Afl. 109 Wanneer een dieet WEL werkt

In Etenslessen leer je afvallen zonder dieet en creëren we jouw geweldige relatie met eten. Maar heb je dat eigenlijk wel nodig en wanneer kan een dieet juist prima voor je werken?

Er zijn mensen die aan een dieet genoeg hebben. Zij leren iets over gezonde voeding, maken op basis daarvan enkele aanpassingen in hun voedingspatroon, vallen af en komen ook niet meer aan.

Einde oefening.

Waarom heeft dit voor jou nog niet gewerkt? En moet je een volgende keer niet gewoon beter je best doen?

In deze aflevering bespreek ik wanneer een dieet voor jou de juiste keuze is en je hier ook succes van mag verwachten.

---

Wat je ontdekt:

• Wanneer je aan een dieet genoeg hebt.

---

 

Transcript Afl. 109

Je luistert naar Etenslessen, de podcast met Marjena Moll en dit is aflevering 109. Je luistert naar Etenslessen, de podcast over afvallen zonder dieet en het creëren van een geweldige relatie met eten. Mijn naam is Marjena Moll. Ik ben je coach en ik introduceer je graag in mijn Etenslessen, waardoor je ontdekt hoe je afvalt zonder dieet en een fantastische relatie met eten creëert. Laten we beginnen.

Ha, hallo, hoe is het? Hoe gaat het met je? Laten we het eens hebben over het volgen van een dieet en wanneer dit voor jou absoluut kan werken. Wanneer werkt een dieet nou wel voor je? En ik bied je deze les aan omdat ik weet dat we ondanks al die mislukte diëten soms nog steeds weer kunnen gaan heroverwegen: is dit misschien nu niet toch de juiste keuze voor mij? En als ik dan opnieuw op dieet ga, dan ga ik het dit keer wel volhouden totdat ik dat streefgewicht heb bereikt. En als ik het heb bereikt, laat ik het dit keer niet door mijn vingers glippen. En dat maakt dat idee, van wie weet kan ik er dit keer wel een succesvol maken, maakt dat je blijft heroverwegen om opnieuw op dieet te gaan, ondanks dat je echt elke keer opnieuw hebt ontdekt dat het je altijd maar tijdelijk succes heeft gebracht.

Dus laten we nu eens onderzoeken wanneer een dieet wel werkt.

En ik heb daarvoor een man voor je in gedachten en ik ga eens een scenario voor je schetsen van het leven van die man. En wanneer die man echt inderdaad het best gewoon op dieet kan gaan. En ik heb in dit scenario een aantal elementen bij elkaar gebracht voor je, die voor jou heel duidelijk het contrast zullen laten zien tussen hem en jou en tussen hem en mij…haha…

Dit is wat je voor je kan zien.

Ik heb een man voor je in gedachten die ergens in de veertig is en voor wie eten en zijn gewicht nog nooit eerder in zijn leven een issue zijn geweest. Zijn gewicht is altijd prima geweest, hij heeft nooit overgewicht gehad en eten heeft nooit zo op zijn radar gezeten. Hij is nooit met eten bezig geweest. Geen aandacht aan besteed, een non-issue. En deze man heeft nu een nieuwe baan. En in z’n oude baan ging hij altijd met de fiets naar het werk en hij nam ook altijd lunch mee van huis. Hij bracht z’n eigen lunch mee naar z’n werk en er zat daar in gewoon op een routine van steeds hetzelfde meenemen. Hetzelfde eten en eten had voor hem een routine waar die verder ook niet over nadacht. Het was gewoon net als tandenpoetsen. Er waren bepaalde gewoontes die stonden op de rit en hij hoefde daar nooit over na te denken en het hield z’n aandacht niet vast.

