je misschien wel: “oh ja, hier teken ik op in. Ik wil iemand kunnen zijn die oké is met saai. Ik wil iemand zijn die geen issue heeft met saai maar saai op waarde schat. Ik waardeer het contrast wat het mij brengt. Ik waardeer de onafhankelijkheid die het me brengt en saai zal altijd onderdeel uitmaken van mijn menselijke ervaring.”

Wachten voor een rood stoplicht kan saai zijn. Wachten in de rij kan saai zijn. Administratie doen is misschien niet je favoriete bezigheid. Er zijn genoeg momenten op de dag waarop je saai tegen zou kunnen komen. En hoe fijn is het voor je als je daar geen issue mee hebt? En als je dit idee aan jezelf kan verkopen op een manier waar je van aangaat dat je denkt: “oh ja, kom maar door. Ja, ik zie de waarde hiervan. Ik wil dit in mijn zak kunnen steken.” Dan valt je weerstand tegen thee zonder koekje erbij weg. Sterker nog, je zegt: “geef mij die thee zonder koekje. Dit is mijn oefening, mijn kans, in het mij eigen maken van deze onafhankelijkheid in deze vrijheid.” Zie je dat je daarmee je verlangens op één lijn hebt gekregen? Nu is het iets wat je wilt, je wilt dit meemaken, je wilt deze ervaring hebben en dus is er geen conflict. Je voelt je niet achtergesteld, niet teleurgesteld, niet buitengesloten, niet op dieet. Je wilt een koekje, een kopje thee zonder koekje. Het is je nieuwe verlangen geworden. En nu hebben we je verlangens op één lijn gekregen.

Een kopje thee zonder koekje komt overeen met alles wat je wilt. Het helpt je bij dat slanke, gezonde, lichtere lijf wat je wilt hebben. Dat huis waar je in woont, precies zoals jij het wilt inrichten. Wat je mooi vindt, waar je lekker in voelt, waar je blij mee bent. Gezond oud mee wordt. En de waarden die het voor je heeft om thee te drinken zonder koekje en de saaiheid die je daar in tegen kan komen, die overigens tijdelijk is, die omarm je, die wil je hebben, die wil je beleven.

Dit is gedachtenwerk. Dit is je verlangens op één lijn krijgen. Dit is wat ik met je doe in Etenslessen. En die andere stukken van “maar het voelt zo definitief of ik ben bang dat ik daar in kan falen” verwijst allemaal naar je gedachten. Dus hier zitten meerdere stukken gedachtenwerk in. Meerdere stukken voor haarzelf, die ze op een lijn wil krijgen, die ze uit te werken heeft. En zodra ze stuk voor stuk allemaal heeft bekeken en haar werk daarover heeft gedaan, is het weg. Staat ze helemaal aan haar eigen kant. En het enige wat dan nog overblijft is de conditionering in je brein op dat koekje. Dat brein wat gewend is “er komt koek bij de thee” wat aangaat bij het zien van die koekjes. Ik zie die scene voor, van die collega die dat pak opentrekt en die koekjes op dat schoteltje legt. En je hoort die koekjes rinkelen. Je hoort het geritsel van die verpakking. Een deel van je brein weet: “daar komt koek. Ah, daar komt suiker.” En dat is voor dit deel van het brein altijd een goed idee. Eten is voor het primitieve deel van je brein altijd een goed idee.

En in mijn programma leer ik je hoe je jezelf daar in begeleidt, die ontwenning die plaatsvindt tussen de gewoonten die je loslaat. De nieuwe ideeën die je hebt geadopteerd over theedrinken zonder koekje erbij, wat je eigen idee is geweest. Ik vertel je nergens “hé, zullen we stoppen met koekjes? ” Ik zorg dat jij altijd de autoriteit bent in jouw relatie met eten. En als dit jouw eigen idee is, help ik je om dit voor jezelf te kunnen creëren. Ik help je om dit gedachtenwerk te kunnen doen, zoals ik hier nu net een klein voorbeeld heb laten zien op dat op dat saaie stuk. En die ontwenning, daar heb ik ook mijn tools voor, zodat je precies weet hoe je dat verlangen wat je gaat voelen, zodra je die koekjes ziet, ruikt, eraan denkt. Misschien je collega hoort knabbelen op die koekjes, hoort knagen. Wat dat met je brein doet en het verlangen wat daarbij aangaat. Je zou het de cravingcode kunnen noemen, de code die ik voor je heb in mijn programma van “hoe begeleid je dat?” Maar je verlangens en dat is wat ik hier wilde laten zien in deze les, je verlangens heb je op één lijn gekregen. Het klopt voor jou, dit is wat je wilt en dat haalt al het conflict eruit. En wat dan overblijft is het ongemak van die ontwenning waar je brein doorheen gaat.

Maar zie dit voor je. Als je dat conflict, dat geestelijke conflict, niet hebt opgelost in jezelf. Dus je wilt het wel eten, dat koekje, maar je mag het niet van jezelf en je verlangens liggen niet op één lijn en je hoort, zie, ruikt dan die koekjes en je collega biedt ze aan. Dan is de kans dat je toch die koekjes blijft eten zoveel groter. Je kan het dan alleen maar op wilskracht niet doen. Je kan het op een lijn maar op volhouden niet doen. Je hebt dit werk nodig om die verlangens op één lijn te krijgen om de rest van je leven mensen om je heen te kunnen hebben die koekjes eten zonder dat het voor jou iedere keer zo’n gevecht is. En dat is natuurlijk wat je uiteindelijk wilt.

Je wilt niet alleen slank zijn, maar je wilt ook dat gevecht in je hoofd niet hebben. Ik vond het een oase van rust toen het op dit stuk stil werd en andere mensen om me heen koekjes kunnen eten, paaseitjes, pepernoten weet ik wat allemaal, zonder dat ik daar in dan nog iets uit te zoeken heb met mezelf en de impuls om het te eten en het verlangen ernaar continu moet onderdrukken. Terwijl ik een brein heb wat hier flink van aan kan gaan. Een brein wat gevoelig reageert op dit soort voedsel en dat zal voor jou niet anders zijn als je naar deze podcast luistert.

Het is de kunst en de vaardigheid is om te leren hoe je het verlangen wat aan kan gaan in je brein kan begeleiden en hoe je daarnaast, die mentale hechting aan dit soort eten voor jezelf oplost en kleiner maakt. En dan kun je die cravings die je kan voelen, die genotzucht gaan begeleiden. En daar heb ik de tools voor je. Daar gaat mijn programma natuurlijk over.

Dit was wat ik met je wilde delen. Ik kan niet wachten. Ik kan niet wachten om je te begeleiden om dit samen met je te gaan creëren. Om te zorgen dat je die fijne relatie met eten krijgt. Die rust in je hoofd waar je naar verlangt en hier helemaal je weg in kan vinden, zodat je slank wordt voor het leven en zo blij bent met wat je daarin voor jezelf creëert omdat je je verlangens op één lijn hebt gekregen. Dus als dat is wat je wilt hebben. Als dat is waar je naar verlangt, is Etenslessen het beste programma wat je daarvoor kan volgen. En ik verheug me op je deelname. Oké. Ik ben er volgende week weer. Ik wens ze je een heerlijke dag en tot dan. Bye.