Maar nu. Hij heeft een nieuwe baan en voor die baan moet hij ver reizen. En dat doet hij met de trein. Dus hij is een forens geworden. Zijn fiets staat in de schuur en hij gaat ‘s ochtends heel vroeg van huis en hij gaat zo vroeg van huis dat hij geen lunch meer meeneemt. Hij staat niet meer ook nog extra vroeg op om die lunch klaar te maken. Dat kost te veel tijd. Bovendien hebben ze op z’n nieuwe baan op zijn nieuwe werk een fantastische bedrijfskantine. En daar gaat hij nu voortaan eten. Dus hij gaat met de trein naar het werk. Heel vroeg van huis, luncht op het werk en in zo’n vorige baan zat die op de eerste etage en liep hij de hele dag de trap op en af. Maar nu in zijn nieuwe baan moet hij naar de elfde etage en pakt hij de lift. En hij is ook pas laat weer thuis van het werk, dus in de vroege avond is hij pas weer thuis.

En op zijn werk, in de nieuwe baan, in die bedrijfskantine, eet hij nu steeds de snack van de dag. En als hij naar huis gaat, dan is het inmiddels zo laat en als het in de maanden dat het vroeg donker is, is het buiten al donker tegen de tijd dat hij in de stationshal komt. En dan walmt het daar zo lekker naar eten. En omdat het nog best even gaat duren voordat hij aan tafel gaat, bestelt hij in die stationshal een lekkere warme, zoete chai latte. En hij neemt daar een energy bar bij om de tijd te overbruggen voordat hij aan tafel gaat.

Na een aantal maanden merkt hij dat hij z’n broekriem niet meer op het gaatje krijgt waar die hem altijd op had. Mmm. Nooit eerder zo bij stilgestaan, maar nu die dat ziet merkt hij ook ineens dat z’n kleding is gaan knellen. Als hij achter zijn bureau zit te werken dan merkt hij dat de broekband in zijn huid snijdt. En het voelt eigenlijk onaangenaam. En als hij een jasje draagt, colbertje draagt, dan staat die knoop…haha…als hij die dicht doet, onder spanning. En dat hele jasje zit eigenlijk niet zo lekker meer. Het zit krap.

En hij krijgt van een paar mensen uit zijn omgeving, in z’n intieme kring ineens ook voor het eerst een paar opmerkingen over z’n gewicht, dat hij is aangekomen. Er worden wat grapjes gemaakt. En hij kijkt in de spiegel en hij kijkt naar z’n gezicht en hij denkt: verhip, ik zie er inderdaad opgeblazen uit. Dit is niet wat ik wil en hij vraagt eens wat rond aan mensen die hij wel eens eerder heeft horen praten over afvallen en vraagt: goh, weten jullie misschien nog een goed boek? Heb je een tip? Want ik ben wat aangekomen de laatste tijd en ik wil het er weer af hebben.

En iemand tipt hem over een boek met informatie over gezonde voeding. Kennis over gezonde voeding. En hij gaat nu voor het eerst zich verdiepen in kennis over gezonde voeding en op basis van wat die leest, besluit hij om op het werk die snack van de dag die eigenlijk altijd in uit de frituur komt, om die te vervangen door een kop warme soep met een kleine salade erbij. En het boeit hem eigenlijk niet zo, het maakt hem niet uit. Hij at die snack omdat die wordt aangeboden en inbegrepen zit bij die lunch. Want hij hangt daar eigenlijk niet zo aan. Of het nou een snack is of een kopje soep en die salade, het boeit hem niet. Dus hij neemt nu voortaan die soep met die salade.

En wat hij ook doet, hij pakt voortaan de trap naar de tweede etage en daar pakt hij pas de lift naar zijn eigen etage. En in het weekend besluit u om wat vaker naar buiten te gaan. Dus dat zijn een paar veranderingen die hij doorvoert. En wat hij ook besluit op basis van wat hij leest in dat boek is om in die stationshal die chai latte niet meer te kopen en die energy bar ook niet meer maar fruit van huis mee te nemen en een thermos te vullen op het werk met groene thee. Dus als hij eenmaal in de trein zit drinkt hij een lekker kop groene thee. En als hij die eerste honger voordat hij aan tafel gaat wil overbruggen, dan eet die daar een stuk fruit bij.

En op goed moment valt het hem op dat hij die broekriem weer op zijn oude vertrouwde gaatje krijgt. En dat als hij z’n jasje dicht doet dat deze niet meer knelt. Zijn kleding zit weer lekker en er zijn die paar mensen die grapjes hadden gemaakt over dat hij was aangekomen. Die vallen het nu op dat ie ook weer is afgevallen. En hij krijgt wat complimenten en hij zegt: ja, ik heb dat gedaan met dat ene boek. Kan het je aanraden als je wil afvallen, staat interessante informatie in. Een aanrader. En daarmee is het hoofdstuk eten en zijn gewicht weer afgesloten.

Eten zit niet op zijn radar en zijn gewicht ook niet. En als je het hem zou vragen, zouden je niet kunnen vertellen hoe lang je je daar nou eigenlijk over heeft gedaan om dat gewicht wat hij is aangekomen ook weer kwijt te raken. Was het nou een kwartaal? Heeft het een half jaar geduurd? Driekwart jaar geduurd? Hij was er eigenlijk helemaal niet mee bezig. Hij heeft wat tips uit dat boek over gezonde voeding geplukt. Die toegepast. En daarmee was de kous af. Klaar…haha..En hiermee kunnen we dus concluderen dat dit boek met de dieet aanbevelingen die daarin staan. En met dieet bedoel ik dan levensstijl-dieet. Kennis over gezonde voeding, voor deze man voldoende was. Meer is voor hem niet nodig.

Wat is nou het verschil? Het verschil tussen deze man en jou mij?

In de eerste plaats heeft hij nooit in zijn jeugd een restrictief dieet gevolgd, waarbij hij honger heeft geleden. Dat kent hij niet. Eten is voor hem zo vanzelfsprekend als tandenpoetsen en hij heeft daar verder nooit over hoeven nadenken. Hij kent niet de ervaring van honger hebben, rammelen van de honger, maar niet mogen eten. Heeft hij nooit meegemaakt. Wat hij ook niet kent, is zoiets als genotzucht en daarmee bedoel ik dat als hij een koekje eet, bij de thee, vraagt zijn brein niet om nog een koekje. Dat koekje kon bij hem niet zo aan. Het heeft niet zo’n effect op hem, dus of hij nou een koekje eet bij de thee of niet, maakt hem eigenlijk niet uit. Sterker nog, als hij iets eet wat heel erg zoet is, staat hem dat tegen. Hij vindt dat niet zo prettig, hij vindt dat niet lekker. Dus hij zal ook of je hem nou een mandarijntje aanbiedt of een koekje aanbiedt, dat is hem om het even. En als hij geen honger heeft, zal hij meestal zeggen: nee, dank je. Geen trek in. Omdat eten bij hem niet zo op zijn radar zit en zijn brein niet zo reageert op voedsel en hij niet genotzuchtig wordt van een zoet koekje. Hij voelt daar eerder weerstand bij.

Eten boeit hem dus niet zo en hij heeft eten ook nooit gebruikt om te ontsnappen aan emoties. Dus als hij bijvoorbeeld in het verleden werk mee naar huis nam omdat hij nog een dossier moest afronden en hij had daar eigenlijk niet zo heel erg veel zin in. En hij voelde weerstand bij en doorploeteren van dat dossier en het afmaken van dat dossier. En nog werken in zijn avonduren. Dan liep hij nooit naar de keuken om daar wat crackers te pakken bij wijze van moed in eten of zichzelf belonen voordat hij dan die vervelende taak ging uitvoeren. Dat kent hij niet. Hij is nog nooit op dat idee gekomen van: oké, dan ga ik nu eerst even wat eten. Ik pak eerst even wat lekkers of ik zet er een schaaltje dropjes naast en dan ga ik beginnen. Zoiets heeft hij nog nooit gedaan. Eten komt niet in hem op als idee om zichzelf ergens doorheen te helpen door iets wat hij te overwinnen heeft. Dus als hij gestrest is, eet die niet. Als hij teleurgesteld is of verdriet heeft ergens over, eet die niet. Hij eet niet als hij zich afgewezen voelt. Hij eet niet als hij net een spannend sollicitatiegesprek heeft gevoerd. Eten en zijn emotionele leven zijn op geen enkele manier met elkaar verbonden. En je doet hem ook niet specifiek een plezier in het weekend, met eten, om het weekend te vieren. Je maakt hem niet heel blij door te zeggen: oh, zullen we morgen ergens uitgebreid gaan brunchen? Zullen we zondag ergens een tafeltje reserveren voor een leuke brunch? Maakt niet uit, voor hem is eten functioneel en hij heeft meestal nog geen honger rond dat tijdstip, dus om hem nou een eitje en een croissant en een scone met clotted cream. En noem het hele verwenpakket van een high tea maar op. Je doet hem daar geen plezier mee…haha…

Het zit niet zo op zijn radar en als hij geen honger heeft dan heeft hij daarna alleen maar het gevoel van: pff, wat hebben we veel gegeten. Moet dit? Hoeft voor mij niet zo. Je doet hem daar geen plezier mee. En dus kent hij eten om te vieren. Alleen omdat andere mensen dat graag willen. En dan zit hij daar wel bij en doet hij wel mee. Maar voor hem is dat niet zo nodig. Dus eten om te vieren doet hij niet. Eten om te ontsnappen aan lastige emoties doet hij niet. Hij heeft nooit een dieet gevolgd in het verleden waarbij hij honger heeft geleden en niet mocht eten. En zijn brein raakt niet getriggerd door snelle suikers. Als hij een koekje eet en het is erg zoet, dan voelt hij alleen maar weerstand en denkt hij: nou nee, dank je.

Voor deze man was dit dieet, dit boek, dit levensstijl-dieet, alles wat hij nodig had. Perfect. Hij is aangekomen niet omdat hij is gaan emotie-eten, niet omdat hij een hang heeft naar zichzelf belonen met eten en niet omdat zijn brein genotzuchtig reageert op snelle suikers. Deze man is alleen maar aangekomen omdat z’n omstandigheden zijn veranderd en hij zich niet bewust was van het effect wat dit voedsel wat hij koos, had op zijn lichaam en op zijn vetorgaan. En nadat hij wat aanpassingen heeft gemaakt, paste z’n broekriem weer als gegoten op het vertrouwde gaatje. Zat z’n jas weer lekker en daarmee was eten weer een non issue. Het zit opnieuw totaal niet op zijn radar.

En wat zien we nu als we kijken naar jou en mij? En ik had natuurlijk niet voor jou spreken, want ik weet niet hoe het met jou zit. Maar ik doe nu even de aanname. Mogelijk ben jij wel op jonge leeftijd gaan lijnen en ben je daarbij gaan hongeren en voelde je een verlangen om te eten maar je mocht het niet. Dus je lichaam vroeg om voedsel, je geest vroeg om voedsel, maar je hebt jezelf op discipline eten onthouden. En dat is een trigger voor je geweest waarbij je eten steeds meer op de voorgrond bent gaan zetten en daar waarbij deze man eten totaal niet op de radar zit, ben jij er veel mee bezig. Je denkt veel aan eten. Houd steeds bij of het goed gaat met eten, of je aan het aankomen bent of aan het afvallen bent. Eten zit wel degelijk bij jou op de voorgrond, op je radar.

Daarbij ken jij wel de ervaring dat als je iets eet, jouw brein makkelijk om meer vraagt. En dan moet je op wilskracht tegen jezelf zeggen: nou, je mag er nog één, maar dan is het klaar. Dan gaat de trommel dicht. Het mag niet op. Je mag er een paar, niet die hele zak. Dit is je laatste. Die man kent dat helemaal niet. Jij wel. Op wilskracht moet je steeds jouw verlangen naar eten bedwingen. En jij kent wel de ervaring van eten om je emotionele leven te begeleiden. Jij eet wél als je je rot voelt, afgewezen voelt, ergens tegenop ziet, gespannen bent, gestrest bent. En noem al die emoties maar op die jij misschien als ongemakkelijk herkent, als je verdrietig bent, als je boos bent, gefrustreerd bent. En jij vindt eten als beloning wel degelijk een goed idee…haha…Jou maak je wel blij met een uitgebreide brunch. Vind je wel heerlijk scones met clotted cream of pancakes, american pancakes of pizza. Of nou, noem al dat eten wat je als traktatie herkent maar op. Jij kan daar wel van genieten. Je houdt misschien ook enorm van eten in het algemeen. Je houdt ook van gezond eten. Vind je ook misschien verrukkelijk. Maar ook dit soort eten en jouw brein kan er erg van aangaan. En dan smaakt het naar meer.

Voor jou en zeker voor mij was een boek met informatie over gezonde voeding niet genoeg. Want ik werd met al deze issues niet geholpen door dat boek. Ik krijg alleen maar kennis over gezonde voeding en ik had op een gegeven moment zoveel kennis over gezonde voeding, omdat ik iedere keer opnieuw dacht: zou dit boek het dan misschien voor me doen? Zou dit boek mij dan misschien helpen? En waar ik in gevangen zat was het idee dat ik alleen maar kennis over gezonde voeding nodig gehad en ik gewoon het graag genoeg moest willen. Ik moest gewoon graag genoeg willen afvallen. Afvallen was een wilskracht kwestie. En iedere keer opnieuw dacht ik: oké, oké, oké, ik voel em, ik voel em. Dit keer heb ik echt nog meer wilskracht. Dit keer ga ik het volhouden. En ik laat niet meer los totdat ik dat streefgewicht heb. En als ik dat streefgewicht eenmaal heb, maak ik mezelf niet meer gek. Trap ik er niet meer in. Ik schiet niet terug in oud gedrag. Dit keer hou ik het vol.

En wat ik hier probeerde te doen was die man zijn. Wat ik probeerde te doen was iemand zijn voor wie eten gewoon helemaal niet boeiend is. Die daar niets mee heeft. Die een brein heeft wat helemaal niet reageert op snelle suikers. Voor wie eten en gewicht een non-issue is. Die bij zoet eten eerder denkt: ach, niet lekker. Die je geen plezier doet met eten…haha…

Jij denkt misschien nu: I WISH! haha..

Als dat niet jouw realiteit is, als jij wél die gevoeligheid in je brein hebt, als je wel restrictieve diëten hebt gevolgd waarbij je hebt gehongerd en niet mocht eten van jezelf, als eten wel bij jou voor op de voorgrond staat en altijd op je radar zit, en eten wel degelijk een traktatie voor je is, dan heb jij een hele andere relatie met eten dan deze man. En ben jij niet aangekomen omdat je omstandigheden zijn veranderd, maar je bent aangekomen omdat je overeet. En je overeet om je emotionele leven te begeleiden en je overeet omdat je een brein hebt wat snel genotzuchtig reageert op voedsel. En je overeet omdat je last hebt van een dieetmentaliteit, waardoor je continu spanning met eten opbouwt waardoor je het juist wil hebben. En al deze onderwerpen hebben je aandacht nodig en een boek met kennis over gezonde voeding helpt je daar niet mee. Je gaat daar die kennis niet in vinden om deze issues op orde te krijgen.

En het is niet ingewikkeld wat je nodig hebt om het op orde te krijgen, maar je hebt er wel wat kennis en informatie over nodig. Je hebt er wel wat tools en technieken voor nodig. En dat is natuurlijk precies waar ik mezelf op heb toegelegd uiteindelijk om die fijne relatie met eten te kunnen creëren die ik nu heb en het gewicht wat ik nu heb. Ik ben zo slank als ik nu ben, zonder dat ik daar verder nog moeite voor hoeft te doen, zonder dat ik iets hoeft vol te houden omdat ik een geweldige relatie met eten heb gecreëerd. En dat heb ik kunnen doen omdat ik precies heb uitgezocht wat er voor nodig is om mijn brein te kunnen begeleiden bij genotzucht. Want dat is neurologisch. Dat zit in mijn brein, die genotzucht. Maar ik heb ontdekt hoe ik mezelf er uitstekend in kan begeleiden. Ik heb ontdekt hoe ik kan afvallen zonder dat ik m’n brein trigger in restrictie, in willen eten maar het niet mogen, waardoor dat brein alleen maar harder gaat vechten en manipuleren om te zorgen dat ik eet. Dat heb ik opgelost. Ik heb eten en mijn emotionele leven uit elkaar gehaald. Ze kan al mijn emoties voelen zonder dat ik daarbij moet eten om die emoties te kunnen handelen. En ik heb een fijne relatie met eten waarin ik precies weet wanneer ik wel wil eten voor mijn plezier. Dat eten gebruiken als traktatie om te vieren, om te genieten en niet functioneel, ik weet precies wanneer ik niet functioneel wil eten en wanneer ik dat wel wil. En dat heeft helemaal z’n plek gevonden, zijn weg gevonden. En ik heb de relatie met eten die perfect bij me past, die goed voelt, die ik niet hoeft vol te houden en waarbij ik het gewicht kan hebben wat ik wil. En dat is wat ik voor je heb in Etenslessen, dat is wat je in Etenslessen creëert.

Dus wanneer werkt een dieet nou wel voor je? En is het voor jou absoluut een perfecte oplossing? Een simpele, perfecte oplossing als je nooit een restrictief dieet hebt toegepast. Nooit hebt gehongerd. Eten jou niet zo boeit en je gewicht je niet boeit. En je eigenlijk altijd, zonder dat eten aan je trekt of jij veel verleiding voelt bij eten, je gewoon functioneel eet. Je emoties en eten niet met elkaar verbonden zijn. En je jou geen plezier doet met eten als traktatie. Dat zeg ik: go for it. Lees dat boek over gezonde voeding. Want dan kun jij net zo makkelijk die snack op het werk vervangen door een soepje en een salade. En dan zul je zien dat ook jouw broekriem weer precies op het oude gaatje komt. Klaar ben je.

En als dat niet zo is, dan hoef je ook niet langer van jezelf te verwachten dat het jou met zo’n boek moet lukken. Want dat is wat je er steeds zo’n pijn doet. Iedere keer ga je weer op zoek naar nog meer kennis over gezonde voeding en begrijp je niet van jezelf waarom het je daar niet mee lukt van. Dat belooft dat boek toch? Er wordt toch zo prachtig in al die hoofdstukken onderbouwd waarom je hier zo mooi van gaat afvallen. Waarom lukt je dat dan niet?

Hierom. Jij hebt wel een brein wat gevoelig reageert op snelle suikers. Jij bent wel je emotionele leven gaan begeleiden met eten. Jij bent wel op dieet gegaan waarbij je hebt gehongerd en op wilskracht daardoorheen hebt geduwd. En voor jou is eten wel een traktatie. En dit heeft je aandacht nodig. En als je met de juiste kennis, tools en technieken de simpele stappen, precies die begeleiding en kennis kan krijgen om dit allemaal op orde te krijgen, dan krijgt ook jij wat je hebben wilt. Dan kan ook jij zo slank zijn als je wilt zijn, zonder dat je dat continue hoeft vol te houden. Zonder gevecht op wilskracht. En je hebt weer rust in je hoofd, net als die man. Die fijne relatie met eten waarmee datgeen niet continu op de voorgrond in je leven hoeft te staan.

Oké, ik hoop dat ik het hiermee mooi voor je uit elkaar heb getrokken en dat je een helder beeld hebt van wanneer je wel het beste voor een dieet kan kiezen. En zo niet dan, dan weet je nu ook dat je van zo’n boek over gezonde voeding niet hoeft te verwachten dat je daarmee die fijne relatie met eten kan creëren.

Ik ben er volgende week weer voor je en ik wens je een mooie dag. Tot dan.